Bekerteam 2013/2014

 Seizoen 2013/2014

Finale RSB Beker, C.S.V. – HZP Schiedam

Voor het eerst in de lange geschiedenis van onze vereniging (91 jaar) werd de finale bereikt met als inzet de RSB Beker voor clubteams. De stemming voorafgaand aan deze wedstrijd, tegen het zeer sterke C.S.V. dat op ruime afstand met de nummer 2 en met een 100% score het kampioenschap in klasse 1B behaalde, was bij ons toch positief en zelfs optimistisch te noemen. Per slot van rekening presteerden wij ook iets dergelijks, wel met de aantekening dat dit resultaat één klasse lager werd behaald. In de 4 voorafgaande ronden schakelden wij 3 promotieklasse teams en één 1^e klasse team uit. Bovendien werd dit huzarenstukje 2 maal uitgehaald zonder onze sterkste en tevens kopman FM John van Baarle (2204). Geen gemakkelijke loting derhalve… C.S.V. had het iets “gemakkelijker” 2 promotieklasse teams en 2 maal ‘n 1^e klasse team. Bij C.S.V. speelde kopman Leon Koster (2320) alle 4 de wedstrijden mee…

Playing captain David van der Mast had naar het vaak beproefde maar altijd discutabele concept van de “tactische” opstelling gegrepen. De dagen voorafgaand aan het treffen heerste er op de club voornamelijk enige discussie over dit concept, met name over de zin en onzin van zo’n “tactische opstelling”. Duidelijk naar voren kwam dat FM John van Baarle het liefst aan bord 1 zou zitten. Het risico van een tactische opstelling blijkt pas wanneer het fout gaat, we zullen namelijk nooit weten of de gebruikelijke (naar sterkte) opstelling naar succes had geleid. De opstelling van David luidde 1. Oleksii Kapitonenko 2. David van der Mast 3. FM John van Baarle 4. Daniël van Loenen.   

HZPS in actie... gevolgd door verslaggever Aad en zoon Yannick

Non playing captain Hans Blokland daarentegen liet “zijn” Capelse S.V. team in de “no nonsense” variant spelen, d.w.z. de sterkste man aan bord 1, enz. De wedstrijd werd gespeeld onder de deskundige leiding van RSB competitieleider Arrian Rutten, die terloops aan ondergetekende opmerkte dat deze bekerfinale op papier toch wel één van de sterkste was die Arrian zich kon heugen. Arrian verrichte de toss, en deze viel uit in het voordeel van HZP/Schiedam, en dat betekende wit aan bord 1.

Over toeschouwers had ons team niet te klagen. F.G. Maas moest er toch zijn (chauffeur), Aad Juijn moest er toch zijn (verslaggeving), Elise Juijn moest er toch zijn (fotografie). Verder was Yannick Juijn mee gebabbeld door zijn vader. Jan Zoorob en Andries Schukking waren ook van de partij.

Hoe verliep de match der matches?      

Een voorzichtig begin…

Aan bord 4 speelde Daniël van Loenen (1987) met zwart tegen Roel Trimp (1979). Daniël is nog steeds zoekend naar de juiste vorm. In een rustige variant van het Damepionspel verkreeg Daniël een geïsoleerde pion op d5, zwak of sterk is dan altijd het issue. De witte stelling oogde prettiger en gemakkelijker speelbaar. Tevens kwam Roel een half uur in tijd voor. Langzaamaan verdwenen de lichte stukken in het doosje, waardoor de remisekansen toenamen. Daniël liep voorzichtig weer op tijd in en bood remise aan. Roel speelde op advies van zijn captain echter nog door, maar kwam er enkele zetten later toch achter dat de muziek er wel zo ongeveer uit was… alsnog remise dan maar. Een voorzichtig beginnetje derhalve…

½-½

Daniël een halfje om te beginnen!

Vrij kansloos…

Het verschijnsel “tactische opstelling” heeft als kenmerkende eigenschap dat aan sommige borden een nogal ongelijkwaardig ratingverschil kan opduiken, zo ook aan bord 1. FM Leon Koster (2320) speelde met zwart tegen Oleksii Kapitonenko (0000). Een ratingverschil van maar liefst 2320 punten! De eerlijkheid biedt te zeggen dat Oleksii natuurlijk nog geen KNSB rating heeft, maar ongetwijfeld ergens gezocht moet worden tussen de 2100 en 2200 punten. Olekssii bediende zich van de Schotse Mieses variant. Binnen de kortste keren sloeg de vlam in de pan, en moest het ergste worden gevreesd voor de witte monarch. Ondanks 20 minuten te hebben nagedacht over zet 14.Pf2?! werd het juist na deze zet van kwaad tot erger voor wit. Met uiterst efficiënt spel en een fraaie combinatie tot slot maakte Leon na 21 zetten een eind aan de partij.

1½-½   

Oleksii... dapper maar vrij kansloos

Over en sluiten…

HZPS teamleider David van der Mast (1856) had zichzelf tactisch aan het zwarte bord 2 gezet. Tegenstander Jan Peter Bogers (1998) haalde het oude Evans gambiet van stal. Een opening die David zelf ook nog al eens met wit placht te spelen. Zonder tussendoor met e5 te slaan op d4 speelde zwart La5. Een interessante partij. Om de ontstane zwarte ontwikkelingsachterstand in te lopen gaf David de gambietpion terug. Na dameruil leek de partij sterke remisetendensen in zich te hebben. Het begon echter precair te worden toen zwart teveel aan zijn loperpaar bleef hangen, na de profylactisch bedoelde zet f6 verkreeg wit juist aanknopingspunten. De zwarte koning stond nog steeds kwetsbaar in het centrum, terwijl ook de lopers nu op voor zwart onhandige plekken werden teruggedrongen. Het witte geweld dat over de zwarte stelling werd uitgestort resulteerde in stukwinst… Na nog een paar zetjes gooide David de handdoek, en was het kampioenschap voor C.S.V. meteen een feit!

2½-½

David...

Schone schijn…

Voor Mark Vermeer (1979) had het “tactische concept” van de HZPS teamleider ook onvermoede consequenties. Aan bord 3 trof hij met zwart de Schiedamse FM John van Baarle (2204). In een opening die de kenmerken van een geweigerd Wolgagambiet in zich droeg. Mark stelde zich op met een dubbelfianchetto, terwijl John een geïsoleerde d4 pion “opliep”. Langzaam maar zeker verkreeg John het initiatief en moest Mark gaan rekenen met allerlei voor hem nare combinatiemotieven. De vlam sloeg in de pan, en toen de rook enigszins was opgetrokken had John de dame en 6 pionnen en Mark een toren en een loper en 5 pionnen. Even leek het erop dat Mark een vesting had, maar dat was slechts schone schijn… Gedecideerd redde John de Schiedamse eer.

2½-1½ 

FM John deed zijn "plicht"!

Al met al een waardige finale, met als terechte winnaar het Capelse S.V. Voor de Schiedammers gold het postulaat… “gegokt en verloren”. Op de terugreis werd uiteraard nog uitgebreid over de opstelling nagekaart. Unaniem waren FM John, Elise, Aad en Yannick het erover eens dat de juiste toch tactische opstelling had moeten zijn (achteraf is het altijd een stuk gemakkelijker): 1. Daniël 2. FM John 3. Alex en 4. David. Tja… dat had misschien de succesformule geweest. We kunnen echter wel stellen dat het zijn van verliezend finalist een grootse prestatie is, zeker voor zo’n marginaal Gorzencluppie!! Hieronder vindt u de bijbehorende plaatjes door op het album te klikken...

Verslag: Aad Juijn

Fotografie/Chauffeur: Elise Juijn

Chauffeur: F.G. Maas

Support: Yannick Juijn, Andries Schukking, Jan Zoorob

Halve Finale RSB Beker, Dordrecht – HZP Schiedam 1½-2½

...isolement

Dat we al zover zijn gekomen als “2^e klassertje” is natuurlijk reeds een eclatant succes te noemen. Het wordt nog gekker, nu we ons beseffen dat we in de finale staan. Zeg nu zelf, wanneer je dit begin van het seizoen had voorspeld, dan hadden de mensen even vriendelijk naar je gelachen, maar was je daarna waarschijnlijk toch op de club in ’n sociaal isolement terecht gekomen…

De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat we natuurlijk niet zomaar ‘n “2^e klassertje” zijn. Dat zou ook niet netjes naar onze verslagen tegenstanders toe zijn, wanneer we zoiets prediken. Het gemiddelde van ons basisteam ligt rond de 1930 ELO punten, wel is waar dat FM John van Baarle met zijn 2204 het zaakje nogal uit zijn verband trekt. Daartegenover staat dat Alex (Oleksii) Kapitonenko nog geen rating heeft, maar ik kan u wel verklappen dat dit ruim boven de 1930 ligt. Zoals zo vaak met sport, en zeker bij denksport, zogenaamd klassenverschil biedt absoluut geen garanties voor successen. Vorm speelt een grote rol, afmeldingen kunnen er ook in hakken. In de kwartfinale tegen SO Rotterdam moesten we het bijvoorbeeld zonder kopman FM John stellen. Dat ging ternauwernood goed (winst met snelschaken). Oké dat is allemaal wat geweest is. De aanloop naar de halve finale tegen Dordrecht kende ook zo zijn stroefheden. Afgelopen vrijdagavond (14 maart) moest het eerste in haar kampioenswedstrijd tegen Charlois Europoort met 3 invallers de klus klaren (hetgeen wel lukte), bovendien had FM John te kampen met griepachtige verschijnselen, maar voelde zich door de vele afmeldingen moreel verplicht om toch mee te spelen. FM John gaf toen wel al aan, dat het allerminst zeker was dat hij de halve finale RSB beker zou meespelen. Zondagavond kreeg ondergetekende de vraag voorgeschoteld of hij wilde invallen (FM John was nog niet oké) . Nu zou ik toch al mee gaan om te schrijven, dus beschikbaar was ik sowieso. Mijn dochter Elise ging mee om mij te rijden, maar ook om de fotografie te verzorgen. Nu kwam daar dus nog ’n taak bij… aantekeningen maken voor dit verslag. Teamleider van het eerste F. G. Maas stelde zich vanavond beschikbaar in de hoedanigheid van chauffeur (David en Alex)… Daniël kwam als gewoonlijk op eigen middelen, wel ’n kwartiertje later vanavond, maar dat kon niet anders en was zo afgesproken. Jan Zoorob wist ook de weg naar Dordrecht te vinden, en ondersteunde ons, alleen al met zijn charismatische en inspirerende aanwezigheid…

Teamleider van het 1e F.G. Maas...
nu aandachtig toeschouwer

De heenreis…

"schoon is uw kunstgebit"

…met Elise en ondergetekende verliep merkwaardig. Elise al sinds jaren een verwoed “doe het zelver” (autonomiteit issue), en dientengevolge een soort van TomTom haatster, ontdekte thuis dat via haar mobieltje GPS route planning tot de mogelijkheden behoorde, toch maar eens ’n keertje proberen dan. Even het adres van de s.c. Dordrecht, Anna van Saksenstraat 11, in programmeren en “schoon is uw kunstgebit”… “kind kan de was doen”… De programmeur, mijn jongste zoon in kwestie, gaf de aanwijzingen. Nou… een doorbraak van jewelste, Elise gaf de controle volledig over aan het  “sturende” kleinood dat rechtsboven van het stuur, op het dashboard bovenpaneel werd gelegd. Het werkte allemaal perfect tot we op de Laan der verenigde naties waren beland… Het apparaat vond het kennelijk wel welletjes, en had zoiets van “zoek de rest zelf maar uit” er verscheen geen zinnige aanwijzing meer op het schermpje. Elise stapte gedecideerd een pompstation in, alwaar een vrouwelijke medewerker Elise haarfijn uitlegde hoe we verder moesten, de aanwijzingen van deze dame klopten loepzuiver. Tien voor acht kwamen wij in de speelzaal aan!

Clubliefde…

Alex... clubliefde

Onze Oekraïense aanwinst Alex (Oleksii) Kapitonenko is nu al van onschatbare waarde voor onze vereniging. Gezegend met een zeldzaam gevoel van clubliefde en verantwoordelijkheidsbesef, had Alex zijn maaltijd meegenomen naar de speellokaliteit van Dordrecht. Een drukke werkdag en daarna een lange reis huiswaarts, zorgden ervoor dat Alex niet de tijd had om thuis met zijn gezin het avondmaal te nuttigen… Immers de “clubplicht” riep alweer. F.G. Maas stond op het afgesproken tijdstip 19.15u met zijn auto in de straat. Alex stipt op tijd, met de avondmaaltijd in ’n tupperware box! Waar komt u dit nog tegen?? Ik ken dit fenomeen eigenlijk alleen van Freerk Gerkema. Ik zeg u: wanneer mensen met ’n dergelijke mentaliteit in je team zitten, dan kan je het gewoon niet maken om er ’n potje van te maken tijdens je eigen partij… mij motiveert zoiets in ieder geval wel. Petje af voor Alex…

 ...geen zuiders
temperament

Dan nu hetgeen waarvoor we gekomen zijn… de halve finale voor clubteams van de RSB beker! Helaas wederom niet in de sterkst mogelijke formatie, maar invaller tevens ondergetekende zat eerverleden seizoen nog aan bord 1, toen nog in de 1^e klasse (het voor-Johnse tijdperk), en had daar toen 6 uit 7. De rating is inmiddels wel iets gezakt, routine genoeg, zullen we dan maar zeggen. Het werd een bloedstollend avondje… zelfs onze succesvolle coach van het eerste F.G. Maas, die bepaald niet bekend staat om een zuiders temperament, had het bij tijd en wijle niet meer van de spanning, zo fluisterde F.G. mij na afloop toe. We gaan in dit verslag uit van de actuele ratings, en dat zijn die van de KNSB lijst van februari.

De toss voor de kleurverdeling viel uit in het voordeel van Dordrecht, zij kozen voor wit aan bord 1. In de voorgaande 3 bekerwedstrijden speelde de op papier sterkste man van Dordrecht Piet Pluymert (2016) steevast aan bord 1. Deze wedstrijd had men kennelijk gerekend met onze FM John van Baarle (2204) aan bord 1, en Piet tactisch naar bord 2 geschoven… op zich wel logisch lijkt me.       

            

Een enigszins verontrustend begin…

Omdat FM John van Baarle (2204) er niet bij kon zijn, nam Alex (Oleksii) Kapitonenko (nog geen rating, tpr 2181) de zaken waar aan het zwarte bord 1. Tegenstander Ton Slagboom (1908) zal wel aangenaam verrast zijn geweest dat het niet FM John was die tegenover hem plaats nam. De partij kende een rustige en vooral degelijke opzet. Ton hield de zaak goed onder controle. Rond de 18^e zet waren de meeste lichte stukken al in het doosje terecht gekomen. Beide spelers konden bogen op een paard, dame en twee torens, en daarbij voor ieder een zestal pionnen. Ook de torens verdwijnen. Alex weet dan nog wel de f-pion van Ton buit te maken. Door het dynamische karakter en de witte activiteit van de overgebleven stukken, ziet Alex geen andere optie dan remise door zetherhaling aan te gaan…

½-½

Alex... Bord 1 (remise)

Dit resultaat was best wel ’n beetje verontrustend te noemen, immers Daniël stond op dit moment al technisch hopeloos, David ging wel de goede richting op, maar Aad zat inmiddels tegen ’n verdachte stelling aan te hikken. Onze supporters zullen het ergste wel gevreesd hebben…

Licht in de duisternis…

Teamoverste David van der Mast (1856) had zichzelf aan het zwarte bord 3 geposteerd. Het zou ’n idiote partij worden. Tegenstander Ben Sitton (1868), plaatste als antwoord op het obscure gambiet dat David speelde, een vroeg stukoffer. Het stukoffer bleek achteraf theoretisch bekend te zijn, en leidde tot een vlotte witte ontwikkeling, terwijl zwart alle zeilen bij moest zetten om zijn ontwikkeling juist voor elkaar te krijgen. David speelde op de 8^e zet ’n nieuwtje, dat heel goed speelbaar bleek! Nu was Ben dus uit de theorie, en moest in de denktank. En zoals je wel vaker ziet na de laatst bekende zet… Ben vond niet de sterkste voortzetting, die tot ongeveer gelijkspel zou hebben geleid. David moest nog wel nauwkeurig te werk gaan, maar slaagde daar uiteraard (David is in vorm) in. Rond zet 19 had zwart zijn ontwikkelingsproblematiek volledig opgelost, en stond Ben gewoon een stuk achter bij hopeloze stelling. Als daar 8 zetten later nog een stuk bijkomt gelooft Ben het verder wel en strijkt de vlag (met nog 16 seconden op de klok)… Een puike partij van David, en bovendien een broodnodig punt!

½-1½

Teamoverste David... broodnodig punt!

S.O.S.!!!

Daniël van Loenen kwam als gezegd iets later (normaal gesproken is zoiets aan grootmeesters voorbehouden). Aan het voor ons witte bord twee wachtte de op papier sterkste speler van Dordrecht Piet Pluymert (2016) geduldig op zijn tegenstander. Daniël mist zoals wij weten het nodige wedstrijdritme, en heeft bovendien zijn witte openingsrepertoire op de schop genomen. Het loopt eigenlijk al vroeg in de partij helemaal fout met Daniël, een “minder goed” plan leidt al snel tot pionverlies, en de witte koning komt bovendien vroegtijdig op f1 terecht. Allemaal ingrediënten waarvan Piet wel ’n soepje van kan koken. De zwarte koning heeft in het geheel niets te vrezen, en Daniël probeert wanhopig verwarring te zaaien, met als laatste ultieme poging een stukoffer. Het snijdt allemaal geen hout… Een paar zetten later kan Piet gefeliciteerd worden.

1½-1½

Daniël... kwam iets later

... partijen van Aad

Omdat eigenlijk al vroeg op de avond duidelijk was dat Daniël het niet ging trekken, en Alex niet verder dan remise was gekomen, moesten David en Aad het tij zien te keren. Bij David was snel duidelijk dat zoiets ging lukken, maar bij Aad was dat allerminst het geval. Aad in vorm is over het algemeen wel betrouwbaar in zijn resultaten… Na het inferieure spel van Aad het vorige seizoen zit er dit seizoen weer langzaamaan ’n opwaartse lijn in. De partijen van Aad blijven sowieso een grote aanslag op de gezondheid van medespelers en supporters hebben… Men sterft 1000 doden, en zeker als het lot van het team ook nog eens in zijn handen ligt…

“Cliffhanger”…        

Slotstelling na 43. Tf7

Ondergetekende (Aad Juijn, 1892) werd dus deze keer als het geheime wapen ingezet. Aad mocht zijn compromisloze fratsen vertonen aan het witte bord 4. Victor Koppelaar (1848) was de tegenstrever. Al vroeg in de partij vloog Aad er met ’n als twijfelachtig bekend staand gambietje in. De witte aanval was gefocust op de vijandelijke koningsstelling (kort gerokeerd). In een ultieme poging het team vroeg op voorsprong te zetten, startte Aad op zet 10 een dubieus plan. Dit werd een fase waarin Victor sterk voor de dag kwam. Met goed spel voorkwam Victor dat de dreigende witte storm tot orkaankracht kon uitgroeien. Het psychologische zwaartepunt kwam rond de 16^e zet te liggen, hier had Aad door ruil op ’n ongeveer gelijke stelling kunnen aansturen. Zoals het er bij de andere borden op dit moment voorstond zou een eventuele remise ’n potje snelschaak tot gevolg kunnen hebben, en daar wilde ik het persé niet op uit laten draaien (dat is toch ’n soort loterij). Op zet 18 stortte ik mij in een avontuur, waarbij ik aanvoelde dat mijn plan strikt genomen fout was, maar waarbij zwart dan wel nauwgezet te werk moest gaan, ik was het ravijn ingesprongen, maar hing nog aan ’n takje. Van zet 22 tot zet 27 bivakkeerde ik op ongeveer -3.00, volgens der Fritz. Victor vond in deze fase niet de precieze middelen om wit te vernietigen. Op de 29^e zet had ik het zwarte initiatief definitief weten te overleven. Dit was het moment dat de overige heren waren uitgespeeld, en iedereen zo’n beetje “dood” stond te gaan bij ons bord… De stelling was inmiddels ongeveer gelijk, wit stond optisch (en dus psychologisch) kansrijker, bovendien had Victor inmiddels nog iets van vijf minuten en ik twaalf. Waar Victor in de openingsfase nog opviel door zijn doortastende handelen, was de weifelachtige houding die optrad met betrekking tot het afmaken opvallend. De psychologische druk werd ongekend hoog. De omstanders waren bijkans in ’n cataleptische toestand geraakt. De stelling die ik eerder overleefde gaf mij het gevoel van onkwetsbaarheid, Victor bood remise aan… “NEE” was mijn droge antwoord, er straalde bij Victor iets vanaf, dat hij op ’t punt was gekomen van de totale instorting. Ik won de gambietpion (zet 34) terug bij ‘n nu gewonnen staande stelling. Even later in het ontstane eindspel waar wit, toren en paard 4 pionnen, en zwart toren en paard 3 pionnen overhad, moest Victor zijn paard geven om witte promotie tegen te gaan. Op zet 43 gaf Victor aangeslagen op…

1½-2½ 

Aad... matchwinner

De 2 gambietspelers David en Aad... pakten de volle winst!

... IN de hel!

Ik kan u verzekeren dat ik deze overwinning niet voor de poorten van de hel heb weten weg te slepen, nee… het was zeker enkele zetten IN de hel! De felicitaties waren overweldigend en de blijdschap (opluchting?) enorm. Vorig seizoen was voor de vereniging een rampenjaar te noemen, de teams 1 en 2 degradeerden, terwijl team 3 ter ziele ging. Dit seizoen gaat alles tegenovergesteld.  Voor HZPS als vereniging is deze prestatie het zoveelste hoogtepunt dit seizoen… Team 1 is al kampioen, team 2 is al gepromoveerd (kan ook nog kampioen worden) Het RSB Bekerteam staat voor het eerst in de historie in de finale! Die finale zal op neutraal terrein uitgevochten gaan worden met het zeer sterke CSV. Dit team bestaat uit 2 cracks, en 2 goede spelers… Ons team bestaat uit 2 cracks, en 2 goede spelers… Wanneer beide teams erin slagen hun sterkste spelers op te stellen dan belooft het een ongekend spannende bekerfinale te worden… wordt dus vervolgd.

Verslag/Lay-out: Aad Juijn

Fotografie/Aantekeningen: Elise Juijn          

    

  

Kwartfinale RSB Beker, HZP Schiedam – SO Rotterdam 2-2 (3-1)

Op maandagavond 17 februari stond het spektakel te gebeuren, het HZPS bekerteam kon zich sinds het seizoen 2007/2008 weer eens voor de halve finale plaatsen van de RSB beker. Destijds ging zo’n halve finale verloren tegen Oostflakkee (2½-1½). Oostflakkee rekende toen in de finale af met het team waar destijds “onze”FM John van Baarle in speelde… Komt ‘ie… SO Rotterdam! Juist ja, de tegenstander van afgelopen maandagavond. Het opmerkelijke verschijnsel doet zich voor dat het bewuste team waar John destijds in opereerde, het promotieklasse team van SO Rotterdam 3 was. Het promotieklasse team van afgelopen maandag betrof SO Rotterdam 2! Er heeft zich dus in de afgelopen jaren ’n niet zo gunstige ontwikkeling bij SO Rotterdam voorgedaan.

Hoe zat dat met ontwikkelingen bij ons die bewuste maandag?

Ziekenboeg...

Wedstrijdleider extern en tevens teamspeler David van der Mast zag zich in aanloop naar deze wedstrijd geconfronteerd met ’n niet onbelangrijke ziekmelding. De zieke in kwestie was niemand minder dan onze vaste bord 1 speler FM John van Baarle! Tjeemig de peemig… en dus werd ondergetekende, in zijn hoedanigheid van vaste reserve inzake de bekerbrigade, aangesproken op zijn beschikbaarheid. Helaas had/heb ik met de griep te kampen, en moest ik zelfs mijn aangeboden rol van verslaggever intrekken, laat staan om mezelf in het strijdperk te begeven. Andere coryfeeën uit team 1 konden om uiteenlopende redenen ook niet deelnemen, of bleken onbereikbaar. Het geheime wapen werd ’n speler uit het 2^e… en niet zo maar een, nee de captain van team 2 himself Andries Schukking werd uit de hoge hoed van David getrokken. Bovendien werd Andries gewoon aan bord 1 geschoven. Een tactische zet zogezegd. Niet onbelangrijk in deze is dat u moet weten dat Andries de eigenschap bezit om nogal geloofwaardig en zelfverzekerd over te komen, d.w.z. Andries kan een  tegenstander zomaar het idee geven dat hij al jaren aan zo’n bord 1  speelt. Andries is zo’n type: wanneer je hem in de cockpit van een Boeing 747 neerzet, en zegt ga maar vliegen, dat hij redelijk probleemloos wegvliegt en het ding mogelijk nog veilig aan de grond zet ook, terwijl de passagiers niets hebben gemerkt. Ik wil u verder niet ontmoedigen in geval u nog een vakantie in het buitenland op uw agenda heeft staan, en dus laat ik het bij dit ene voorbeeld…

Mutatie (biologie)

Nog een mutatie (niet te verwarren met het begrip uit de biologie), werd gevonden in de succesvolle teamleider van team 1… F.G. Maas. Normaliter is David zelf de playing captain van het RSB bekergezelschap, maar waarom zelf aan de bak wanneer er op de club een begenadigd succescoach rondloopt. F.G. nam tevens de honneurs van het wedstrijdleiderschap op zich, en deed dat als gebruikelijk onberispelijk.  Dan komen we nu zo zoetjes aan op de wedstrijd zelf. Omdat ondergetekende ziek thuis zat, en toch een verslag in elkaar moest knutselen, zouden de spelers hun licht zelf over hun geestesproducten laten schijnen, en hun bevindingen doormailen naar ondergetekende. Als extra service kreeg ik daarbij drie partijen bijgeleverd, dit om zelf eventueel aanpassingen in de verslagen te kunnen maken. Wie ben ik, om deze kanjers te becommentariëren? Andries had wel de vraag aan mij om een en ander over zijn partij toe te lichten  (Andries heeft een druk bestaan). Verder maak ik in het verslag gebruik van de meest actuele KNSB ratinglijst (februari 2014), en zal ik de authenticiteit van de gemailde verslagen in tact laten. M.a.w. beperk ik mij tot kopiëren en plakken.  

Teamleider F.G. Maas... 

De tegenstanders…

De vier heren die de kleuren van SO Rotterdam kwamen verdedigen, kunnen nog het best omschreven worden met de van Kooten en de Bie terminologie  “krasse knarren”. Vier jonge ouderen met een enorm pakket aan KNSB en RSB schaakervaring. We gaan eens kijken en gaan in chronologische volgorde langs de borden… Nadat de toss in ons voordeel uitpakte betekende dit wit aan de borden 1 en 3.

Engels als wapen?!

Engels... 

Aan het zwarte bord 2 nam Daniël van Loenen (1987) het op tegen Marius Strijdhorst (1917). Ik volsta met de ongekuiste visie van Daniël…

Door Marius Strijdhorst werd ik met mijn eigen wapens bestreden: een Engelse opening. Ik kwam in een min of meer gelijk middenspel terecht en speelde een reeks net iets minder nauwkeurige zetten. Hierdoor kwam ik in de problemen. Ik moest uiteindelijk een kleine kwaliteit inleveren en kwam in een stelling terecht die voor mij gewonnen stond als ik had gezien wat mijn computer wel zag maar zeker niet voor de hand lag. Het ging toen snel bergafwaarts en zo verloor ik de partij. Mijn oude vorm is nog zeker niet terug. Ik moet weer eens heel veel gaan spelen! F.G. Maas wilde al snel de klokken opbergen (houdt hij niet van digitale klokken of is hij er juist heel zuinig op?). Echter: Alex en David wonnen keurig hun partij. Op bord 1 kon Andries het na een eervolle strijd net niet bolwerken en zo werd het 2-2 en dus snelschaken. Ik moet zeggen dat ik bijzonder gemotiveerd was om toch mijn steentje bij te dragen en het snelschaken ging me duidelijk beter af dan mijn reguliere partij. Met onze drie snelschaak overwinningen staan we dan ook in de halve finale, voor het eerst sinds 2008.

0-1

Daniël... Engels tegen

Geheim wapen!

Als al eerder aangegeven nam Andries Schukking (1656) de honneurs waar voor FM John van Baarle, en dat betekende wit aan bord 1. Tegenstander was John Schell (1967). In deze partij baseer ik mij op de aantekeningen die Andries mij stuurde. Tevens stuurde Andries zijn partij mee, zodat ik in ieder geval weet waar het over gaat. De opening was er één die in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw nogal in zwang was. Een systeem met b3 in combinatie met f4. John kwam gemakkelijk uit de opening, en dit leidde op de 8^e zet tot een zwart plusje. Andries kwam vervolgens niet echt los, maar hield de stelling lang beheersbaar. Op de 25^e zet volgde Andries een verkeerd idee, dat een pion kostte, namelijk de voorpost op e5. Nu was de partij in hogere zin beslist… Zwart wikkelde af naar een zwaar stukken eindspel met pluspion. Andries bood hardnekkig tegenstand, en meende na dameruil  zelfs op de 37^e zet de remisehaven te zien. Dit was inderdaad het kritieke moment, Andries meende de remise te kunnen bereiken door de torens af te ruilen, maar juist nu voltrok wit het vonnis over zichzelf en belandde in een verloren pionneneindspel. De remisekansen waren echter zeer groot geweest wanneer de torens op het bord hadden gebleven. Al met al een méér dan behoorlijk optreden van Andries…

0-2

Andries... waardig optreden!

Na deze tussenbalans wisten Alex en David in ieder geval waar zij aan toe waren. Een zenuwslopende fase brak nu aan.

De ommekeer…

Het witte bord 3 werd door Alex (Oleksii) Kapitonenko (nog geen rating, tpr 2113) bezet. Tegenstander hier was Marc Schroeder (1980). De informatie over deze partij is overgenomen van het verslag dat David mij toestuurde.

Beide spelers maakten van de opening een mooi spektakel. Het was een scherpe opening waarin zwart na dame afruil een pion voor kwam te staan. Desondanks was de stelling in evenwicht. Alex (met de witte stukken) beschikte over het loperpaar. Na de 26^e zet had Alex een klein plusje. In het eindspel hadden beide spelers een toren, een ongelijke loper en een aantal pionnen. Op de 32^e won Alex zijn pion terug waardoor hij een vrije g-pion had. Sindsdien stond hij beter. Vakkundig werd door Alex het eindspel behandeld. Dit leidde tot een gepromoveerde dame op de 57^e zet, hetgeen mat betekende. Een fraai staaltje vakmanschap van Alex!

1-2

Alex... onberispelijk naar winst!

Lest best!!

Captain David van der Mast (1856) had zichzelf aan het zwarte bord 4 geposteerd, de tegenstander was Adri Helfrich (1884)… David mailde mij het volgende commentaar:

De tegenstander van David was Adri Helfrich. Volgens de webmaster komt Adri uit een strategenfamilie. Zijn opa was een beroemd admiraal tijdens de tweede wereldoorlog. Voorafgaand aan de partij was David enkel bekend dat Adri in het dagelijks leven een passie had om simultaanschaak te geven (zie hier). In een strategische opening kwam David er eenvoudig zonder kleerscheuren uit. Na eerder twee stukken te hebben afgeruild bood Adri op de tiende zet een dame ruil aan. David ging hierop in omdat zijn tegenstander een pioneiland erbij kreeg, dit vanwege de witte h- pion welke alleen kwam te staan.  De witte pionnenstructuur werd kort daarna nog verder aangetast doordat wit ook nog een a- pioneiland erbij kreeg. De zorgbehoevende witte pionnenstructuur is waarschijnlijk de reden waardoor de zwarte stelling als +1.00 werd beoordeeld door Rybka. De witte a-pion werd in de partij vastgeketend. Doordat het zwarte paard de mogelijkheid had om op het veld c4 te staan drukte dit op de witte a- pion. Hierdoor was de witte toren op de a- lijn gekluisterd om zijn pion te dekken. Nadat er nog een toren werd afgeruild hadden beide spelers één toren, één paard en een aantal pionnen over. In dit stadium van de partij was David tevreden over de stand op het bord hetgeen hem, op dit moment, niet veel energie had gekost. Adri bood remise aan en David sloeg het af. Adri had leuke trucjes ingebouwd in de stelling waardoor wit opeens aardige tegenkansen kreeg. De stelling barste open waardoor beide spelers de partij als ingewikkeld beschouwden. David zag zijn winst als sneeuw voor de zon uit zijn handen glippen. Voor de tweede maal bood Adri remise maar David was van plan voor de winst te gaan. De remise kansen werden door Adri niet verzilverd. In een lastig toreneindspel waarin beide spelers in tijdnood verkeerden trok David aan het langste eind. Oef!

David... Lest best!!

De winst van David zetten de eindstand 2-2 op het bord van de reguliere partijen. En dan krijgen we penalty schieten, een zeer zenuwslopende ontknoping van de toch al spannende match. Deze ontknoping verliep in chronologische volgorde: Andries 0-1, Alex 1-1, Daniël 2-1 en wederom als laatste… David 3-1!

Een ongekende prestatie, zeker temeer daar FM John moest afhaken. De opluchting en blijdschap was groot (ook bij mij aan het thuisfront)… De blik gaat nu vooruit, en dan zien we dat de volgende tegenstander Dordrecht is geworden… (wie er thuis speelt is mij nog niet bekend, daar beide teams als laatst ’n thuiswedstrijd hadden). HZPS dus in de halve finale, en hopelijk tegen die tijd weer op volle oorlogssterkte!

Verslag: Aad Juijn

Fotografie: Arnold van der Kammen

2^e Ronde RSB Beker, Charlois Europoort – HZP Schiedam

Na het spannende avontuur tegen Messemaker 1847 in de 1^e ronde, dat na 2-2 en nog eens 2-2 na snelschaken, uiteindelijk in ons voordeel werd beslist door het wegvallen van het resultaat aan bord 4, wachtte in ronde 2 ook al geen makkie, Charlois Europoort, die in klasse 1A na 4 speelronden de volle 100% heeft weten te behalen. Ons bekerteam had bij uitzondering, deze keer 4 spelers en 4 begeleiders afgevaardigd, ’n één op één situatie dus, zoals dat in de "zorg" wordt genoemd. De spelers: aan 1 FM John van Baarle, aan 2 Daniël van Loenen, aan 3 Alex (Oleksii) Kapitonenko en aan 4 teamcaptain David van der Mast. Het team begeleiders bestond uit: Aad Juijn en 2 van zijn dochters (Elise en Michelle) en Jan Zoorob…

Verslaggever Aad en dochter Michelle...

Het is het prille begin van het jaar 2014, en uiteraard wens ik de lezers van dit artikel een gezond, creatief en zinvol jaar toe. Dit jaarlijks terugkerende ritueel van het over en weer uitspreken (of andere handelingen) van de beste wensen en alles wat daar eventueel nog aan goeds bij verzonnen kan worden, pakte voor mij persoonlijk wel heel ingrijpend uit, hier in “de groene hel” (dysfemisme aangaande het speellokaal van Charlois Europoort “de Passage”). U weet wellicht dat ik sinds een aantal jaren de vaste verslaggever van het PK van de RSB ben. Dit maakt dat je op vele RSB verenigingen fikse aantallen mensen tegenkomt met wie een meer persoonlijke band is gaan ontstaan. Het afgelopen jaar werd het PK in “de groene hel” gehouden, bovendien ken ik veel Charlois’ spelers vanuit het grijze verleden...

Hoewel er deze avond helemaal geen jeugd was te bekennen, is er bij Charlois toch een jeugdleider, en dat is niemand minder dan John van de Laar. John zou later die avond een sleutelrol in het bekerteam van Charlois vervullen, maar daarover straks meer. Ten overstaan van de gehele afvaardiging van HZPS en nog enkele Charloisers wenste ik traditioneel, en dus met uitgestoken hand, John het allerbeste voor 2014 toe…een flinke (en naar mijn smaak, te langdurige) smakkerd bovenop mijn volle mond werd mijn deel…Ja ja zo doen wij dat hier! Uiterlijk onbewogen, maar van binnen volledig van de leg, besloot ik mij te herpakken, door mijn gevoelens beneden even in alle rust te reorganiseren en voor de ingang van de groene hel, in de frisse buitenlucht een sjekkie te gaan roken. Op adem komen zeg maar. Inmiddels kreeg ik gezelschap van mijn 2 dochters en van de “conciërge” van Charlois die al vele jaren luistert naar de naam Ruud Kok. FM Michel de Wit kwam vanuit de verte aangelopen…Ik vertelde hem mijn zojuist opgelopen geheel nieuwe ervaring met John van de Laar. Michel reageerde spontaan “Da’s waar ook”… De allerbeste wensmmmm… de rest van de zin smoorde in de innige zoen die hij mij bovenop mijn mond aan het geven was! Michel vervolgde nog met…”was het goed zo, of had je het liever op zijn Frans gehad”? Nu is Frans niet echt mijn ding, ik heb het tenminste nog nooit gespeeld…U kunt zich misschien voorstellen dat ik de rest van de avond vrij terughoudend met nieuwjaarswensen (in deze inrichting) ben geweest… bovendien ben ik geen enkele keer meer op mijn gemak geweest tijdens de sanitaire bezoeken. De groene hel heeft voor mij nu ’n extra dimensie erbij gekregen. Het is dus niet altijd prettig om een bekende RSB’er te zijn, en zeker niet wanneer je dus ook nog op ’n buitengewone wijze, een kennelijk onweerstaanbare fysieke aantrekkingskracht op je seksegenoten hebt. Overigens zette het gebeuren ook nog kwaad bloed in ons eigen kamp. Nogal ontdaan beet Jan Zoorob mij toe…”en waarom zij wel en ik niet”? Het was toch al niet Jan zijn avond, op de een of andere onverklaarbare wijze wilde het mobieltje van Jan maar geen contact met het internet maken, en dit terwijl Jan juist een sneller (en dus waarschijnlijk duurder?) abonnement had geregeld!

Jan...gemengde gevoelens

Kop!!

Geheel in mijzelf teruggetrokken en verder ieder onnodig contact vermijdend, concentreerde ik mij op het wedstrijdverslag, per slot van rekening de ENIGE reden van mijn aanwezigheid (lezen jullie dat John en Michel!). Elise verzorgde (gelukkig  op discrete wijze) de foto’s… De man die alles lijkt te regelen bij Charlois, Ruud Kok verrichtte de loting en was tevens wedstrijdleider. De door Ruud omhoog gepiekte munt liet vanaf de grond zijn kopkant bewonderen, dit betekende dat FM John van Baarle wit zou krijgen aan bord 1.

Watskeburt??

Aan bord 1 lootte FM John van Baarle (2202) als gezegd wit. Tegenstander Tjerk Tinga (1933) heeft beduidend minder ratingpuntjes op zijn conto. Fris en onbevangen (respectloos is misschien ’n juistere uitdrukking) speelde Tjerk de Fajarowicz variant van het Budapester gambiet (1.d4 Pf6 2.c4 e5 3.dxe5 Pe4…oorsprong 1928). Aanvankelijk had het er alle schijn van dat John na het incasseren van de gambiet pion, gewoon een pion voorstond. John rokeerde kort, en Tjerk zocht zijn heil aan de lange kant. Zoals in dit type stelling gebruikelijk begonnen beide heren een koningsaanval. Met accuraat spel wist Tjerk het maximale rendement (dat de stelling toeliet) er uit te halen. Dat was remise door eeuwig schaak. John was na afloop allerminst tevreden over dit resultaat, en mopperde dat hij het niet helemaal goed had gespeeld (citaat: ik stond gewonnen na de opening). Toch mag ik het niet nalaten, het resultaat, zeker gezien het ratingverschil, een knappe prestatie van Tjerk te noemen. Een dag na dato kreeg ik van John nog ’n mailtje met wat statistieke feiten: Ik houd tegenwoordig mijn partijen bij. Van de 19 wedstrijden die ik voor HZPS in de loop van de tijd heb gespeeld (RSB competitie en enkele bekerwedstrijden) heb ik er 18 gewonnen en de 19^e  (die van gisteren)  remise gespeeld. Ik zou hieraan willen toevoegen: de volgende 18 dan maar weer winnen!

½-½

FM John...ontevreden

Tjerk Tinga knappe remise tegen FM John...

Franse toestanden…

Het 2^e bord werd met zwart door Daniël van Loenen (2006) op zijn Frans aangepakt. Albert Kamman (1892) koos voor rustig vaarwater. Vanuit de opening ging wit voor gelijkspel. Het zo kenmerkende witte pionnenduo met de voorpost e5, en de achtergebleven dekker op d4 verscheen op het bord. Daniël had zich verzekerd van de drie beroemde Franse eilandjes (A en B pion, D en E pion en G en H pion), bovendien waren alle lichte stukken naast het bord terechtgekomen. Daniël stond een half uur in tijd voor, en dat is altijd prettig. Het dilemma van de stelling was dat het pionneneindspel zonder torens  in zwart zijn voordeel was, maar dat snapte Albert natuurlijk ook wel. Daniël probeerde iets met zijn vrije D-pion, Albert reageerde met een gevaarlijke opstoot van de F-pion. Persoonlijk vond ik de zwarte stelling verdachte kantjes hebben. Mogelijk ingegeven door het ontstane tijdsgat ging Albert mee, in de door Daniël ingezette zetherhaling…

1-1    

Daniël "lekker" Frans spelen... 

Een partij om te zoenen!  

Teamcaptain David van der Mast (1847) speelde met zwart tegen de al eerder in opspraak geraakte John van de Laar (1841). Met John had David nog ’n appeltje te schillen, en dat stond zo goed als helemaal los van de “openbare schennis van de goede zeden” (zie wetboek van strafrecht Art: 239), waar John eerder op de avond, de argeloze en altijd aimabele schrijver dezes, aan meende te moeten “onderwerpen”. David had namelijk in een vorig bekerduel met John in volstrekt gewonnen stand een toren weg geblunderd, waardoor HZPS uitgeschakeld werd! Er kwam een stokoud gambiet uit het Italiaans op het bord. John offerde de pion op e4 in ruil voor het bekende ontwikkelingsvoordeel. Ook stopte John nog een tijdelijk stukoffer in de zaak. De zwarte ontwikkeling liep inderdaad ernstige vertraging op, en bovendien moest David het tijdelijk voorgestane stuk weer afdragen. Het lichtpunt was natuurlijk de pion voorsprong, en het inmiddels ontstane tijdverschil van een half uur in David zijn voordeel. John begon wat weifelachtig te spelen en liet toe dat David zijn “moeilijke” loper vrijuit kon spelen naar f5, nu waren de ontwikkelingsperikelen over. Met nog enkele minuten op de klok probeerde John iets van een aanval op te zetten, door de tijdsdruk liep een en ander volledig uit de hand, en verloor John een toren, en restte nu echt 'n hopeloze stelling…Zo werd David de zekersteller van tenminste ’n gelijkspel, dus vluggeren hadden we nu sowieso!

1-2     

David...enige winstpartij!!

Albert Kamman (l), Ton Dulk (m) en niet te vergeten...
John van de Laar!

Ура!

Het 3^e bord werd met wit bezet door Alex Kapitonenko (nog geen rating, TPR 2045). Ton Dulk (1887) heeft evenals Alex nog niet verloren dit seizoen (RSB). In een Slavische partij waarbij het vroege witte a4 de opmars van b5 moest tegengaan gespeeld werd, maakte Ton handig en dankbaar gebruik van het witte gat op b4. Onder dekking van a5 verscheen daar afwisselend een loper en dan weer een paard. Vrij vervelend voor Alex. Op de 11^e zet geeft Ton aan met zetherhaling tevreden te zijn, maar dat gaat Alex uit de weg. Het is en blijft een positioneel geharrewar, waarbij beide spelers elkaar lijken te verleiden tot verzwakkingen, het echte afdwingen van verzwakkingen lijkt niet erg mogelijk. Gezien de teamstand hoeft Alex nu nog maar remise binnen te harken. Ton staat ook nog in tijd achter, en heeft dan nog zo’n 6 minuten op de klok, wanneer Alex remise voorstelt. Het is werkelijk ijzer met handen breken, en Ton ziet geen andere mogelijkheid dan acceptatie…

1½-2½

Alex...bevrijdende halfje... 

   

Hiermee was de teamoverwinning een feit en heeft David “zijn” team een grote dienst bewezen, met de enige overwinning. Voor John van de Laar eindigde de avond bepaald niet zo veelbelovend als deze begon. Voordat ik het verslag rond deze wedstrijd beëindig geef ik hier toch nog even ’n linkje dat expliciet voor de heren van de Laar en FM de Wit is bedoeld, de rest van de lezers wordt geacht hieraan voorbij te gaan.

Voorzitter André Osinga (l) en FM Michel de Wit...

...??

Wie wordt de volgende tegenstander?

Ronde 3 brengt ons de winnaar uit de wedstrijd tussen SO Rotterdam – Hendrik Ido Ambacht (wo 22 jan.). Mijn prognose is SO Rotterdam…

Bedankt voor het lezen en nog ’n plezierige voortzetting van de rest van de dag/avond/nacht.

Verslag/Ballonplakker: Aad Juijn

Fotografie: Elise Juijn      

         1^e Ronde RSB Beker,   HZP Schiedam – Messemaker 1847

Christaan Messemaker
(klik hier)

Maandag 28 oktober 2013 werd de eerste bekerwedstrijd gespeeld; thuis tegen niets minder dan Messemaker 1847. Een vereniging die zowel landelijk als regionaal aan de weg timmert.

Onze hoop in bange dagen was en is natuurlijk onze oud-international John van Baarle (2202). Hij speelde aan bord 1, met wit,  een soort Pirc met pionnen op c4, d4 en e4, tegen Eduard van Dijk (2078). John stelde de rokade even uit en rukt op met de pionnen op de damevleugel. Vervolgens rokeert John kort, waarna de tegenstander de zwarte pionnen richting koningsstelling schuift. In een moeilijke stelling dringt een wit paard binnen op a7, gedekt door de loper op f2. John komt een pion voor door de zwarte pion op d6 te slaan. Hierna krijgt zwart wat initiatief en dringt met een toren wits damevleugel binnen en creëert verwikkelingen. Doch John is niet voor niets oud-international en jaagt zwart in een verloren stelling door de vlag.

Dit was de partij die de stand op 2-2 bracht.

FM John...2 x winst!

Het eerste verliespunt kwam al vroeg op bord 4 waar Aad Juijn (1924) de zwarte stukken hanteerde. Tegenstander was Remco Hylkema (1990). Een ieder weet dat Aad na d4 Hollands opent. Groot was dan ook mijn verbazing dat dit ook inderdaad geschiedde. Ik begrijp nooit veel van de partijen van Aad, overigens geldt dat voor de meeste partijen die ik vanaf de zijlijn bekijk.

Er ontstaat een voor beide lastige moeilijke stelling. Aad is de meeste tijd kwijt en komt uiteindelijk in een stelling terecht zonder vooruitzichten, en gaf op. 0-1 voor Messemaker.

Dit schreef Aad over zijn partij:

Dat ik de vorm nog steeds niet te pakken heb, bleek maandag 28 oktober overduidelijk in mijn partij tegen Remco Hylkema (1990). Aanvankelijk zou ik niet spelen, maar omdat ons nieuwe lid Alex “vakantieverplichtingen” had, besloot teamcaptain David een beroep op mij te doen. Bord 4 werd de plaats van handeling. De opening werd een onconventionele Hollander (2.Pc3), doordat ik de nodige bevrijdende zet e5 hardnekkig weigerde toe te passen riep ik het onheil over mijzelf af. Na acht zetten stond ik al verdacht. Mijn dame kon geen goed veld vinden en zwierf rusteloos over het bord, en dat ging ruim ten koste van de ontwikkeling. Remco daarentegen kwam tot een normale ontwikkeling en stelde zijn koning via de lange rokade ruimschoots veilig. Toen ik tot overmaat van ramp mijn belangrijke centrumpion op e4 moest inleveren, en mijn stukken nog steeds hopeloos geparkeerd stonden, besloot ik op te geven. Misschien een beetje vroeg, maar het gaf mijn teammaatjes wel duidelijkheid…zij moesten nu voor de winst gaan. Doordat het team op 2-2 bleef steken, moest ik nog ’n keer aan de bak. Snelschaken is helaas ook al niet mijn hobby. Aan de andere kant had ik iets goed te maken, tegenover mijn collega’s. Nu was het raak, via een obscuur gambietje speelde ik Remco van de tafel, in verloren positie ging deze door de vlag…

Aad...reguliere partij flop, vluggertje top!

Aan bord 3 speelde David tegen Goliath; 1847 tegen bijna 2000 elo.

Er verscheen een Siciliaan op het bord waarbij wit de paarden afruilde op c6. David verkreeg de c-lijn en zwart de b-lijn. Wits koning blijft in het midden en zwart rokeerde kort. Wit heeft ruimtevoordeel, maar de zwarte stelling oogde solide. In een ongeveer gelijke stand bood David remise aan, wat door zwart werd geaccepteerd. Een mooi resultaat van David.

Wit had eerder een pion kunnen winnen, waarna het aan zwart is om te bewijzen dat het remise is.

½ – 1 ½ .

Dit schreef David over zijn partij:

Voor de RSB - bekerwedstrijd mocht David (1847) het op nemen tegen Arjan Hennink (1993). Het was een opening waar de dames op de 9^e  vroegtijdig mochten douchen. David had duidelijk ruimtevoordeel op het bord met een koning in het midden. Arjan rokeerde kort in een wat gedrukt degelijke stelling. Na 24 zetten bood David remise aan. Arjan nam dit  aanbod aan. De stelling was in balans en al met lijkt remise een terechte uitslag.

Het enige moment dat David de partij lichtelijk naar zich toe kon trekken was op de 22^e  zet. Na een combinatie van enkele zetten diep zou wit een pion winnen met een beoordeling van 0,75 voor wit. Direct na de partij had David gemengde gevoelens over de partij. Enerzijds was het een goede partij waarin beide spelers goede zetten hebben gespeeld. Anderzijds is David niet tot het bittere eind gegaan.

Tja.. Remise tegen een bijna 2000 is niet slecht maar als je normaal alle zeilen bijzet om remise te mijden voelt het wat vreemd. Daarbij is het maar de vraag of remise voldoende is want normaal op dat moment staat HZPS wel 1-2 achter. De hoop was volledig op John gevestigd… John trok de kar en won waardoor het 2-2 werd, hetgeen snelschaken betekende. In de snelschaakpartij kwam David behoorlijk uit de opening en won een pion. David verprutste zijn stelling, wellicht vanwege een tijdsdruk, waardoor HZPS ditmaal met 2-0 achterstond.

David versus Goliath (Arjan)

Het tweede bord, met zwart, werd bezet door ons nieuwe lid Daniël van Loenen (2006). Een oude bekende; was eerder lid geweest. Tegenstander was Arjan van der Leij (1974). Er verscheen Frans met 3. Pc3 op het bord. Zwart verkreeg al snel een goede stelling met als gevolg dat wit tijd moest investeren. Vervolgens probeerde wit, mijns inziens correct, te simplificeren met f3-f4 om zodoende zwarts actieve dame op h5 af te ruilen. Na afruil blijft wit met een achtergebleven pion op d3 zitten. De volgende zetten draaien allemaal om de bezetting van de velden d6 (voor wit) en d5 (voor zwart). Daniël blijft iets beter staan, maar helaas onvoldoende voor winst en remise is een feit. Eindstand

2-2.

Daniël...remise

Er was overeengekomen om te vluggeren en ook dat eindigde in 2-2.

Chronologisch ging dat zo: Daniël verblunderde vrij snel een stuk en moest de eer laten aan Arjan. David verloor zoals hij eerder beschreef. Toen was het 0-2 dat het scorebord openbaarde, erg duidelijk dus wat Aad en John moesten doen. Inderdaad wonnen zij, en was het wederom 2-2.

FM John beslissende factor aan bord 1!

Het RSB reglement op de club werd geraadpleegd, het exemplaar bleek gedateerd, men kwam er niet uit. Onder voorbehoud dan maar loten, en dat verloren we helaas. Thuisgekomen werd door verschillende mensen het actuele reglement er op nageslagen. Daar was in te lezen, dat in zo'n geval niet eerst wordt geloot, maar dat de uitslag van het laatste bord vervalt (uitslag van de eerste sessie). En dus was de nederlaag van Aad niet ter zake doend!...Kortom de loting vervalt, en desgevraagd aan de competitieleider wat nu te doen? De competitieleider was duidelijk...We handhaven uiteraard de reglementen en dus gaat HZPS door! Triest voor Messemaker 1847...maar sport is hard!

Wedstrijdleider en verslaggever...Jan Zoorob

De volgende tegenstander komt uit de ontmoeting tussen Moerkapelle en Charlois Europoort, geen makkie dus (maar dat zijn wij ook niet)!

Verslag: Jan Zoorob

Fotografie: Frans Groeneweg

Persoonlijke noten van: David van der Mast/Aad Juijn

Storyboard (ballonnist): Aad Juijn