RSB seizoen 2012/2013, Team 2
HZP Schiedam 2 – WSV
3 3-5
(ronde 7)
Pijnlijk,
pijnlijk, pijnlijk…
 |
| ...jonkies pleegden coupe |
Nadat in het
seizoen 1986/1987 de fusie tussen HZP en Schiedam een feit was geworden speelde
het vernieuwde HZPS 2 haar eerste wedstrijd in de Promotieklasse…ja, dat leest
u goed!. Het 1e team speelde dat seizoen zelfs landelijk (3e
klasse KNSB). Toen de fusie werd aangegaan had HZP 1 zich, door een versterkte promotieregeling, het
recht verworven om uit te gaan komen in de 3e klasse KNSB, terwijl
Schiedam 1 door een versterkte promotieregeling zich naar de Promotieklasse had
gespeeld! Zucht…dat waren nog eens tijden. Dat HZPS 2 in successie
doordegradeert naar de 4e klasse (vorig seizoen van de 2e
klasse naar de 3e klasse) is toch op zijn minst opmerkelijk te
noemen. Vóór de fusie speelde HZP 2 in het seizoen 1977/1978 voor het laatst in
de 4e klasse! Wat betreft Schiedam moeten we nog verder terug de
tijd in. Het gepubliceerde archief van de RSB gaat tot seizoen 1968/1969, in
die tijd waren er 8 (!) 3e klassen en slechts 2 x ‘n 4e
klasse, Schiedam 2 speelde destijds in de 2e klasse. Het zou dus
kunnen zijn dat Schiedam 2 nooit voor de 4e klasse uitkwam, ik weet
niet wanneer de 4e klasse in het leven is geroepen…Wanneer we dus
uitgaan van HZP, dan is het 35 jaar (!) geleden dat team 2 in de 4e
klasse bivakkeerde, ondergetekende was toen 19 jaar en speelde 2 seizoenen in dit
“bierteam”. U moet wel weten dat HZP destijds ’n stoffige “oude heren” club was
die wars waren van RSB competitie deelname. Doordat de nieuwe lichting
“jonkies” ’n coupe pleegden werd door het “oude heren bestuur” schoorvoetend akkoord
gegaan met de inschrijving van één team in RSB verband. En zo speelde HZP 1 in
het seizoen 1973/1974 zijn 1e RSB wedstrijd te beginnen in de 4e
klasse. In het seizoen 1976/1977 werd ‘n 2e team ingeschreven, en
dat moest natuurlijk ook beginnen in de 4e klasse (team 1 was toen
al gepromoveerd naar de 3e klasse). Eén jaar later promoveerde het 2e
team, en nu 35 jaar later zijn we dus weer terug bij af…
Of
toch niet??
 |
| 2e team leek gevloerd...maarrrrr |
De
bovenstaande inleiding schreef ik vóór dat de wedstrijd de Pionier 2 –
Ridderkerk 2 (donderdag 21 maart) gepeeld was. Gemakshalve ging ik er van uit
dat de Pionier 2 zich dit buitenkansje op handhaving zich niet meer zou laten
ontnemen. Immers 5½ bordpunt tegen de nummer laatst Ridderkerk 2 moest goed te
doen zijn. Ridderkerk 2 had 0 matchpunten en slechts 12 bordpunten, bovendien
had Ridderkerk bij hun tot nu toe 2 uitwedstrijden slechts 2 bordpunten weten
te bemachtigen (en dat was tegen ons)…de prognose op lijfsbehoud was dus praktisch
nihil voor ons...
 |
| Tim en Michelle getrouwd... |
Donderdagavond laat toen ik van de bruiloft van mijn oudste
dochter thuiskwam, belde Piet Hofstee. Piet kreeg mijn vrouw aan de lijn, en
wist te melden dat de Pionier 2 op 4½ punt was blijven steken! Op de RSB en
Pionier site was in ieder geval niets te vinden, dus even ’n mailtje naar de
wedstrijdleider van de Pionier…maar dat werd niet beantwoord. Dan maar ’n
telefoontje, helaas was de wedstrijdleider maandag pas weer bereikbaar…dan nu maar
even onze wedstrijd, behandelen.
Hoe
verliep onze wedstrijd eigenlijk?
 |
| ...geheime opstelling |
Bij wijze
van uitzondering liet ondergetekende de opstelling deze keer aan bord 1 speler
Piet Hofstee over…Piet had ’n uitgebreide studie van de tegenstander gemaakt,
en aangezien onze opstelling redelijk vast is, kon dit geheime concept de
nodige verwarring in het vijandelijke kamp veroorzaken. Enfin, de teamleider
had wel fiducie in de tactiek van Piet. Zoals
bij thuiswedstrijden gebruikelijk dit seizoen, geen enkele invaller…
Van
goede stelling naar teleurstelling…
Aan het
witte 4e bord speelde Ruud van der Linden (1689) tegen Jan van de
Born (1673). In ‘n “foute” Pirc verkreeg Ruud al snel een overweldigende
aanval. Ruud kon vrij vroeg in de partij een kwaliteit winnen, maar ging voor
het grotere werk, tenminste dat dacht ik, later bleek dat Ruud deze kans had
gemist. Langzaamaan begon de aanval te stokken en kwam Ruud een pion achter. De
stukken van Jan bevrijdden zich en werden zelfs dreigend. Nadat Ruud met ’n
volkomen foute combinatie de zaak met geweld naar zijn hand wilde zetten, ging
het volledig mis. Ruud raakte ’n stuk achter en werd verder kansloos van het
bord gejaagd! Een fikse tegenvaller…
0-1
 |
| Ruud...miscalculatie |
Beter
ten halve gekeerd dan ten hele verdwaald…
Aan bord 6
(wit) speelde Nick Wiegman (1394) tegen de met 184 ratingpunten meer bedeelde
Kees Asscheman (1578). In een moderne verdediging ging de partij lang gelijk
op. Het is Nick al ’n paar keer overkomen dat hij in gelijke stand door moest
spelen van de teamleider, en dat liep dan meestal fataal af. Deze keer meende
de teamleider dat Nick beter vroeg remise moest aanbieden om Nick vooral niet
als één van de laatste spelers over het lot van het team te laten beschikken.
Enfin…Kees sloeg de remise af. Daags na de vorige wedstrijd tegen de Hoeksche
Waard 2, ging Nick op skivakantie. Mogelijk mede door deze ervaring wist Nick
nu het hoofd koel te houden…met als knap resultaat…remise!
½-1½
 |
| Nick...hoofd koel gehouden! |
Donkere
wolken…
Aan het
zwarte bord 3 was Ronald Lemmen (1675) gelegerd. Tegenstander hier was Willem
van der Hoek (1660). Willem is de enige Waddinxveenspeler die in het top 10
lijstje van de RSB voor komt. Met 4½ uit 5 en een tpr van 1991, bezet Willem de
4e plek! Niet te onderschatten dus, die Willem. Ronald trok van leer
met het scherpe Marshall gambiet van het Spaans. Willem was goed op de hoogte,
reeksen van bekende theorie werd op het bord gesmakt. Het kritieke moment
ontstond m.i. op het moment dat Ronald de dameruil toeliet. Na deze ruil werd
duidelijk dat de minus pion zijn tol zou gaan eisen. Met vaste hand werd het
eindspel door Willem naar winst gespeeld.
½-2½
 |
| Ronald...tegen top 10 speler |
Licht
in de duisternis…
Het witte
bord 8 werd door ons miskend talent bezet. Johannes Schrumpf (1475) had een
week eerder, op geniale wijze Andries Schukking afgeborsteld. Waarschijnlijk
gesterkt door dit voorval was Hans in goede moed. Tegenstander Lars Murre (geen
rating, tpr 1511) zag Hans in een Weense (koffiehuis) partij met ruimtevoordeel
uit de opening komen. Hans offerde zijn pion op d4 om vervolgens de zwarte dame
tot wild te verklaren. Door allerlei vervelende matdreigingen zag Lars zich
genoodzaakt een stuk te geven. Hans moest na deze actie zijn stukken weer even
hergroeperen. Lars meende kennelijk dat er sprake was van ’n soort dynamisch
evenwicht, getuige zijn remisebod. Hans reageerde met de op zijn bekende luide
wijze ‘REMISE???’…Even later was de zege een feit!
1½-2½
 |
| Hans...geen "REMISE???" |
Een
zwaluw maakt nog geen zomer…
Mocht u
denken dat met deze overwinning een eindsprint tot de mogelijkheden
behoorde…dan heeft u het mis, Jan was de enig overige speler die winstkansen
had. Gerard stond verloren, Piet stond moeizaam en Arnold stond wat beter.
Feitelijk had ik mij rond half 11 neergelegd bij een op handen zijnde
degradatie…
De “bedrieger”
bedrogen…
De
geestelijk vader van deze fantasieopstelling Piet Hofstee (1719) had zichzelf
het zwarte bord 5 toebedacht. Piet wist op voorhand dat hij aan dit bord één
van de sterkere spelers zou ontmoeten, en dat klopte. De tegenstander heette
Aat van der Spek (1667). Het werd een Siciliaan, die lange tijd in gelijke
banen bleef. Nadat o.a. via een schijnoffer veel werd geruild, bleven beide
heren met een zwakke pion zitten, Aat op c3 en Piet op d5. Helaas blijkt de
losse pion van Piet beduidend zwakker, en deze moet er dan ook aan geloven. Ook
’n remise aanbod van Piet blijft zonder resultaat. Er gaat nog een pion van
Piet verloren…in een alles of niets poging tracht Piet nog enige hardnekkigheid
te vinden in een eindspel waar Aat over de Koning en Dame beschikt en Piet Over
de Koning, Paard en a pion…helaas gaat dan ook het Paard verloren en geeft Piet
op!
1½-3½
 |
| Piet...het 6e zintuig? |
Kop
van Jut?
Voor deze
gelegenheid was Gerard Turkenburg (1544) aan het zwarte bord 1 geposteerd. Luit
Bloem (1530) is ondanks zijn niet hoogste rating toch de vaste bord 1 speler
van WSV 3. Luit heeft niet geheel onverdienstelijk 2 uit 5 aan dit bord bijeen
gespeeld. De partij werd een soort van Sicilaanse “halfdraak”…d4 x c5 en d6 x
c5. De dames gaan er vroegtijdig vanaf. De ontwikkeling van Gerard laat echter
nogal een en ander te wensen over, en Luit krijgt het initiatief te pakken. Het
sterke witte loperpaar oefent grote druk uit, de zwarte paarden staan
machteloos. Nadat Luit 2 pionnen heeft buitgemaakt en op het punt staat ’n paard
bij te schrijven, ziet Gerard het hopeloze van de zaak in en geeft op.
1½-4½
 |
| Gerard...gelegenheid bord 1 speler... |
Net
niet genoeg…
Onze
secretaris en clubpsycholoog Arnold van der Kammen (1490), speelde met zwart
aan bord 7. Jacob van der Heiden (1576) was de opponent. In een zwaar strategische
Italiaanse partij bleven als zo vaak in deze opening alle pionnen en stukken
lange tijd op het bord. Nadat er enkele schermutselingen plaats vinden heeft
Arnold 3 pionnen eilandjes, Jacob heeft zijn 8 pionnen nog aaneengesloten op de
uitgangslijnen. Arnold besluit op avontuur te gaan met zijn dame, en dat
resulteert uiteindelijk in een pionwinstje op de a-lijn. Dan volgt een fase
waar heel veel wordt afgeruild (net iets te veel). Arnold bereikt uiteindelijk
een eindspel van gelijke lopers waarin hij nog steeds de pion voor heeft (5
tegen 4). Toch weet Jacob de zaak hermetisch gesloten te houden, waardoor
Arnold niets anders rest dan te berusten in de remise.
2-5
 |
| Arnold...plusremise |
Brandpunt…
De
opstelling die Piet in gedachten had, werd het niet helemaal. Piet had Jan
Brand (1648) eigenlijk aan bord 1 willen hebben (Gerard aan 2). Teamleider Aad
Juijn had vlak na de vorige ronde Jan echter al wit in het vooruitzicht gesteld. Jan dus met wit aan
bord 2, de tegenstander vanavond was Albert Prins (1533). In een merkwaardige
opening greep Jan het initiatief. Albert speelde in een d4 opening zijn loper
vroegtijdig naar g4, door de witte reactie h3 gevolgd door g4 kwam de loper op
g6 terecht, en daar stond hij erg slecht. Door nu een actie op de damevleugel
te beginnen, werd pijnlijk duidelijk dat de loper niet op g6 thuishoorde, maar
bij de verdediging van de damevleugel (d7) had moeten zijn. Door de druk op c6
te zetten won Jan een pion, en daarna nog een. De rest lijkt eenvoudig, totdat
Jan ‘n “kleinigheidje” overziet. Deze blunder kost Jan ’n stuk, nu tegen 3
pionnen. Jan creëert een gevaarlijke vrijpion en in tijdnood grijpt Albert mis,
het stuk moet terug worden gegeven en Jan bereikt een gewonnen toreneindspel.
In alle hectiek doet Albert met nog anderhalve minuut op de klok een onreglementaire
koningszet…Jan roept tijdstraf, en arbiter Aad Juijn geeft Jan 2 minuten erbij,
Albert is licht verontwaardigd en doet expres weer dezelfde zet…nogmaals volgt
’n tijdstraf, die nu vergezeld gaat van ’n laatste waarschuwing (bij driemaal
onreglementair, wordt de partij immers verloren verklaard voor de
“boosdoener”). Jan staat dan eenvoudig gewonnen en de klok doet de rest...
3-5
 |
| Jan...belangrijk punt! |
De deceptie
was onmetelijk groot na afloop van dit treffen, de degradatie naar de 4e
klasse was werkelijkheid geworden. De teamleider was er 100% van overtuigd dat
de Pionier 2 het vonnis zou vellen. Omdat deze uitslag nogal op zich liet wachten,
besloot ik te bellen…’n telefoontje (zaterdagavond) aan de Pionier voorzitter Ernst
Jan Pluim Mentz bracht het verlossende nieuws...de Pionier 2 - Ridderkerk
2 4,5-3,5!! Met de aantekening dat één
van de Pionier spelers in gewonnen stand een stuk wegblunderde, met als prettig
resultaat dat wij in de 3e klasse mogen blijven! Een geluk bij ’n ongeluk…
 |
| Teamleider/wedstrijdleider Aad Juijn |
 |
| Elise... |
Verslag/Storyboard:
Aad Juijn
Fotografie:
Elise Juijn
Hoeksche Waard 2 – HZP Schiedam 2½ 4-4 (ronde 6)
 |
| ...zachtjes op mijn vingers getikt |
De
ontknoping nadert. In een vorig verslag meldde ik abusievelijk dat we ons geen
zorgen hoefden te maken want er zou maar één team degraderen, ik werd door
Frans Groeneweg (wedstrijdleider intern) zachtjes op mijn vingers getikt dat
het RSB reglement hier toch anders over “dacht”. Ik had namelijk van een
collega teamleider van een andere vereniging gehoord dat er slechts één team
zou degraderen, een en ander zou hebben te maken met herindelingen van de derde
en vierde klassen. Bij navraag aan assistent competitieleider Simon van der
Beek bleek Frans gelijk te hebben…twee teams degraderen! Nu zijn we meteen weer
op het kritieke (en mijn inmiddels favoriete) punt van dit tweede team
gekomen…het begrip “INVALLERS”. Terwijl we 6e staan en dus nog
slechts één plek van degradatie zijn verwijderd, moest ik bij onze gelukkig
laatste uitwedstrijd een beroep doen op ’n paar invallers…doet u eens een
gokje...Ik wilde het antwoord eigenlijk onder aan het verslag zetten, maar ik
zal u niet langer in spanning houden, dus daar komt “ie”…slechts 4 man deze
keer, m.a.w. het halve derde. We kunnen dus spreken van HZPS 2½. Ruud kon
gewoon niet, Hans speelt niet op donderdag en vrijdag (geloof?), Ronald niet om
medische redenen en clubpsycholoog Arnold deed het in zijn broek, dat had niets
met angst voor de heren van de Hoeksche Waard te maken, maar meer met ’n zware
griep. Bij het op de been krijgen van het team (op de clubavond) kreeg
ondergetekende te maken met een verongelijkte speler, “alweer zwart?”…”ik speel
verdorie iedere keer met zwart!”…ondergetekende kon beweren wat hij wilde, het
ging er allemaal niet in, betreffende speler vervolgde nog met “ik heb 3 keer
ingevallen in het eerste, en daar had ik ook al meerdere keren zwart”, na 10
minuten van onvrede gefoeter vond ondergetekende het wel welletjes, en besloot
met…”ik kijk dit thuis wel even na”. Wat bleek?...van de 5 partijen in het 2e
had hij 3 keer wit gehad, en van de 3 invalbeurten in het 1e had hij
2 keer wit gehad, zo zie je maar. Dan was er nog het volgende interessante punt…
 |
| Braillebord... |
Bij de
tegenstander speelde Louis van Duuren. Louis is een slechtziende speler en
bovendien de sterkste speler van Hoeksche Waard 2. Louis heeft een klein bordje
met daarbij behorende stukjes naast het normale wedstrijdbord staan. Op dit
minibordje voelt Louis waar de stukken staan en wanneer hij aan zet is doet hij
de zet op het kleine bordje, deze wordt dan door de tegenstander op het
wedstrijdbord uitgevoerd. Vervolgens voert deze zijn eigen zet uit terwijl hij
mondeling mededeelt aan Louis welke dat is, Louis voert deze dan weer op zijn
kleine bordje uit, enz. Teamleider André Osinga had mij ruim van te voren
gebeld, om te voorkomen dat één van onze dove spelers tegen Louis zouden
spelen. Bij het zoeken naar een geschikte kandidaat bleek dat zeker één van
onze spelers dit te afleidend vond en dus niet tegen Louis wilde uitkomen. Ik
vond invaller F.G. Maas bereid tegen Louis uit te komen, en dus spraken André
en ik een bord af waar beide heren elkaar zouden ontmoeten (bord 3). Voordat de
partij begon gaf onze bord 2 speler aan dat het verbale onderonsje tussen Louis
en F.G. afleidend zou kunnen zijn, ondergetekende stelde de wedstrijdleider
hiervan op de hoogte en deze zette beide bord 3 spelers in een hoekje van de
speelzaal.
U ziet het
allemaal, er komt heel wat voor kijken om het tweede speelklaar te krijgen.
Over de mentaliteit van onze invallers valt óók nog iets te vermelden. Marco
Zwanenburg is zo’n beetje ALTIJD genegen om in te vallen! F.G. Maas idem dito,
met de aantekening dat F.G. het totaal geen probleem vond tegen Louis te
spelen. Ron van Vuuren had helaas een afspraak…10 minuten later belde Ron mij
op, “ik heb de afspraak kunnen verzetten en kom toch!”, Jan Krabbendam zat op
ons te wachten in zoals afgesproken het wijkgebouw, Jan deelde mij mede dat
zijn vrouw die middag met spoed was opgenomen in het ziekenhuis. Jan zijn vrouw
vond dat Jan moest schaken en Jan zelf had ook zo iets van “je kunt toch
moeilijk één uur van te voren afbellen”!! Ik ben niet erg sentimenteel
ingesteld, maar als teamleider doet deze instelling je wel wat…Bravo en
Chapeau!
.jpg) |
| Elise...verkeerde afslag |
Elise Juijn
ging natuurlijk weer mee als vaste chauffeuse en fotografe…waarvoor ook
natuurlijk mijn grote dank. De reis verliep voorspoedig, op één klein afslagje
na. Rond half acht kwamen wij in de sporthal Cromstrijen aan, alwaar wij op de
bovenverdieping getuigen waren van allerlei sporten die werden beoefend in de
op de begane grond gelegen grote sporthal. De dame achter de bar verwelkomde
ons. Opmerkelijk was dat om tien voor acht nog geen enkele speler van de
thuisvereniging aanwezig was! Dit gaf toch een licht onbehaaglijk gevoel, stel
je voor dat ik de speeldatum verkeerd had gelezen…Gelukkig kwamen de
Numansdorpers plots massaal, alsof het afgesproken werk was, binnenstromen. In
een fractie van enkele minuten stonden alle tafels, borden, stukken en wat nog
meer zij, kant en klaar. Een merkwaardig schouwspel. Ik moet u eerlijk bekennen
dat ik vooraf getekend had voor ‘n 7-1 verlies! 4 invallers en dan nog tegen de
nummer 1 (als ze van ons hadden gewonnen, en laten we eerlijk zijn…dat was wel
zo normaal geweest). En dan nu het ongeloofwaardige verloop van deze “Ajax vs.
Schiedamse Boys 2”…Over Ajax gesproken…dat strafschoppen debacle was ook nog te
volgen via een televisiescherm in het bargedeelte.
De vermelde
ratings zijn conform de actuele februarilijst van de KNSB…
Vuur
en Vlam…
Aan het 5e
(witte) bord nam invalkracht Ron van Vuuren (1365) zijn taak uitermate serieus
(je verzet niet zomaar ’n afspraak). Tegenstander namens Hoeksche Waard, Cees
van der Velden (1652), had dit seizoen (RSB) nog niet verloren en had tot dus
toe een tpr van 1804. Cees meende in de opening al meteen toe te kunnen slaan
door ’n vergiftigde pion te pakken, via ’n dameschaak ging dit stuk helaas voor
Cees verloren. Ron hield “de Heer zij geprezen” het hoofd ongekend koel, en
omzeilde het enige mattruckje dat Cees nog in de stelling kon breien. Niet veel
later kon een zichtbaar opgeluchte Ron de felicitaties in ontvangst nemen, en
met een goed gevoel huiswaarts keren! Een ongekende start naar wij dachten…
0-1
 |
| Eén van de mannen van de wedstrijd!! |
Hofstedelijke
kwesties…
Aan bord 1
(wit) natuurlijk het Vlaardinger “enfant terrible” Piet Hofstee (1719). Niet te
benijden tegenstander was Jarek
Kocuba (1434). Piet zette de partij scherp op, en nadat Jarek met zijn koning nog op e8 het lelijke h5
speelde, ging het in rap tempo van kwaad tot erger met zwart. Omdat Piet
gevaarlijk op kwam zetten op de koningsvleugel, speelde Jarek de lange rokade.
Deze actie kostte zwart een kwaliteit, tenminste als Piet dat zou willen. Piet
had met zijn paard op f7 beide torens ingezet, maar besloot de druk verder op
te voeren. Een vervelende witte pion verscheen op e6. Met een fraai staaltje
“gallery play” toonde Piet aan dat zo’n beetje alle zwarte stukken volkomen verkeerd
stonden, de zwarte bouwval donderde volledig in elkaar…
0-2
 |
| Piet..."gallery play" |
Op de
been gebleven…
Op de
vooravond van zijn skivakantie, aan het 7e (witte) bord bleef Nick
Wiegman (1394) alvast als voorproefje op glibberige wijze op de been.
Tegenstander Kees van ’t Land (geen rating, tpr 1616) zag dat de dames
vroegtijdig werden afgeruild. Nick stond vanwege de pionnenstructuur iets beter.
Gaandeweg wist Kees ’n zwakte in de witte pionnenstructuur aan te brengen, door
met ’n paard op b2 te slaan werd de nu zwakke pion op c3 het aanknopingspunt.
Toen deze pion door Nick afdoende was verdedigd, pakte Kees alle ruimte op de
koningsvleugel, Nick kwam steeds gedrukter te staan…Toch zag Kees niet goed hoe
hij verder moest en tot afgrijzen van teamleider André Osinga aanvaardde Kees
het remisebod van Nick…Een opluchting derhalve, ook voor Nick. Nick had de
laatste wedstrijd nog goed in zijn systeem (als laatste bezig en zijn partij
werd beslissend voor de einduitslag). Een belangrijk halfje naar later zou
blijken. Nick kon met ’n gerust gevoel op vakantie.
½-2½
 |
| ...ik niet! |
Potje
praat…
Onze invalkracht
en nestor F.G. Maas (1552) speelde met wit aan het veelbesproken bord 3 tegen
de zeer slecht ziende maar o zo sterke Louis van Duuren (1787). In een Engelse
opening liep Louis een geïsoleerde dubbele c-pion op, hij had daar echter wel
het loperpaar voor. F.G. zette de witte zaak wat weifelachtig op en Louis greep
het initiatief. Het witte centrum werd uitermate kwetsbaar, en een vervelende
penning (Lg4 op Pf3) oefende ’n verlammende werking uit. Nadat de witte pion op
d4 verloren ging, begon de witte stelling af te brokkelen. De witte coördinatie
der stukken was ver te zoeken, toen er ’n toren verloren ging was het
definitief over en sluiten.
1½-2½
 |
| The Chess whisperer...(schaakfluisteraar) |
De
gebruikelijke donkere wolken, maar de bui drijft over…
Ondanks deze
gunstige tussenstand zag het er over de gehele linie bepaald niet erg goed uit.
Gerard stond één pion achter, Jan K. stond één pion achter, Marco stond één
pion achter en Jan B. zat met een rusteloze dame die maar geen goede plek kon
vinden. Alle 4 de heren konden dus zomaar verliezen, maar zoals gezegd: “ik had
vooraf voor 7-1 getekend”, dit mede gezien door de povere resultaten in de
vorige uitwedstrijden, en natuurlijk het gehele contingent aan uitvallers of
invallers zo u wilt. De gemiddelde rating van Hoeksche Waard lag op 1642 (in
ons gehele team heeft alleen Piet een hogere rating). Onze rating bleef steken
op 1497, hier moesten we het dus ook niet van hebben. Wat gebeurde er dan voor
wonderlijks?
 |
| Kan die man nu nooit eens tevreden zijn? |
Donderslag
(maar niet bij heldere hemel)…
Dat invaller
Jan Krabbendam (1437) andere dingen aan zijn hoofd had, was aan bord 6 (zwart),
aanvankelijk niet goed te merken. Tegenstander was Cees van de Berg (1589). In
een Spaanse partij kwam zoals zo vaak een strategisch speltype voor de dag. De
opening ging gelijk op, totdat Jan zijn paard op f4 posteerde. Het beestje werd
geslagen en er verscheen een zwakke zwarte pion op f4. Dit gemakkelijke doelwit
sneuvelde en een pion achterstand was het natuurlijke gevolg. Jan probeerde de
zaak gesloten te houden. Dan meent Jan toe te kunnen slaan en pakt een
pionnetje, helaas ziet Jan compleet over het hoofd dat het kleinood gedekt
staat en geeft dus feitelijk pardoes een stuk weg. Wanneer Cees zijn stuk “teruggeeft”,
denkt Jan…Kassa! Het betrof echter een fraai offer van Cees, met nog een
torenoffer er achteraan, drong het nu ook tot Jan door dat hij in een uitermate
geraffineerd matnet was verstrikt geraakt!
2½-2½
 |
| Jan...raakt in matnet verstrikt |
Mee
of tegenvaller?
Het zwarte 4e
bord werd bemand door Gerard Turkenburg (1544). Hier was de tegenstander Ronald
Mohrke (1599). In een strategische Siciliaan bleef de stelling lang in
evenwicht, Gerard stond ietwat gedrongen. In een poging tegenspel te creëren
besloot Gerard er ’n pion in te steken. Nu ontstond een 4-toren eindspel, met
voor beide spelers een paard en voor Ronald 6 en Gerard 5 pionnen. Gerard had
echter het meest dynamische spel. De pion kwam terug en de torens verdwenen van
het bord…een remise eindspel resteerde. Ronald moest echter van zijn teamleider
op winst spelen. Toen Ronald de remise impasse wilde doorbreken, besloot hij
ten arren moede de paarden te ruilen. Het overgebleven pionneneindspel was nu
op tempo voor Gerard gewonnen. Gerard vond de noodzakelijke zet (f5) niet en
toen was het potremise…
3-3
 |
| Gerard...mee of tegenvaller? |
Zwaan
kleef aan…
 |
| Sousafonisme... |
Aan het
zwarte bord 8 voltrok zich voor Hoeksche Waard een drama, terwijl het voor ons
een blijspel betekende. Hoofdrolspelers waren invaller Marco Zwanenburg (1461)
en aan Hoeksche Waard kant Dirk van Vuuren (geen vaste rating, tpr 1446). De
opening was een soort van Damepionspel, dat overging in een voor zwart
ongunstige versie van de Leningrader van het Hollands. Marco kwam met een
hopeloze hangpion op e6 te zitten, de pion ging dan ook kansloos van het bord. Marco
beschikte bovendien over ’n trieste loper, ik gaf geen cent voor deze stelling.
Toen Dirk op het onzalige idee kwam om een vrijpion door middel van dameruil te
creëren, had hij te laat in de gaten dat deze nog net door de zwarte koning kon
worden ingerekend. Zoals zo vaak volgt er op een aardbeving een flinke naschok.
Enigszins beduusd van zijn weggave van de vrijpion, gaf Dirk ook nog zijn loper
cadeau! Marco keek mij vol ongeloof aan…ik kon Marco wel zoenen (gelukkig kon
Elise mij op tijd tegenhouden), de rest was peanuts. Na afloop van de partij stond ik buiten te
roken met de aangeslagen Dirk…Dirk vertelde mij dat er 3 goede dingen uit
Schiedam kwamen, Ketel 1, HZP Schiedam en de Rijnmondband (tamboer en
trompetterkorps Rijnmondband is een korps dat bij de absolute wereldtop
behoort, Dirk speelde er sousafoon). Drie goede dingen?...Ik zeg 4! Marco
Zwanenburg hoort ook in dit rijtje thuis!
3-4
 |
| Maar wel de man of the match... |
Brandongevalletje…
Aan het
zwarte bord 2 ontmoetten twee oud klasgenoten (HAVO) elkaar. Jan Brand (1648)
versus Rob Bedeaux (1716). Na 9 zetten had Jan al bijna een uur bedenktijd verbruikt!
Niet zo heel gek want Rob had geopend met 1. g4?! De zogenaamde Grob opening.
Jan zette met d5 en c6 de zaak defensief op. Rob begint dan ook ruim de tijd er
voor te nemen. Wanneer Jan probeert de Dames via f6 te ruilen, begint het
avontuur…Rob vermijdt zoiets steeds en Jan zijn Dame komt langzaamaan verder
het mijnenveld in. Als de tijd echt begint te dringen offert Jan een stuk voor
twee pionnen om zijn dame te behouden…Het is duidelijk dat Jan het niet gaat
redden, door een blunder gaat er tot overmaat van ramp nog een kwaliteit vanaf!
4-4
 |
| Jan...tegen oud klasgenoot |
 |
| Neil Armstrong...1969 |
Hier in
Numansdorp een gelijkspelletje wegslepen met het halve tweede en derde is een
prestatie, die sinds Neil Armstrong in
1969 de eerste stappen namens de mensheid op de maan zette, regelrecht
wereldgeschiedenis schrijft. Je zou kunnen zeggen…een kleine stap voor Marco,
een grote stap voor HZPS 2. Een gelijkspel in de laatste ronde tegen WSV 3
(thuis!) is voldoende voor lijfsbehoud. We blijven weliswaar 6e
staan na deze ronde maar het gat met Pionier 2 is nu 2 matchpunten…Pionier 2
ontmoet nog wel Ridderkerk 2 (0 punten) in de laatste ronde, en zal deze dus
wel winnen. We hebben nu 2 matchpunten en 2 bordpunten meer dan Pionier 2, bij
een kleinstmogelijke nederlaag van ons in de laatste ronde, zal Pionier 2 met
6-2 moeten winnen (onderling duel hebben wij gewonnen van Pionier 2). Toch is zo’n
6-2 niet helemaal uit te sluiten, dus laten we maar gewoon winnen! Maandag 18
maart weten we meer…
Verslag/Storyboard:
Aad Juijn
Fotografie:
Elise Juijn
 |
| Elise... |
Spijkenisse 4- HZP Schiedam 2 5-3 (ronde 5)
Uitwedstrijden?
Uitwedstrijden op vrijdag? Uitwedstrijden op vrijdag met het tweede? Geklaag? U
hoort mij niet klagen…slecht 3 invallers deze keer!
.jpg)
Ronald
Lemmen (ziek), Ruud van der Linden (kan niet) en Hans Schrumpf (kan niet op
donderdag en vrijdag) waren de grote afwezigen. Marco Zwanenburg, Dick Vons en
Frans Groeneweg waren de spelers die de uitdaging aanvaardden. Het organiseren
van zo’n vrijdagavond uitwedstrijd is bepaald geen sinecure, naast de (vaste?)
afzeggers loop je het risico dat er op het laatste moment nog mensen plotseling
van gedachten veranderen. Als teamleider ben je in zekere zin aan de “goden”
overgeleverd, ik heb echter één voordeel en dat is dat ik toevallig ook nog
eens wedstrijdleider extern ben! Wil ik het teamleiderschap van dit team nog
een poosje volhouden, en dat kan alleen door het óók leuk te vinden, dan zou ik
toch een consistenter team willen “leiden”, het 3e team is een mooi
voorbeeld…na 4 wedstrijden slechts 2 x een invaller nodig gehad. Team 2 heeft
nu na 5 wedstrijden 9 x een invaller (en éénmaal N.O.) op moeten stellen. Deze
invallers werden allen ingezet bij de 3 uitwedstrijden. Mijn voornemen is om in
de hoedanigheid van wedstrijdleider extern beleid op dit probleem te maken en
eens kijken hoe mijn collega bestuurders hier in staan. Tot zover het belerende
gedeelte…
 |
| 2e op de rails... |
Nadat het
team uiteindelijk op de rails stond behoefde nog even het logistieke gedeelte aandacht.
10 mensen en 4 auto’s…Nick Wiegman (auto) en Jan Brand geven op vrijdagavond
schaakles in “de Erker”…en zijn daar ongeveer om half acht mee klaar. Oké die
rijden dus samen. Marco Zwanenburg (auto) en Dick Vons zijn óók lid van de
dovenvereniging “Maasstad” en rijden óók altijd samen naar ons clubgebouw…mooi,
die kunnen dus óók samen. Gerard Turkenburg (auto) woont in Braboland en daar
heb je gelijk ’n probleem…het overgrote deel van het “beneden de rivier” volkje kan niet lezen, nee, óók geen landkaarten. Na jarenlange oefening weet Gerard
wel inmiddels feilloos naar ons clubgebouw te rijden. Vervolgens zal Gerard dan
als bumperklever achter de auto van Elise Juijn blijven plakken (de enige
methode om er zeker van te zijn dat Gerard daadwerkelijk op de plaats van
bestemming aankomt). Elise (auto) gaat natuurlijk altijd mee als chauffeuse en
fotografe. Op zo’n speeldag komt Elise in de middag al bij vader Juijn (woont
10 meter van de club) en eet dan ‘n “hapje” mee. Arnold van der Kammen zou zich
rond 19.00u bij het clubhuis melden (auto Gerard), Frans Groeneweg woont in de
Schiedamse wijk “Sveaparken”, Piet Hofstee woont in Vlaardingen. Dit laatste
tweetal moest door Elise en Aad (Gerard en Arnold in het kielzog) bij hen thuis
worden afgehaald. Althans dat was Aad zijn planning. Donderdagavond kreeg Aad
een mailtje van Marco dat het misschien handiger was dat hij Frans zou
rijden…Frans is immers de onderbuurman van Marco! Tja…daar valt weinig tegen in
te brengen…zo zie je maar de ambtenarenlogica van Aad wil nog weleens
omslachtig zijn. Piet ophalen kende ook zijn problematiek, Elise is natuurlijk
100% bekend met en in Vlaardingen. De kortste route bleek qua kilometers
inderdaad korter, maar qua tijd pakte dat evenwel anders uit. De kortste route is
die langs het Vlaardings havengebied, helaas stond dat vol met wachtende
vrachtauto’s die op de vrijdagavond graag van hun vrachtje wilden worden
verlost. Poosje gewacht, om dan maar weer om te keren en toch maar voor de
langste route te kiezen. We kwamen 5 minuten later bij Piet aan dan
afgesproken…dit onder andere ook omdat Gerard eenmaal het stoplicht niet haalde
en wij dus moesten wachten totdat Gerard weer aan de bumper vastzat. Piet stond
(tegen alle verwachting in) keurig voor zijn woning te wachten…Chapeau! Dat met
Piet is iets persoonlijks van ondergetekende en is gebaseerd op onze eerste
uitwedstrijd van dit seizoen (uit HHP), Piet was toen vergeten te komen en dat
is voor Aad als ’n traumatische ervaring binnengekomen. Sindsdien krijgt Piet
een voorkeursbehandeling en heeft Aad geen rust totdat hij Piet vlak voor de
wedstrijd persoonlijk aan de telefoon heeft gesproken (en dat is al lastig
genoeg). De rest van de reis was “peanuts”…behalve nog even de ingang van “de
Boekenberg” vinden…
Wat
stond ons te wachten?
 |
| de "Boekenberg" |
Spijkenisse
is een ambitieuze vereniging die de RSB verenigingenlijst aanvoert qua
ledental, 73 senioren + 68 jeugdleden = 141 leden! Met 6 teams en 2 viertallen
teisteren zij de KNSB (2 teams) en RSB competitie, het zal een doorn in het oog
van de Spijkenisse bestuurders zijn dat er geen Spijkenisse teams voor de 1e
klasse en Promotieklasse van de RSB uitkomen. RSB assistent competitieleider
Simon van der Beek (wedstrijdleider Spijkenisse) en zoon Ruud van der Beek
(competitieleider Spijkenisse) heetten ons van harte welkom in het nieuwe
clubgebouw (bibliotheek “de Boekenberg”) en Simon gaf mij met gepaste trots een
korte rondleiding door de 2 schaakzalen. Simon en Ruud ken ik natuurlijk vanuit
mijn positie als verslaggever van de RSB PK`s, de tijd dat deze
kampioenschappen bij de RET werden georganiseerd (heeft Simon met vrouw en zoon
16 jaar(!) lang georganiseerd). De rol die vader en zoon van der Beek bij de
s.v. Spijkenisse spelen, valt in de categorie van hoofdrolspelers. 5 dagen in
de week worden er door de s.v. Spijkenisse schaakactiviteiten georganiseerd in
“de Boekenberg”…Schaken leeft in ieder geval in Spijkenisse!
 |
| Eric Both...solidariteit |
Voordat de
wedstrijd goed en wel begon ontmoette ik Eric Both (Speler Spijkenisse 1) Eric
vond het leuk dat we er waren maar voegde daar wel meteen aan toe dat hij
hoopte dat we verloren…kijk, en deze eerlijkheid is symbolisch voor de
vergaande ambitie der Spijkenissenaren. Een speler van het eerste (2e
klasse KNSB) die hoopt op de winst van hun vierde team (3e klasse
RSB), dat is pas solidariteit!
Dan
nu (eindelijk) de wedstrijd…
Blundra…
Aan het
witte bord 5 speelde onze clubpsycholoog Arnold van der Kammen (1493),
tegenstander was Michael van der Voorden (1282). Arnold heeft voor onze website
een schaak psychologisch artikel geschreven dat u hier kunt vinden, dit is zeker
de moeite waard om eens te lezen (ook voor Arnold). In de verslagen over de
interne competitie heeft Arnold het oud Zweedse begrip Blundra (blunder) geïntroduceerd.
Als expert in blunders meende Arnold dit begrip maar weer eens te moeten
demonstreren. In een Franse doorschuif deed Arnold de belangrijke pion op d4
cadeau! Michael aanvaardde het geschenk…Arnold probeerde nog wat op de
koningsvleugel maar dat had een fatale zwakte op g3 tot gevolg…Toen de zwarte
stukken de gatenkaas van Arnold indoken was het “pleit” snel beslecht.
1-0
 |
| ...so what? |
Bumperkleverij…
Bord 4
(zwart) werd bemand door Brabolander Gerard Turkenburg (1564). Piet Taale
(1585) was de opposant. De schaakstijl van Gerard heeft flinke raakvlakken met
zijn rijstijl. Je hebt het gevoel dat hij vlak op je zit…waar jij heen gaat,
daar gaat hij heen. In een gesloten Siciliaan zocht Gerard conform de
openingsopzet zijn kansen op de damevleugel. Toen daar een Status Quo ontstond
trachtte Piet langs de zwarte diagonaal c1 h6 spel te vinden, het bleek niet
genoeg om Gerard pijn te doen. Gerard vroeg mij om remise te mogen
plaatsen…hetgeen gebeurde en werd aangenomen.
1½-½
 |
| Gerard...Brabolander? |
Dr. Jekyll and Mr. Hyde…?
 |
| Simon van der Beek |
Invalkracht
Dick Vons (1524) speelde aan het zwarte bord 6. Assistent competitieleider van
de RSB Simon van der Beek (1606) die vóór de wedstrijd nog zo aardig (Dr.
Jekyll) voor de dag kwam en zelfs een vriendelijke indruk maakte, bleek eenmaal
gezeten achter het bord, tot een brute pletter (Mr. Hyde) zijn te verworden! De
al te rustige Philidor van Dick vraagt natuurlijk om een agressieve benadering.
Simon rokeerde lang en Dick kort. De witte centrum en koningsvleugelpionnen
vlogen naar de overkant…Dick trachtte met kunst en vliegwerk het zaakje
overeind te houden, het leverde veel lekkage op in de zwarte stelling. Ten einde
raad probeerde Dick een dameuitval naar de witte koning, de dame vermocht in
haar eentje niet veel en kon weer onverrichter zake terugkeren, om verder
machteloos toe te zien hoe Simon de finishing touch toediende…
2½-½
Wolf
in schaapskleren…?
Jan Brand
(1622) was aan het zwarte bord 2 gezeteld. Tegenstander was een jongeman met de
misleidende naam Ricky Schaap (1432)…In een Franse doorschuif kwam Jan nogal
opgevouwen te staan. De beruchte Franse probleemloper (c8) gaf in deze partij
een demonstratie van zijn onmacht, het noodzakelijke zwarte tegenspel op de
damevleugel kon niet uit de verf komen. Ricky brak de zwarte koningsvleugel
open en het ergste moest worden gevreesd. Met de ver doorgedrongen witte dame
werd de jacht op de zwarte koning ingezet, en met succes! Ricky staat nu eerste
in het RSB Top 10 klassement…
3½-½
 |
| Jan...staat hier goed |
Halve
maatregelen…
Invalkracht
Marco Zwanenburg (1440) bemande het zwarte bord 8. Tegenstander hier was Jerry
Sandifort (1400). In een (zeldzame) Ponziani leek Marco in zwaar weer te
geraken. Marco liep ’n geïsoleerde dubbele c pion op, daar stond echter het
loperpaar tegenover. Zoals dat in de Ponziani wel meer voorkomt verliep de
witte damevleugel ontwikkeling niet zo lekker, met name het Ponziani paard c1
was enigszins gestagneerd. Met de centrum opstoot e4 profiteerde Marco van de
witte ontwikkelingsachterstand, e4 leek voorbarig omdat de zwarte koning nog op
e8 stond. Marco had verder gekeken…de zwarte e pion kon niet worden gewonnen na
het door Jerry gespeelde f3 en Te1, omdat na het zwarte fxe de f-lijn open kwam
en zwart mat achter de paaltjes dreigde. Nadat Marco 2 torens op de 2e
rij kreeg leek de winst een kwestie van tijd. Marco besloot echter naar een
toreneindspel met 2 pluspionnen af te wikkelen, het was weliswaar gewonnen,
maar Marco vond de smalle winstweg niet en moest helaas in remise berusten.
4-1
 |
| Marco...net de winst gemist |
Met deze
tussenstand moest er dus op de resterende 3 borden worden gewonnen. Piet
Hofstee had een veel belovende stelling, Frans Groeneweg leek op remise af te
stevenen en Nick Wiegman stond wat beter. Er moest dus nogal een dosis aan
“geluk” plaats vinden. Het “geluk” is dit seizoen voor wat betreft het eerste
en tweede team niet aan onze zijde…of moeten we niet spreken van geluk? Robert
Anthony (Amerikaans psychiater) vatte het fenomeen over geluk en succes als
volgt samen…”Succes is alleen maar een kwestie van geluk. Vraag het maar aan iedere
mislukkeling”. Tja, oké…misschien moeten we toch wat meer in de schaakboeken
neuzen om het “geluk” op onze hand te krijgen.
ПеTр ХофсTее (Piet Hofstee)…
Aan het
witte bord 2 speelde Piet Hofstee (1731), op het eerste gezicht lijkt Piet op
een gedateerde Russische grootmeester (rond 1900). Tegenstander Jacques van Oijen
(1589) was na de 4e ronde de trotse lijstaanvoerder van het Top 10
klassement. Het kan natuurlijk geen toeval zijn dat Piet zich bediende van de
Moskou variant (Siciliaans), het systeem dat in de derde ronde met succes door
Mevr. Vreeken (Maassluis) die toen wit had, tegen Piet werd toegepast. Piet
wilde dit nu zelf weleens met wit uitproberen. Toen Jacques tot d5 wist te
komen en daarna met de thematische opstoot b5 b4 ging werken leek er sprake van
’n zeker dynamisch evenwicht. Piet wist met het paardenpaar en de opstoot van
de koningsvleugelpionnen de zwarte stelling onder dusdanige druk te krijgen,
dat zwart langzaamaan begon te bezwijken, de witte toren op de 7e
rij was verlammend. De zwarte stukken moesten passief in de buurt van de zwarte
koning lijdzaam afwachten. Piet speelde in deze fase zwart aan gruzelementen,
een schitterende partij van Piet!
4-2
 |
| Piet...fraaie partij |
 |
| Laat maar... |
Succes
of geluk?
Invalkracht
Frans Groeneweg (1792) mocht aan het witte bord 1 zijn kunsten vertonen.
Patrick Meijer (1689) verdedigde de kleuren van Spijkenisse. Frans krijgt van
zijn trainer Dolf Meijer steevast de opdracht om eindspelen uit te melken en
vooral niet te gemakkelijk remise te geven. Op het bord verscheen de Tarrasch
variant van het Damegambiet. De spanning in het centrum werd vlotjes door
afruil opgeheven, waardoor er een remiseachtige stelling overbleef.
Symmetrische pionnen, het leek allemaal niet veel te zijn. Uiteindelijk ontstond
een eindspel met voor beide heren 3 pionnen, Patrick had daarbij een loper en
paard, Frans was in het bezit van het loperpaar. De stelling was potremise,
maar Patrick had minder tijd. Frans bleef doorploeteren. Het ongelooflijke gebeurde…Patrick
gaf pardoes ’n stuk weg! Je kunt zeggen dat Patrick pech had, je kunt ook
zeggen dat door Frans zijn doorzettingsvermogen en mede de tijdsdruk van
Patrick, laatstgenoemde onder de mentale druk bezweek, en dat hoort ook bij het
spelletje!
4-3
 |
| Frans...uithoudingsvermogen! |
Nu lag dus
alle druk op Nick Wiegman, die mij bij de stand van 4-1 al om remise te mogen
aanbieden vroeg. Mijn antwoord was toen…”je mag pas remise nemen als één van de
2 overige borden verliest of remise speelt”. Nick wordt niet graag onder druk
gezet…maar het kon eenmaal niet anders. Het gehele contingent van aanwezigen in
de speelzaal verdrong zich rondom het 7e bord…
 |
| Nick en Villa...trekken volle zaal |
De
meeste ellende komt voort uit de druk die mensen op elkaar uitoefenen.
Aan het
witte 7e bord speelde Nick Wiegman (1411) tegen jongedame Villa Siu
(1289). Zij konden natuurlijk niet bevroeden dat beide spelers aan het eind van
de avond het lot van hun teams was toevertrouwd. Uit een tamme Franse
ruilvariant kwam niet veel vuurwerk voort (zoals te doen gebruikelijk). Inmiddels
in een stelling waar Nick wat meer ruimte had, zag Nick geen winstplan en vroeg
mij hoe het stond…zoals eerder gezegd stond het toen 4-1. Doorspelen was het motto
en dat bleef het…Nick keek mij tijdens het passeren van zijn bord herhaaldelijk
smekend aan. Gesterkt door hetgeen zich aan bord 1 had afgespeeld (Patrick’s
stukverlies) bleef ondergetekende meedogenloos. Bovendien had Nick 18 minuten en
Villa nog slechts 8 minuten. Nadat Nick de dames ruilde (kun je in zo’n
situatie beter niet doen) resteerde een paardeindspel met voor beiden 5
pionnen. Nick begon meer tijd te gebruiken en gaf pardoes zijn paard weg! Villa
liep gemakkelijk naar een nieuwe dame en klaarde onder het goedkeurend oog van
iedereen met Spijkenisse hart het nu gemakkelijke klusje…
5-3
 |
| Nick in diep gepeins... |
 |
| 3 honden...2 botten |
Verslag/Storyboard:
Aad Juijn
Fotografie:
Elise Juijn
.jpg) |
| Elise... |
HZP Schiedam 2 – de Pionier 2 4½-3½ (ronde 4)
Mijn vrouw
overwoog even 1.1.2. te bellen toen ik volledig gedesoriënteerd, hogelijk
verdwaasd en misschien zelfs wel aan de grens van een psychose verkerend, van
mijn “heerlijk avondje” teamleiderschap van het 2e terugkeerde van
het wijkcentrum en tevergeefs trachtte de buitendeur, met een van de vele “verkeerde”
sleutels aan mijn sleutelbos, te openen. Volledig mentaal aangerand liet ik
hangend in mijn computerstoel de zojuist opgedane “indrukken” nog eens goed aan
mij voorbij gaan. De jaren van teamleiderschap aangaand dit bijzondere
“kansenteam” zijn niet ongemerkt aan mij voorbij gegaan…mijn gevoelsleeftijd
zit nu rond de 90 jaar. Nooit, maar dan ook werkelijk nooit, heb ik mij ten
volle beseft wat voor schadelijke uitwerking het teamleiderschap over deze
outcasts op mijn persoonlijkheid zou hebben. Nu, een dag later zit ik met het
onwezenlijke gevoel dat ik er geeneens bij ben geweest, alsof het nooit is
gebeurd. De menselijke psyche kent natuurlijk verschillende
overlevingsstrategieën, één daarvan is verdringing. Daarom is het zaak dat ik
dit verslag zo snel mogelijk schrijf, voordat ik het gehele gebeuren niet meer
kan herinneren.
Even
kijken…wanneer was het ook weer? Oh ja…maandagavond…
 |
| ...iemand van de straat plukken |
Geen
afmeldingen…en dan zou de argeloze buitenstaander kunnen opmerken…”da’s lekker
stresvrij dan voor de teamleider”. Nu moet u echter weten dat onze bord 1
speler (Piet) bij onze 1e uitwedstrijd was vergeten te komen, bij ’n
uitwedstrijd is dat een nul, want je kunt niet zomaar even iemand van de straat
plukken en aangezien de teamleider nogal bekend is in RSB verband gokte ik het
maar niet om doodleuk onder de naam Hofstee achter het bord plaats te nemen
(Piet is overigens bij mijn weten lid van alle verenigingen in Zuid-Holland
geweest, en heeft daarbij een onuitwisbare indruk achtergelaten, Piet is zo’n
type die je nooit meer uit je geheugen krijgt). Bij thuiswedstrijden kun je ook
niet iemand van de straat plukken, maar je kunt wel ’n interne speler van zijn
bord sleuren en aan het lege RSB bord “dwingen”. Piet had mij na die misser uit
de 1e ronde op het hart gedrukt dat zoiets niet meer zou
voorvallen…en dan behoor je als goed teamleider daarop te vertrouwen. Toen Piet
er echter om 10 voor 8 nog niet was merkte ik toch dat mijn vertrouwen me in de
steek begon te laten. Aangezien het treffen tegen de Pionier 2 een 4
puntenwedstrijd betrof en Piet zoals gezegd aan 1 zou spelen moest ik toch even
‘n (sterk) zekerheidje inbouwen. Onze nietsvermoedende wedstrijdleider intern
(Frans Groeneweg) is i.v.m. zijn gezondheid ’n jaartje RSB loos. Aangezien
Frans in gezonde doen een vaste kracht van het 1e team is, leek me
dat ’n prima alternatief. Frans moest dan wel zijn interne bekerwedstrijd tegen
Elise cancelen, maar dat moest dan maar.
Vervelender was het feit dat Piet er nog steeds niet was en dat Frans,
om Elise niet plots zonder tegenstander te stellen, wachtte met de definitieve
interne indeling tot er nieuws van Piet zou komen. Een telefoontje naar het
huis van Piet leerde mij dat Piet niet thuis was en het antwoord van de opnemer
“ik denk wel dat hij naar het schaken is”…stelde mij toch niet geheel gerust.
Ik sprak met Frans af dat ik tot kwart over acht zou wachten. Tevens rekte ik
het achter de borden zetten van de 2 teams nog even. Het verloren “schaap” kwam
om vijf over acht aangehobbeld…”Ja ja, ik had beter ’n trein eerder kunnen
nemen…maar Bobby Fischer kwam ook altijd te laat”…ik vond de vergelijking wat
ver gaan, maar Piet is en blijft Piet! Later zou Piet de hoofdrol nog eens
opeisen, maar dat voor later. Oké…Frans gestrest en Aad weer een half jaar
ouder. Ik ga op de bestuursvergadering voorstellen om Piet van een
elektronische enkelband te laten voorzien, zodat hij op kritieke momenten
traceerbaar is...
Teamleider
Ad van der Ree (de Pionier) overhandigde mij zijn opstelling (en dat bleek een
vrij tactische) en vervolgens dirigeerde ik de heren in recordtempo naar hun
borden. In mijn voorwoordje wees ik de heren nog eens op het belang van deze 4
punten ontmoeting. Het werd een sportieve (de kaarten bleven op zak) maar
knotsgekke en ongekend spannende ontmoeting. Fasten your seatbelts en huivert u
even gezellig mee…
 |
| Wat vooraf ging... |
Goedgemutst!
Ronald
Lemmen (1662) speelt niet buiten Schiedam (Xenofobie?) maar maakt dat ruimschoots
goed door “gewoon” de thuiswedstrijden te winnen. Aan bord 6 (wit) ontmoette
Ronald…Jan van Baardwijk (1602). In een als rustig bekend staande opening
vergat Jan het noodzakelijke h6, een zogeheten “ezelsoor” is niet altijd
lelijk, soms is zo’n ding zelfs van levensbelang. Na 10 zetten stond Jan al
zeer kwalijk en werd de zwarte koningsstelling een bouwval. De keus was mat of
dameverlies…Jan koos het laatste en leverde één zet later ook nog een loper in.
Zo stonden we na 3 kwartier al op voorsprong, een leuk demonstratiepotje van
Ronald!
1-0
 |
| Ronald...goedgemutst! |
Voer
voor psychologen…
Onze
secretaris en tevens club en partijpsycholoog (zie tabje schaakpsychologie)
Arnold van der Kammen (1493), legde vanavond aan het zwarte 5e bord
een voorbeeldige mentaliteit aan de dag. Tegenstander Bonne Faber (1672) was de
ratingsterkste man van het Hellevoetsluise team. In een Pirc werden al snel de
zwartveldige lopers geruild. Het afruilen van zo’n loper op g7 kan voor zwart
nadelig zijn, in dit geval viel de schade mee. Bonne had wat meer ruimte in het
centrum. Nadat alle lichte stukken van het bord gingen werd de remisemarge
groter. Bonne bezat de d-lijn voor zijn toren en dame, maar daar was niet
bijster veel mee te doen…en zodoende boekte Arnold een keurige remise!
1½-½
 |
| Arnold...partijpsycholoog |
Beter
een half ei dan een lege dop!
Aan het 7e
bord (zwart) speelde Nick Wiegman (1411) tegen Wim Noordermeer (1505) en hier
toch ook een behoorlijk ratingverschil. Het Schots van Nick werd opgevangen via
het enigszins verdachte systeem met g6. Dit is een systeem waarbij de zwarte
velden op de koningsvleugel zwart parten kunnen spelen. Lange tijd ging de
strijd gelijk op totdat Nick een pionnetje confisceerde. Daar Nick zijn eigen
eindspeltechniek niet helemaal vertrouwt vroeg hij mij remise aan te mogen
bieden…gezien de stand op de overige borden had ik er wel fiducie mee…prima
resultaat!
2-1
 |
| Nick...professionele remise |
Zoals me dat
wel vaker overkomt wanneer beter staande spelers om remise komen vragen, ging
het na mijn goedkeuring hieromtrent op enkele borden plots hopeloos mis (3). Dit
zijn dan van die momentjes dat het maar goed is dat je het dubbelloops
jachtgeweer hebt thuisgelaten…
De
Turkenburg defence…
Gerard
Turkenburg (1564) beleefde aan het witte 4e bord een zwaar avondje
tegen Michiel Landman (1612). In het normaliter rustige Colle systeem (d4 en
c3) rokeert men meer dan over het algemeen kort. Gerard meende dat met de
partij van vanavond het ideale moment was aangebroken om de introductie van de
“Turkenburg defence” op de club te lanceren. Nu nog een uitgever zoeken…Michiel
brak de a-lijn open en liet vervolgens de b-pion de rest van het werk doen. De
koningsstelling van Gerard liet zich al snel vergelijken met een kansenwijk. De
problemen stapelden zich op en de witte koning was nergens in zijn eigen wijk
meer veilig. Een systeem om snel te deleten…
2-2
 |
| "Turkenburg defence" ?? |
Op dit
moment begon het er uitermate precair uit te zien…Piet stond wel hoopgevend,
bij Jan leek het op remise uit te draaien, Ruud had zijn goede stelling zien
veranderen in een verloren staande en Hans had zijn gewonnen staande stelling
weten om te buigen naar hopeloos verloren. Als u nu kunt tellen dan komt u tot
de slotsom dat de premature remise van Nick desastreuze gevolgen zou kunnen
inluiden…en dat we zelfs bij winst van Nick nog op een gelijkspelletje zouden
blijven steken. Maar het kan verkeren…
"De koning is dood, lang leve de
koning!"
Deze bekende historische woorden werden voor
het eerst uitgesproken bij de kroning van Karel VII van Frankrijk na de dood van zijn vader Karel VI in 1422. Ruud van der Linden
(1698) speelde aan bord 3 (zwart) tegen Alex van Wieringen (1643). In een
geweigerd Budapester gambiet kwamen beide heren ongeveer gelijk uit de opening.
Aangezien Ruud de aanval ten alle tijden blijft zoeken nam hij (ook) dit maal
te grote risico’s. Ruud investeerde 2 pionnen maar kreeg daar niet de beoogde aanvalskansen
mee. Nadat het laatste stuk (dame) werd geruild, was Ruud beland in een
verloren pionneneindspel, 2 voor zwart en 3 voor wit. In plaats van de
oppositie te creëren met de koning ging Alex over tot pionnenruil en Ruud kende
gelukkig wel de oppositieregel! Een loodzwaar bevochten maar o zo welkom halfje…
2½-2½
 |
| Ruud...belangrijk halfje! |
Brandpunt!
Aan het 2e
zwarte bord speelde Jan Brand (1622) tegen Jan Straatman (1544)…Het is met name
deze partij die voor de grote ommekeer zou zorgen (ook in mijn
gemoedstoestand). De stijl van Jan is typerend te noemen, een echte wildwest
opzet hoef je eenvoudigweg niet te verwachten. In een Catalaan slaat Jan S. op
c4 en gaat vervolgens met de manoeuvre Ld7 en Lc6 aan de zwarte pluspion op c4
hangen. Een en ander betekent dat onze Jan het centrum kan pakken en daarmee de
zwarte beweeglijkheid dwarsboomt. Er lijkt sprake van een zeker dynamisch
evenwicht, maar dat is schijn. Het witte initiatief breidt zich langzaam uit na
een paar inaccurate zetten van Jan S. Het resulteert via een aardige kleine
combinatie in stukwinst (tegen 2 pionnen) voor wit! Via een fraaie combinatie
weet onze Jan de vijandelijke koning in een leerzaam matnet te vangen. Fraaie
partij van Jan!
3½-2½
 |
| Jan...de mouwen opstropen |
Macht
(vertoon of misbruik)?
Aan bord 1 (wit)
natuurlijk Piet Hofstee (1731), tegenstander Leo Stelloo (1398) leek tactisch
geposteerd. Beide heren stelden in een Scandinavische partij de rokade vrij
lang uit. Leo sloeg een paard op f6 dat met de g-pion terug moest worden
geslagen, Piet verkreeg nu de halfopen g-lijn. Leo nam de handschoen op en
rokeerde (ijskoud) kort. Vervolgens kwam Piet aan het roer te staan terwijl Leo
zwaar weer kreeg en alle zeilen moest bijzetten. Toen het voor iedereen
duidelijk was dat Piet zijn aanval zou doorslaan…trok Piet zijn psychologische trukendoos
open, dit tot grote ontsteltenis van verschillende toeschouwers. Het was
duidelijk dat een (fraai) torenoffer op g3 tot mat zou leiden, Piet ging
alvorens deze zet uit te voeren eens op zijn gemak langs de overige borden en
verdween naar de lounge (of toilet). Leo had natuurlijk allang gezien wat er
boven zijn petje hing. Na ’n kwartiertje voerde Piet zijn beulswerk uit en liet
de toren op g3 ontploffen. Hiermee was de kous echter nog niet af…Leo vond het
kennelijk een fraai gevonden matvoering en wilde Piet mogelijk de eer gunnen
het werkje tot mat uit te laten voeren…weer trok Piet ’n kwartiertje uit om een
simpel dameschaakje te “vinden”…Het moet gezegd worden; een fraaie
aanvalspartij van Piet! Ik wilde toch weten van Piet waarom die 2 x ’n kwartier
uitstellen van deze nogal voor de hand liggende zetten. Het antwoord; “ik
wachtte, om er zeker van te zijn dat ik het beslissende punt zou binnenhalen”…Tja?!
Leo wenste Piet nog veel succes in zijn verdere leven…en daarmee werd het
opmerkelijke voorval naar de geschiedenis verwezen.
4½-2½
 |
| Bij patat? |
 |
| Goeie vraag... |
GeHan(ne)s…
 |
| ...dubbelloops jachtgeweer |
Aan het 8e
bord (wit) speelde Hans Schrumpf (1482) tegen Rob van Wijgerden (1598). Een aardig
ratingverschil ook hier weer. Hans is in alle opzichten volkomen onvoorspelbaar
en nog wel het meest wat betreft de uitkomst van zijn partijen…gewonnen staan,
verloren staan, het zegt allemaal geen ene moer. Hans laat zich gewoon niet
voorspellen en dat is tevens zijn speciale manier van autonoom zijn. Van het ratingverschil was in
ieder geval niets te merken, integendeel. In de opening werd Rob behoorlijk
opgevouwen en verloor zelfs een stuk…Hans had verschillende mogelijkheden om de
zaak te beslechten maar wilde het weer eens te fraai doen (Timman complex). De
witte koning stond nog op zijn uitgangsveld, terwijl Hans al met het overgrote
deel van zijn stukken in de aanval was. Nadat Hans meende de partij te beëindigen
met een “schitterend” loperoffer, maakte Rob met een eenvoudig tussenschaakje
(Da5) een einde aan Hans superieure stelling. Het stuk werd teruggewonnen en de
witte stelling werd tot een onsamenhangende bouwval gereduceerd. Tot overmaat
van ramp ging er nog een wit stuk ten onder…weer een moment, dat ik blij was
mijn dubbelloops jachtgeweer thuis te hebben gelaten!
4½-3½
 |
| Hans...radeloos van zichzelf! |
Al met al
een behoorlijk enerverend avondje en niet alleen voor mij. Collega teamleider
Ad van der Ree ging vanavond ook door alle emoties en onderbuikgevoelens heen,
het verslag van Ad is hier te lezen…
De opgave
voor het 2e team dit seizoen is zich te handhaven in de 3e
Klasse. Merkwaardig genoeg moeten de punten kennelijk in de thuiswedstrijden
worden behaald (naar het zich tot nu toe laat aanzien). De 2 uitwedstrijden
werden dik verloren en er moest 6 maal een beroep op invallers worden gedaan.
De 2 thuiswedstrijden daarentegen werden met de basisopstelling afgewerkt (2 x
winst!) Of het mankeren bij uitwedstrijden van een aantal spelers op werkelijk
onvermogen of meer op gemakzucht berust
zal in de nog volgende uitwedstrijden (vrijdag 1 februari en donderdag 21
februari) moeten blijken. De volgende wedstrijd staat voor 1 februari 2013 te
Spijkenisse (4) op de rol, en dus hebben sommige van “mijn” spelers eigenlijk
teveel tijd om alvast een excuus te bedenken waarom zij er dan eventueel niet
bij zullen kunnen zijn…
 |
| Apocalyps... |
Een ding
staat wel vast en dat is dat we behoorlijk blij mogen zijn met deze winst! Ik
wens jullie allen een prettig Kerstfeest (als de apocalyptische interpretatie van
de Maya kalender die op 21 december
afloopt tenminste niet uitkomt) en uiteraard een bruisende jaarwisseling
(bewaar uw vuurwerk voor de partijen van 2013)!
Verslag/Storyboard:
Aad Juijn
Fotografie:
Elise Juijn
Maassluis 1 – HZP Schiedam 2 6-2 (ronde 3)
 |
| Riskante taak Piet bij zijn huis ophalen |
Maandagavond
12 november moest ons 2e team (1539) op bezoek bij Maassluis 1
(1700). Ondanks dat we kersvers uit de 2e klasse zijn komen rollen,
hebben wij realiteitshalve niet de pretentie om middels een kampioenschapje in
de 3e klasse weer terug te keren naar ons oude “niveau”, althans,
dit seizoen nog niet. Laten wij eerst maar eens het vizier richten op niet
verder “door”degraderen. Immers de personele bezetting is dit seizoen verre van
stabiel te noemen, de afmeldingen (uitwedstrijden) vliegen me om de oren. De
punten lijken dus thuis te moeten worden gemaakt! Vanavond waren Ruud van der
Linden (vrouw jarig) en Ronald Lemmen (gezondheidsredenen, voorlopig geen
uitwedstrijden) er niet bij. Uit het dreamteam werden de heren Maas en Vons
bereid gevonden. Verder kon ik (uiteraard) rekenen op
dochter/chauffeuse/fotografe Elise Juijn alsmede dochter en deze keer als
supportster Michelle Juijn. Club-Godfather F.G. Maas had de riskante taak (zie
verslag tegen HHP1) om Piet Hofstee bij zijn huis op te halen, en Piet stond
tot grote opluchting van F.G. al enthousiast voor zijn deur te wachten…bravo!
Nick Wiegman zou geheel zelfstandig naar Maassluis gaan en deed dat met verve.
Vanaf het wijkcentrum zou dan de rest van het team en hun begeleiders
vertrekken op één man na…Teamleider Aad Juijn had met Dick Vons afgesproken om
hem tussen 7 uur en kwart over 7 bij de voordeur van zijn woning af te halen.
De delegatie van 2 auto’s sterk vertrok richting het woonadres van Dick. Aad
had thuis het adres van Dick aan Elise gegeven, die vervolgens even met Google
Streetview de te nemen route en het betreffende perceel bestudeerde. Alles tot
in de puntjes voorbereid dus. Feilloos reden we naar het flatgebouw, waar we
helaas geen Dick aantroffen op het door Aad (nota bene bestuurslid) gegeven
huisnummer 123. Elise kwam op het lumineuze idee om dan maar even aan te
bellen…De intercom: Allo, wie’z dar?...Elise: Hallo, ben jij het
Dick?...Intercom: Duck??...Slim als zij is…concludeerde Elise meteen dat hier
sprake van ’n Babylonisch misverstand moest zijn! De gebrekkig Nederlands
sprekende intercommist werd vriendelijk afgedaan met: Sorry…ik denk dat we bij
het verkeerde adres zijn. Wat nu? Aad had gelukkig wel zijn ledenlijst bij
zich…Aad had Elise die middag het nummer 123 gegeven en dat had hij bijna goed!
Uiteindelijk vonden we Dick voor de deur van het juiste nummer…321! Zou
dyslexie spontaan op je 54e kunnen optreden…of moet Aad vrezen voor
erger? Overigens kunt u er wel van uitgaan dat de 6-2 nederlaag goed staat
geschreven en dus niet per ongeluk 2-6 moet zijn.
De
reis is even belangrijk als de bestemming…
Gerard had
als chauffeur al eens nare ervaringen in Maassluis, bij een eerdere editie van
dit treffen had het toenmalig gezelschap 3 kwartier moeten zoeken naar het
verenigingsgebouw, dit oa. doordat het gebied destijds een grote bouwput was.
Om deze reden wilde Gerard kostte wat kost bumper kleven bij Elise. Elise had
gekozen voor de route “binnendoor”. Wij
(Elise, Aad, Michelle en Dick) reden als gezegd in de voorste auto, en hebben
niets meegekregen van het ongemak dat plaatsvond in de volgauto (Gerard,
Arnold, Jan en Hans). Bij aankomst op de speellocatie, bleek Hans nogal
overspannen te zijn geraakt tijdens de rit op de Maassluissedijk . Het geval
wilde dat een broer van Hans daar in het verleden ternauwernood een ernstig
auto ongeluk had overleefd. De betreffende auto was van de dijk geraakt en
ondersteboven in de sloot terechtgekomen, Hans’ broer moest destijds zelfs worden
gereanimeerd. Hans had dus duidelijk geen trek in groepskarma met Arnold, Jan
en Gerard. Door deze stress toestand op de heenweg wilde Jan de terugweg in
Elise haar auto doorbrengen, Dick had met deze ruil geen moeite. Vlak voordat
we bij de bestemming waren pikten we nog even ’n verkeerde afslag mee, maar dat
betekende slechts een oponthoud van 5 minuten. Tot zover het enerverende
reisverslag…
Het “gebouw”
waar Maassluis zijn schaakpartijen afwerkt bleek een eigentijdse tijdelijke
noodlocatie te zijn. Er bleek wel een bar en zelfs ’n speciaal daarvoor
ingerichte rookkamer aanwezig te zijn! Een kopje koffie tijdens de partijen
bestellen was echter ’n genante operatie. Het koffiezetapparaat deed er zo’n
slordige 5 minuten over om ’n bakkie troost er uit te persen en dit ging
bovendien gepaard met het geluid waar ’n klopboormachine met gemak door zou
worden overstemd. Voorts was er achterin de speelzaal nog ’n fopdeur. Zelf
meende ik dat het de toegang tot het rookverblijf was en ging eenmaal de fout
in. Hans meende dat het de toegang tot het toilet moest betreffen. Hans deed
deze “scene” tijdens zijn partij, dit tot stil vermaak van enkele
toeschouwers…Het bleek een nooduitgang, je kwam in de ijzig koude wind van het troosteloze
direct aangrenzende niemandsland te staan (er wordt nog steeds gebouwd, het
lijkt wel ’n hobby in Maassluis te zijn). Dan moesten we het nu maar eens
hebben over hetgeen waarvoor we uiteindelijk waren gekomen, de partijen…
De
laatsten zullen de eerste zijn…
Aan het 8e
en dus laatste bord (zwart), speelde ons oud-voorzitter en geweten van onze
vereniging Dhr. F.G. Maas (1486). Tegenstander was Jan Parre (1438). Aan bord 1
van “zijn” thuisteam (HZPS 3) is F.G. meestal als één van de laatste spelers
klaar. Vanavond aan het laatste bord van het 2e was hij als eerste
klaar (samen met zijn tegenstander, dat dan weer wel). Met zijn vertrouwde 3
rijen loopgravensysteem bleef de zaak
lang gesloten. Zwart nadeeltje bevond zich in ’n werkeloze loper op b7.
Aangezien Jan er geen gat in zag en bovendien geen zin had in een lange
positionele avond bood hij remise aan. F.G. twijfelde geen moment en het
gebruikelijke handje schudden bezegelde het akkoord.
½-½
 |
| F.G. halfje... |
Rekensommetje…
Invalkracht
Dick Vons (1524) had aan het witte bord 3 de pech om in Gert Dijkstra (1860)
Maassluis’ hoogst gerate speler als tegenstander te treffen. Een niet al te
moeilijk rekensommetje leert ons dat het
rating verschil uitkomt op maarliefst 336 punten. Tja…zo kan dat in schaken
gaan. In de opening weet Dick nog wel de zwarte koningsfianchettoloper op g7 te
ruilen voor zijn eigen loper op b2. Kort hierna moet er iets vreselijk mis zijn
gegaan, nadat ik terugkeerde van ’n korte rookpauze moest ik constateren dat de
dames waren geruild. Op zich niets mee mis, maar in dit geval was Dick er
meteen ’n stuk bij ingeschoten. Compensatie was er ook al niet, sterker nog; de
onsamenhangende witte pionnen waren ideale targets! Ondanks tegen beter weten
in (mag ik hopen) rekte Dick de verloren strijd nog…maar de te verwachten
uitslag stond al ’n poosje vast en werd uiteraard vakkundig door Gert
verzilverd.
1½-½
 |
| Dick...al snel verloren strijd |
Van
het ongeluk en het kleine hoekje…
Arnold van
der Kammen (1493) had de twijfelachtige eer om aan het verkeersbord 5 te
zitten. Het 5e bord was namelijk geposteerd in het hoekje van de
speelruimte, waar de deur naar de rookruimte was gesitueerd. Zoals te
verwachten was het vlak achter de rug, van de laatste voorzitter van het
inmiddels met s.v. Fianchetto gefuseerde s.v. CHESS; Jan van Elburg (1684), een
druk verkeersknooppunt. Bovendien kon je ondanks de gesloten deur de rokers
goed horen converseren. Ondanks het ratingverschil van bijna 200 punten kwam
Arnold in het middenspel sterk voor de dag. De opening verliep m.i. minder
florissant en kon op zijn minst worden getaxeerd op verdacht. Pion achter en
een koning die open huis had. Toch stonden de overige witte stukken klaar om
grote activiteit te gaan ontplooien. Nadat Arnold 2 pionnen had veroverd stond
hij er nu dus één voor. Jan wist met inventief spel een tegenaanval te organiseren,
Arnold verslikte zich en stond pardoes mat. Met een gepointeerd kwaliteitsoffer
had Arnold zich niet alleen kunnen redden, maar volgens Rybka ook nog mat in 9
kunnen toedienen! Helaas…helaas.
2½-½
 |
| Oké dan! |
 |
| ...geinig |
Angst
en beven…
Gerard
Turkenburg (1564) mocht, met zwart aan bord 6, de strijd aanbinden tegen Michael
Kroes (1699). In een Engelse opzet zette Gerard in op het ruilen van de witte
koningsfianchettoloper op g2, dat plan slaagde…Het werd echter het enige zwarte
wapenfeit van de avond. Gerard liet het centrum aan Michael en dat bleek ’n
fatale vergissing. Langzaam aan werd Gerard ingesnoerd. Nadat de g-lijn
halfopen kwam werd de dreiging voor Gerard zijn koning almaar groter, lijdzaam
moest Gerard afwachten tot zijn koningsstelling open werd gebroken. Tot overmaat
van ramp raakte de zwarte dame buitenspel op de damevleugel, Gerard’s koning
kon de aanval van paard en dame niet afweren met mat tot gevolg. Gerard
vertelde mij na afloop dat hij sinds jaren ’n dusdanige spanning tijdens de
partij ervoer, en dat dit zich uitte in o.a. bevende handen…enfin, ook hier dus
’n nul.
3½-½
 |
| Gerard...angstige momenten |
 |
| Gerard...enige lichtpuntje van de avond |
Fietsen
op de A16…
 |
| Fietsen op de A16... |
Aan het
witte 7e bord speelde Nick Wiegman (1411) tegen de nog ongerate
Peter Swart (Tpr 1544). Dit was met vlag en wimpel de meest “idiote” partij van
de avond…misschien zelfs wel aller tijden. Ik ga mij dan ook niet wagen aan een
nauwkeurige partijbeschrijving. In de opening laat Nick door ’n
onachtzaamheidje een loper insluiten…stuk achter dus, het had er alle schijn
van dat deze partij om ’n uur of negen onze eerste nul zou opleveren. Uiteindelijk
verliest Nick ook nog een kwaliteit…nu dus ’n volle toren achter. Nick bleef
aanmodderen en Peter trad niet al te adequaat op. Gaandeweg rommelde Nick zich
langzaam naar de overkant. De situatie laat zich nog het best vergelijken met
een fietser, die geblinddoekt en tegen het verkeer in, de A16 gaat doen. Nadat
de achterstand van de toren weer is teruggebracht tot “slechts” de kwaliteit
maar ’n pion voor, weet Nick de tegenstander nog in een matnet te krijgen ook!
Dit tot verbazing van iedereen en waarschijnlijk van zichzelf nog het meest! Kortom
ik lig er nog wakker van…
3½-1½
 |
| Twee borden nemen? |
The beauty and the beast…
Piet Hofstee
(1731) had aan bord 2 de niet misverstane taak om de inmiddels 83 jarige en
5-voudig Nederlands kampioene damesschaak Mevrouw Corry Vreeken (1757) van zich
af te houden. Piet bediende zich met zwart van de Siciliaanse draak. Het werd
’n rustige partij waarbij wit kort rokeerde (klassieke opstelling) en zich
concentreerde op het centrum. Piet zocht naar ruimte op de damevleugel. De druk
op het zwarte centrum nam vooral gevaarlijke proporties aan toen Piet zich met
e5 trachtte te bevrijden. Met een kleine combinatie raakte Piet een pion kwijt.
Het resterende dame 4-toren eindspel werd door Mevrouw Vreeken instructief in
winst omgezet…
4½-1½
 |
| Mevrouw Vreeken vs Piet...1-0 |
 |
| Ja...duh! |
Hiermee was
meteen de teamnederlaag beklonken. Gezien het grote gemiddelde ratingverschil
der teams kwam de nederlaag niet echt als een verrassing. Uit de twee
resterende partijen zou nog slechts één halfje onze kant op komen waaien. De
interesse van de gezusters Juijn had zich inmiddels verplaatst naar een open
kast met daarin allerhande creatieve snuisterijen…vrouwen blijven toch shoppers
of zo u wilt verzamelaars. Verder verbleven de Juijntjes natuurlijk aan de bar
maar vooral in het rook kamertje.
 |
| Doe maar niet... |
 |
| Da's lachen... |
Oude
bekenden…
Een week
voor deze wedstrijd had Hans Schrumpf (1482) mij al verzocht om te proberen hem
tegen Dirk Brijs (1646) te laten uitkomen. Dirk heeft als gewoonlijk de
zomercompetitie op onze club doorgebracht, en is tijdens deze rapid partijen
herhaaldelijk in de groep waarin ook Hans uitkwam ingedeeld. Hans wilde wel een
poging wagen om het “Schots” van Dirk te weerleggen. Zo gezegd zo gedaan…Hans
met zwart aan bord 4. Dirk had in de twee voorgaande partijen éénmaal aan 5
gezeten (zwart) en éénmaal aan 4 (zwart), de kans dat Dirk ook eens met wit
mocht spelen was dus het grootst en moest dus logischerwijs aan 4 gekoppeld
zijn. Plan 1 was geslaagd…Plan 2 kwam minder uit de verf want Dirk meende Hans
het best te bestrijden met het “Italiaans”, en daar was Hans niet content mee
(zoals vanavond kennelijk alles tegenzat). Hans zag al snel zijn e5 pion naast
het bord terechtkomen. Maar goed…Hans is Hans, op onnavolgbare wijze wist hij
toch het initiatief te grijpen en dat resulteerde zowaar nog in een gevaarlijke
koningsaanval ook! Dirk raakte toch enigszins van slag en moest om mat te
voorkomen een kwaliteit geven. Omdat het bord al aardig was uitgedund kon Hans
er niet meer van bakken dan een toch nog zeer verdienstelijke remise…
5-2
 |
| "Oude" bekenden... |
Jan
probeert Bergen te verzetten…
Bord 1 is
het bord waar je meestal de clubkampioen treft (als je tegen een 1e team
speelt). Jan Brand (1622) kwam met wit uit tegen teamleider Marcel Bergen
(1819) die tot zeker één van de sterkste Maassuizenaren gerekend kan worden.
Het was echter niet alleen Marcel die het uiterste van Jan vergde, ook de
situatie waar de tafel met het bord geplaatst was speelde een niet
onbelangrijke rol. Het bord bevond zich op één meter van de bar, en dat gaf
evenals bij bord 5 nogal wat ongewenste bijwerkingen. Praten aan de bar, de
gehele tijd langslopend volk, niet verschrikkelijk maar toch voldoende ruis op
de “achtergrond”. De een is daar bevattelijker voor dan de ander. Jan had daar
best wel wat last van. Ondanks het ratingverschil van bijna 200 punten gaf Jan
uitstekend partij. Zwart werd wit en andersom, het kleine openingsvoordeeltje
kwam bij Marcel terecht. Ondanks de lichte zwarte druk vond Jan steeds de
juiste verdediging. Wel werd de achterstand in tijd groter en dat was
uiteindelijk de reden dat Jan met nog 1 minuut op de klok (Marcel nog 8
minuten) pardoes een paard liet wegslaan. De stelling was mogelijk gewonnen op
dit moment voor Jan, maar al had hij 2 dames voorgestaan op tijd had Jan het
m.i. niet meer kunnen redden. Er wordt binnen de RSB sterk gedacht aan het
zogenaamde Fischer tempo (5 seconden per zet erbij), dit om klokje jagen tegen
te gaan! Goede partij van Jan…helaas dóór de klok geslachtofferd.
6-2
 |
| En zodoende reed Jan terug in de "Elise auto"... |
Met deze
nederlaag op zak moest dus weer de thuisreis aanvaard worden. Hans probeerde
wanhopig de terugrit over de Maassluissedijk te voorkomen en probeerde eerst Nick uit…”nee
ik moet in Vlaardingen zijn”…Vervolgens Frans…”als je in Vlaardingen moet zijn”.
Elise…”je kunt wel meerijden maar ik ga over de Maassluissedijk”…Dan maar weer
bij Gerard in de auto…en die reed terug over de…Maassluissedijk! Zo zie je maar…de
reis is net zo belangrijk als de bestemming, zelfs nog belangrijker in dit
geval. Voorlopig is Hans van uitwedstrijden af, de volgende staat pas voor
volgend jaar gepland (op vrijdag 1 februari gaan we naar Spijkenisse). De
volgende thuiswedstrijd staat voor maandag 10 december op stapel…we ontvangen
dan De Pionier 2 uit Hellevoetsluis. En zoals u weet…in thuiswedstrijden zijn
we ongenaakbaar!
Verslag/Storyboard:
Aad Juijn
Fotografie:
Elise/Michelle Juijn
HZPS 2 – Ridderkerk 2 6-2
(ronde 2)
Dat we iets goed hadden te maken lijkt me duidelijk genoeg.
Het complete echec te Brielle (HHP) ligt wat mij betreft nog vers in het
geheugen (zie verslag van deze wedstrijd). Bij thuiswedstrijden ligt de
drempel sowieso minder hoog. Uw teamleider mocht zich verheugen op een compleet
team zonder invallers! “Graadmeter” vanavond was het onthutsend zwakke
Ridderkerk 2. Ridderkerk 2 is een team dat in dezelfde situatie verkeert als
ons 3e team in de 3e klasse vorig seizoen, het zou me
hogelijk verbazen wanneer zij ook maar één matchpoint weten te scoren dit
seizoen. In aanloop naar deze wedstrijd hield ik angstvallig mijn E-mail in de
gaten…evenals dat er een siddering door mij heen ging wanneer de telefoon
rinkelde. Afmeldingen bleven gelukkig uit. Onze bord 1 speler Piet Hofstee wist
de spanning er bij de teamleider flink in te houden…enkele minuten voor acht
uur signaleerde ik Piet pas (hij was er al eerder maar toen had ik Piet nog
niet gezien). De spelers maakten ’n ontspannen indruk. Jan Brand echter, trachtte
de teamleider (Aad Juijn) terug op de grond te krijgen. Aad was namelijk vooraf
van mening dat het team van Ridderkerk met grote cijfers kon en moest worden
“afgehandeld”. Zoals bekend is Aad ’n onverbeterlijke optimist (optimist =
iemand met gebrek aan realiteitzin) en zeker wat betreft de mogelijkheden van
“zijn” grillige 2e team nogal eens te hoge verwachtingen aan de dag
legt. Een en ander stamt nog uit de tijd dat het 2e team nog echt
goed was en altijd in de top meedraaide van de 2e klasse. Het is
niet voor niets dat de teamleider een heuse psycholoog aan het team heeft
toegevoegd. En het valt nu al op: Arnold was de 1e ronde
verhinderd…over die wedstrijd wil ik het niet meer hebben. Deze keer deed
Arnold wel mee en het resultaat was meteen hoopgevend te noemen. Tel daarbij
het natuurlijke leiderschap van de teamleider op en u zult zien dat we van ’n
wonderbaarlijke wederopstanding getuigen zullen zijn. Het 2e team is
het moeilijkst hanteerbare team van onze vereniging…het geheel laat zich nog
het best typeren als een zogenaamde Vogelaarwijk, in dit geval dus een
“Vogelaarteam”. Ik zou hier dieper op in kunnen gaan door de verschillende
persoonlijkheidsstoornissen, variërend van de Narcistische PS, Ontwijkende PS
enz. tot aan de Antisociale PS toe, verder toe te lichten, maar de details kunt
u evengoed op het internet vinden.
Elise was meegekomen als fulltime fotograaf en maakte een
sfeerimpressie van de hoofdrolspelers.
De score viel nogal ruim uit vanavond, toch kwam deze
monsterscore niet zonder slag of stoot op het scoreformulier. Hier en daar viel
ook wat geluk te noteren… Hoe werd een en ander uit de hoge hoed getoverd
vanavond…?
“Dierenmanieren”…
Ronald
Lemmen (1662) kampt een beetje met zijn gezondheid en moet het wat rustiger aan
doen van de dokter, vandaar dat hij de uitwedstrijden even laat voor wat zij
zijn. Om Ronald nu niet te overbelasten leek bord 8 (wit) mij een prima
opstapje. Tegenstander Bas Roest (1294) zal hier minder content mee zijn
geweest. Het veel te grote ratingverschil lag ten grondslag aan de
verschrikkelijke slachtpartij die Ronald aanrichtte. Nadat Bas op de 2e
zet (1.e4-e5 2.Pf3-Df6??) Df6 durfde te spelen ging het snel bergafwaarts. Om
precies te zijn ging de ongelukkige zwarte dame op zet 15 verloren. Binnen het uur
stonden we dus op 1-0
 |
| Ronald...vluggertje |
Evenwichtig
type…
Psycholoog Arnold van der Kammen (1493) moet natuurlijk voor
de nodige stabiliteit in dit team zorgen. Aan het zwarte bord 5 trof Arnold als
tegenstander Jan de Jong (1445). Arnold bood in de opening een pion aan maar
die werd vriendelijk afgeslagen. Na enige afruil bleek er sprake van een
dynamisch evenwichtige stelling. Toen er na verloop van tijd een eindspel
ontstond waarbij beide heren over 6 pionnen en 3 lichte stukken beschikten
achtte Arnold de tijd rijp om in conclaaf met ondergetekende te treden. Inzet
was een mogelijk remisevoorstel van Arnold. Het licht ging op groen en zo kon
Arnold zich verder bezig houden met het “mental coaching” gedeelte van de
overige “heren”. 1½-½
 |
| Arnold maakt aantekeningen... |
Het “v/d
Linden syndroom”…
Aan bord 2
(wit) speelde Ruud van der Linden (1698) tegen Meindert de Neef (1506). Wij
weten dat Ruud niet “normaal” kan schaken. Als bijna te doen gebruikelijk
offerde Ruud in de opening ’n pionnetje, daar Meindert voorzichtig opereerde
verkreeg Ruud toch positioneel overwicht. Toen Ruud een (foutief) stukoffer
lanceerde leek de partij in ons nadeel te verlopen. Ruud is echter Ruud! Door
toch steeds weer de aanval te blijven zoeken en Meindert voorzichtig bleef
opereren, wist Ruud er toch nog remise uit te peuteren. 2-1
 |
| ...nou zeg, inderdaad |
Tombola…
Gerard
Turkenburg (1564) maakte met wit (bord 4) een soort tombola van zijn partij
tegen Raymond de Moré (1443). Gerard moest wel diep graaien in deze grabbelton.
Aanvankelijk ging het Gerard geheel voor de wind. Nadat Raymond nogal prematuur
een aanval op Gerard zijn koningsstelling ondernam (terwijl de zwarte koning zich
nog op zijn uitgangsveld bevond) nam Gerard met enkele krachtzetten de aanval
over. Dit resulteerde in een voorsprong van 3 pionnen en de kwaliteit. Raymond
probeerde met ’n alles of niets poging de witte koning te strikken, doordat
Gerard hier niet consequent op reageerde liep het bijna nog verkeerd af. In het
remise eindspel dat hierna ontstond maakte Raymond echter de beslissende
blunder en zo won Gerard dan toch nog. 3-1
 |
| Gerard...wonderlijke partij |
 |
| ...gegeven paard |
Ondanks de
fikse voorsprong was het allemaal toch bepaald niet erg duidelijk, met wat pech
(realiteit?) kon het zelfs fout gaan. Nick en Hans stonden beroerd, Piet had
een kwaliteit geïnvesteerd en bij Jan stond het gelijk. Dat het uiteindelijk een
monsterzege werd dankten we meer aan de onkundigheid van de tegenstanders dan
aan ons vakmanschap. Maar goed…je mag een gegeven paard nu eenmaal niet in de
bek kijken, en dat doen we dan ook maar niet.
Met
de schrik vrij…
Aan bord 7
(zwart) speelde Nick Wiegman (1411) tegen Peter de Weerdt (1370). Na eerst wat
voorzichtig gemanoeuvreerd te hebben gooit Nick plots alle remmen los. Terwijl
beide heren nog niet hebben gerokeerd vliegt Nick met de g en h-pionnen naar
voren. Wanneer de h-pion van Nick op h3 tot stilstand is gekomen en er dus geen
h-lijn wordt geopend rokeert wit kort. Hierna heeft Nick geen tegenspel meer.
Na de zwarte lange rokade is het Peter die de aanvalskansen heeft. Ongetwijfeld
stond Nick hier ergens verloren. Peter vond niet de juiste weg en beide
combattanten besloten tot opluchting van oa. de teamleider tot remise. 3½-1½
 |
| Nick...gevaar van 2 kanten |
Brandpunt…
Jan Brand (1622) speelde aan het zwarte
bord 3. Rishie Jokhoe (1479) was de tegenstander. In een tamme opening verkreeg
Jan met zwart het witte voordeeltje. Er ontspon zich een overzichtelijke partij
met duidelijk positionele tendensen. Op een zeker moment besluit Rishie na kort
gerokeerd te hebben tot de opstoot g4. Uiteraard ging Jan voor de lange rokade
en was er eigenlijk maar een speler die de aanvalskansen verkreeg. De verzwakte
witte koningsstelling werd het “brandpunt”. Nadat de witte g4 pion op f5
terecht kwam (wegens stuk terugslaan) mocht de witte koningsstelling zelfs geen
ruïne meer genoemd worden. Met een paar aardige krachtzetten liep de koning van
Rishie in een onontwarbaar matnet! 4½-1½
 |
| Jan...2 uit 2! |
Nu de overwinning een feit was viel de
druk op de overige borden weg. In die zin mag Jan zich de matchwinner noemen…
“Enfant terrible”…
Na de valse start tegen HHP in de eerste
ronde moest onze bord 1 speler Piet
Hofstee (1731) nog even zijn draai vinden op onze club, maar lijkt deze nu te
hebben gevonden. Piet, achter de zwarten gezeten vond Jelle van den Berg (1545)
tegenover zich. Piet liet van meet af aan geen twijfel over zijn bedoelingen
bestaan. Na eerst op de damevleugel flink wat ruimte te hebben gepakt opende
Piet na de witte korte rokade nog een front, ditmaal op de koningsvleugel. Een
onduidelijk kwaliteitsoffer bracht Piet toch uiteindelijk in een kansrijke
positie. Met waarlijk ingenieus spel liep eerst Jelle zijn dame in de val. Piet
verleende de dame gratie…de witte monarch was het doelwit en werd op fraaie
wijze mat gezet…’n mooie partij! 5½-1½
 |
| Schaaktechnisch...of? |
… antichrist?
De “antichrist” (of in ieder geval familie
daarvan) van onze vereniging is zonder enige twijfel Hans Schrumpf (1482). Aan
bord 6 (wit) mocht Hans zijn duivelse kunsten vertonen tegen Bas Weber (1361). Een
cynisch caféspreekwoord luidt: “hoe later op de avond, hoe schoner het volk”. U
kunt zich daar wellicht vast wel iets bij voorstellen. Nadat Hans in de opening
meteen in de knoei geraakte leek dit aanvankelijk de kortste partij te worden…het
werd echter de langstdurende! Hans verloor in de opening een pion en het zag er
niet goed uit (vond Hans zelf ook). Omdat Bas nogal voorzichtig te werk ging
kon Hans terug in de partij komen. Laat op de avond verkreeg Hans zelfs de
betere papieren. Nu weten wij dat zoiets vaak in het nadeel van Hans uitpakt (oa.
dorstige natuur). Toen er voldoende toeschouwers (bijna iedereen) op het
gebeuren waren afgekomen en de zich ongemakkelijk voelende wedstrijdleider/teamleider,
pal naast Hans gezeten, moest letten op de eventuele (lees vele) onrechtmatigheden
die in deze fase door Hans werden geëtaleerd, besloot Hans (god zij geprezen)
tot ’n remisebod. In het eindspel stond Hans ’n paar maal gewonnen en
evenzoveel keren verloren! Bovendien bestookte Hans zijn bescheiden
tegenstander ’n paar maal met merkwaardige “oneliners”…zoals “Ja…daar krijg je
dorst van hè!”. Maar goed…met deze remise van Hans mocht de einduitslag op 6-2 worden
vastgesteld…
 |
| 2 op 1 situatie... |
Al met al doet de 6-2 nogal groots aan…de
cijfers zijn toch zeker wel wat geflatteerd. De overwinning was terecht, dat is
zeker. Al maak ik me zorgen over de geestesgesteldheid van “enkele” spelers,
kijk ik toch uit naar de volgende krachtmeting. Deze zal zijn in en tegen het
sterke Maassluis, maandag 12 november uit!
Verslag/Storyboard: Aad Juijn
Fotografie: Elise Juijn
Het Houten Paard – HZPS 2½ 5½-2½ (ronde 1)
 |
| Hotline... |
Op vrijdagavond
(28 september) dat hele pokkeneind naar Brielle, daar zit kennelijk niet
iedereen op te wachten. Vier afmeldingen…waaronder plausibele en het wat meer
vagere werk. Een en ander betekende dus veel E-mail en belverkeer, om het team
toch vooral compleet te hebben. Het team bestond nu voor de helft uit team 3
spelers, een interessante ontwikkeling dus. HHP versus HZPS 2½. Het vervoer kende daarentegen
geen problemen, met 4 auto’s richting Brielle. HHP speelt inmiddels in een
ander gebouw en is meteen van de donderdagavond naar de vrijdagavond
overgegaan. Het gebouw heeft als naam “De infirmerie”… (Een infirmarium of infirmerie is het ziekenvertrek in een klooster of abdij. Hier wonen de monniken die te zwak of te ziek zijn om hun dagelijkse taken te vervullen, ook worden ze
hier verzorgd. De zorg voor de zieken staat er onder de leiding van de
infirmarius.)…deze naam zal ongetwijfeld iets te maken hebben met het verleden,
want het aantal aanwezige broeders of zusters was naar mijn idee niet
overweldigend en wat betreft de aanwezigheid van patiënten viel het ook best
mee. We werden hartelijk onthaald door onze oud-leden Elly en Nico van der
Wallen, die inmiddels al weer enkele seizoenen actief zijn bij HHP. De bar is
een zelfbedieningsaangelegenheid en Elly maakte ons geduldig wegwijs in de te
volgen procedure. Langzaamaan druppelden onze spelers binnen, nadat zij
uiteindelijk een (gratis) parkeerplekje voor de auto hadden gevonden. Een
onaangenaam voorgevoel begon mij te bekruipen toen onze “godfather” F.G. Maas
om vijf over acht nog niet was gearriveerd. Normaliter is F.G. ruim op tijd!
Deze keer echter was hij “belast” met het ophalen/zoeken van onze bord 1 speler
Piet Hofstee. Zoals het een echte ster betaamt is óók Piet zo goed als niet te
bereiken. E-mails blijven onbeantwoord, telefoontjes worden beantwoord door
familieleden die ook niet weten waar onze kopman uithangt. Toch op
zaterdagmiddag maar eens telefonisch informeren naar het hoe en waarom van Piet
zijn absentie deze eerste speelronde. “Helaas…Piet is net weg en we weten niet
hoe laat hij weer thuis is”. Ik ga het nu loslaten en misschien krijg ik op
maandag wel een gegronde reden van Piet. In ieder geval arriveerde F.G. zonder
Piet en bleef bord 1 nu akelig leeg en dat leverde een flinke aanslag op het
moreel van het overgebleven zevental (incl. de 4 invallers) spelers op.
 |
| Kunt u het lezen? Er staat "Marko" |
Eén nul
achter en bovendien had HHP een gemiddelde rating van 1585 en wij 1484…101
gemiddeld minder, ga er maar aanstaan! Ik kreeg van meespelend wedstrijdleider
Ralph Zwart 10 minuten de tijd om foto’s te maken. Foto’s maken is toch al niet
mijn grootste hobby en het valt me dan ook reuze mee dat er maar één mislukt
is, we hebben het dan over de scherpte instelling…wat betreft compositie en
foto “objecten” pleit ik mezelf vrij. Het is namelijk ondoenlijk om het
merendeel van onze spelers op esthetisch verantwoorde wijze op de gevoelige
plaat te krijgen (daar kan ik en kunnen “zij” verder ook niets aan veranderen).
De enige mislukte foto betrof het merknaam plaatje dat bevestigd was aan de
speeltafels. Marco maakte mij attent op zo’n plaatje. Met flinke letters stond
daar geschreven “Marko”! Nog ’n hilarisch moment betrof tafel 8. Jan Krabbendam
stelde met grote ontsteltenis vast dat het speelbord slechts één rij met
letters en één lijn met cijfers bevatte, en dit allemaal aan de witte kant
terwijl Jan zwart had! Tegenstander Sander Dröge maakte hier geen punt van en
haalde zonder morren een houten bord, weliswaar een lelijk exemplaar, maar in
ieder geval was het aan alle 4 de zijden van letters en cijfers voorzien. Toen
iedereen tevreden achter de borden had plaatsgenomen (behalve Piet dan) kon de “battle”
losbranden…in chronologische volgorde leverde dit de volgende beschouwingen op…
De
tijd zal het leren…
Aan bord 1
had Piet Hofstee (1731) zich met wit onsterfelijk kunnen maken door Ruud Bosch
(1869) te verslaan. In het uur dat Piet nog was gegeven om toch nog op een of
andere manier te verschijnen ging secretaris Ruud wat met de digitale klokken
zitten rommelen. Zoals gezegd na één uur niet spelen kon dus de 1-0 genoteerd worden.
 |
| Ruud...wacht tot het uur is verstreken... |
Haast
is nog niet half…
Door
allerlei noodzakelijke omzettingen speelde Nick Wiegman (1411) aan bord 5
(wit). Tegenstander was de man die sneller zet dan zijn schaduw; Sietze de
Vries (1563). Na enige zetverwisseling verschijnt er ’n Maróckzy opstelling op
het bord. Nick staat erg goed, Sietze heeft ’n lastige hangpion op d6. Dan
slaat het noodlot toe en geeft Nick pardoes een pionnetje weg, de witte stelling duvelt meteen in elkaar. Er verdwijnt
nog ’n wit pionnetje en tot overmaat van ramp heeft Nick totaal geen tegenspel,
na nog ’n pionnetje verlies weet Nick dat het Nicks gaat worden en geeft
ontgoocheld op 2-0
 |
| Alles of Nicks... |
Invalshoek
(1)
Aan bord 8
speelde “last minute” invaller Jan Krabbendam (1339) met zwart tegen Sander Dröge (1431).
De perikelen rond het aan de zwarte kant ongenummerde bord zijn reeds ter
sprake gekomen, evenals de oplossing. In een onregelmatige opening rokeerde Sander
lang. Jan had een stuk geslagen op g3 waardoor de h-lijn half open was komen te
liggen. Een en ander maakte de zwarte korte rokade nogal onaantrekkelijk. Lange
rokade kostte echter te veel tijd gezien de witte stukken al klaar stonden voor
de aanval. Op het moment dat de stelling kritiek stond bood Jan een (tactisch)
remisebod aan. Nadat dit werd afgeslagen wist Sander door een aardig loper
schijnoffer (pionwinst f7) de zwarte koning danig in de problemen te krijgen.
Drie zware stukken verschenen op de 7e rij (Jan stond toen ook nog
eens 3 pionnen achter)…Jan kon niets anders meer doen dan zijn hand uit steken
teneinde de overgave te bezegelen. 3-0
 |
| Jan...al voor de partij in de problemen! |
Au!
Aan het
zwarte 4e bord speelde Gerard Turkenburg (1564) een moeilijke partij
tegen Kees Schrijvers (1688). In de opening ging het al mis met Gerard…Kees
kreeg op veld d6 een inktvis voor elkaar. Het voor Gerard lastige beest hield
pion b7 venijnig in zijn greep. Een onhandig paard van Gerard op g6 (geen
inktvis maar meer ’n zeekoe) deed ook niet echt mee. Wit vond het juiste plan
in de opstoot b4, teneinde c6 te gaan verzwakken. Het zag er allerminst goed
uit voor zwart. In een fase waarin Kees, volgens mij, vergat door te pakken kon
de aalgladde Gerard plots met zijn eerder in de partij zwakke b-pion deze zelfde
pion opeens tot gevaarlijke pion maken. Er brak een onduidelijke fase aan. Na
flinke afruil wikkelde Gerard af naar een dame eindspel met beide 5 pionnen.
Merkwaardig feit was dat beide heren beschikten over ieder 2 verbonden
vrijpionnen. Remise leek me bij correct spel het hoogst haalbare. Gerard meende
echter beter te hebben…met een “listige” dameruil dacht Gerard de winst af te
dwingen. Helaas moest Gerard constateren dat een koning op e5 een vrijpion die
op d6 staat en die bovendien aan zet is nooit meer kan inhalen (hoe hard je
koning ook kunt rennen)…4-0
 |
| Gerard...bijna! |
Het
opmerkelijke lichtpunt van deze avond is eigenlijk dat de eerste minimatch (4
borden) met 4-0 verloren ging, maar de tweede minimatch (3 invallers) met 1½-2½ naar ons toe ging, helaas wordt er zo niet gerekend. Wie waren
verantwoordelijk voor deze kleine overwinning?
Nieuwe trend?
Aan het witte 3e bord zat Jan
Brand (1622) tegenover Jan van Es (1497). Een rustige opzet waarbij beide heren
eerst de eigen zaakjes regelen…wanneer alle stukken naar behoren staan kan de
strijd eindelijk beginnen. Onze Jan slaagt erin een voorpost op e5 te
verkrijgen. Zwart besluit dan plots met de koningspionnen naar voren te stormen.
Het gebeuren leidt tot een volledig open g-lijn waarbij beide koningen moeten
gaan schuilen op de h-lijn…de g-lijn wordt nu door torens bezet en de
uiteindelijke controle komt in handen van onze Jan terecht. Nadat deze lijn is
geplombeerd verhuizen de witte zware stukken naar de open c-lijn. Tijdens het
keepwerk van “vijandelijke” Jan gaat er iets mis…de zwarte h-pion sneuvelt.
Nadat nu bijna alles wordt afgeruild, behalve de witveldige lopers, beslist Jan
zijn vrijpion. Merkwaardig was het te zien dat Jan ondanks deze winst zijn
partij verscheurde (doet “ie” normaal gesproken alleen als hij heeft verloren)…Oké,
Jan van Es speelde wel een beetje ‘n kamikaze actie…maar om dan toch de partij
te verscheuren? 4-1
 |
| ...mijn foto's hebben dus een overeenkomst met jouw stukken! |
Invalshoek (2)
Invaller Dick Vons (1524) had zwart aan
het 6e bord. Marco Beije (1513) was de tegenstander. In een
aanvankelijk zéér gesloten stelling waarbij beide heren de partij voorzichtig
en langzaam opzetten bleven lange tijd alle pionnen aan de strijd meedoen. Dick
slaagde erin de witte fianchetto loper onschadelijk te maken. Het bleek toch
een lastige zaak om verder te komen. Dick besloot mede hierdoor ijzer met
handen te gaan breken…ook al gezien de 4-0 achterstand. In de alles of niets
poging sneuvelde een zwarte pion. Er zat toch een zeker dynamisch evenwicht in
de stelling doordat de dames nog meededen. Op dit punt besloot Marco tot een
tactisch remisebod…gezien de stellingen op de overige borden gaf ik Dick het
groene licht, zelfs met geluk zou de 4-4 niet meer tot de mogelijkheden
behoren. En zo liet Dick de enige remise op het scorebord verschijnen…4½-1½
.JPG) |
| De blik van een genie of een waanzinnige? |
Invalshoek
(3)
Door de
problematiek rondom de personele bezetting kwam het mij voor, mede gezien zijn
enorme surplus aan ervaring, onze oud-voorzitter F.G. Maas (1486) aan het zwarte
2e bord te posteren. Joop Knipscheer (1742) was qua rating de
favoriet. In de partij was tot het verre eindspel niet veel te merken van dit
enorme ratingverschil. F.G. groef zich in met een drierijen systeem. Uiteraard laat
zo’n systeem wit meer ruimte. Na een grootscheepse afruil werd het ruimtegebrek
enigszins geneutraliseerd. Toen beide heren nog 6 pionnen, beide zwartveldige
lopers en allebei nog een paard hadden bood F.G. remise aan. Waarschijnlijk
vertrouwend op zijn rating voordeel werd dit plausibele remisebod door Joop van
de hand gewezen. Zwart ging toen een beetje forceren en dat leidde tot een geïsoleerde
h-pion die niet meer te redden viel…hierop offerde F.G. zijn loper en verkreeg
daar 2 vrijpionnen voor. In het resterende eindspel van 5 pionnen tegen Loper
en drie pionnen miste onze zwartspeler helaas de remisehaven…nu ging het mis en
won Joop gedecideerd. 5½-1½
 |
| ...niet de avond van ons oud-voorzitter! |
Invalshoek
(4)
U heeft nog
één van de invalhelden tegoed. Aan het witte bord 7 speelde Marco Zwanenburg
(1440) tegen wedstrijdleider Ralph Zwart (1380). Ralph had qua wedstrijdleiding
een gemakkelijk (incidentloos) avondje…op het bord leek het net zo voorspoedig
te gaan. Marco verblunderde vrij snel in de opening zijn d4 pion. In plaats van
dat dit de laatste partij zou worden dacht ik dat Marco misschien nog sneller
zou verliezen dan Piet zijn uur verstreken zou zijn. Marco wist er met de
nodige kunstgrepen een redelijk speelbaar gambiet van te maken…enige
compensatie doemde op. De koning van Ralph bleef (te) lang in het centrum
staan. Het was echter niet zozeer de koning die het meeste gevaar liep, de
hebzuchtige zwarte dame snoepte een vergiftigde pion op b2 en dat werd haar
fataal…in sprookjes worden zij nog weleens wakker gekust door een prins, in
deze versie liet de prins het behoorlijk afweten (net als…enz.). Na het (on)nodige
tegengepruttel van Ralph ging het punt mee naar Schiedam 5½-2½
 |
| Marco vindt nieuw gambiet uit! |
De kop is
eraf en dan bedoel ik niet dat we zonder kopman hebben gespeeld. Ik hoop wel
ten stelligste dat dit een ongelukkig incident betreft…de teneur in het team
was toch nog gematigd positief te noemen en de jongens uit het 3e
hebben laten zien dat het in “hun” 4e klasse zeker moet gaan lukken!
Verder wens ik het gastvrije en sportieve HHP succes in hun jacht op terugkeer
naar de 2e klasse toe...het verslag door Ruud Bosch van HHP is hier te lezen. De volgende wedstrijd (Piet, let je even op!) is
op maandag 15 oktober (thuis) tegen Ridderkerk 2…Tot dan!
Verslag/Fotografie/Storyboard:
Aad Juijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten