RSB seizoen 2015/2016, Team 2
HZP Schiedam 2
- Fianchetto 3 4½ - 3½ (ronde 7)
Opvoeding?
 |
| Enige zorg: kind tevreden houden |
Eindelijk… de
laatste, allesbeslissende en dus van alle onzekerheid verlossende ronde.
Bovendien een Schiedams onderonsje. Voor onze tegenstanders is de wedstrijd
strikt genomen niet echt van toegevoegde waarde, de sportieve motivatie om te
winnen zou nog kunnen zijn dat het een heuse derby betreft. De persoonlijke
rating opkrikken kan ook nog een motivatie zijn. Met zes punten uit zes
wedstrijden bevinden de heren uit Schiedam-Noord zich 100% in de safe-zone. Hoe
anders is dat voor de heren uit Schiedam-Zuid. Was het vorig seizoen nog een
gevecht tegen degradatie (2e klasse), dit seizoen kenmerkt zich vooral
door een strijd TEGEN promotie (zonder succes). Jazeker, er zijn een
aantal bestuurders en leden die de promotie van het tweede met gemengde
gevoelens ondergaan. Wat mij opvalt is dat het zogenaamde TEGEN kamp bestaat
uit de ‘oudere’ leden (waaronder ook ondergetekende). Wat is dat met deze
generatie? Het antwoord is simpel: deze heren brachten hun jeugd en jong
volwassenheid grotendeels door in de jaren ’60 en 70’ van de vorige eeuw, de
tijd van de “niks moet, alles mag” opvatting. De kinderen van deze generatie genoten
over het algemeen een bescherm(en)de opvoeding en mochten veel (de enige zorg
was het kind tevreden houden). Kenmerkend is dus dat de kinderen van bedoelde
generatie het vooral naar hun zin moesten hebben, pijn en leed voor het kroost
moest zoveel mogelijk worden voorkomen… Nu begrijpt u misschien de generatie
verhoudingen op onze club beter. De ‘ouderen’ stellen zich op als ouders over
de jongere leden (die toch ook al dertigers en veertigers zijn), en het
uitgangspunt is nu om de ‘jongeren’ voor een seizoen vol teleurstelling,
schaakleed enz. te behoeden. Feit is wel dat de ‘kinderen’ onder dit gedrag van
de ‘ouders’ natuurlijk nooit mentaal weerbaar en volwassen zullen worden, we
maken er zogezegd verwende ‘watjes’ van. Het ouderlijk gevoel en instinct zegt
dus beschermen. Het verstand zou echter moeten zeggen laat ze maar voelen en
ondergaan, daar worden ze weerbaar en autonoom van…
Afvallige
of juist niet?
 |
| "Sodom en Gomorra"? |
Deze wedstrijd
stond wat mij betreft zeker in het teken van afscheid. Niet alleen van de 3e
klasse, maar natuurlijk ook van David van der Vloed. David woont nu sinds een
weekje bij zijn vriendin in Amsterdam. Deze wedstrijd was tevens zijn laatste
wedstrijd in ons dienstverband. Ik heb er de afgelopen weken slapeloze nachten
van gehad. Steeds spookte die vraag maar door mijn hoofd “Wtf is er mis met je,
wanneer je Rotterdam vrijwillig verruilt voor Amsterdam, zelfs voor je vriendin
doe je zoiets nog niet”… Zelfs in het toch vrije westen stond Amsterdam enkele
jaren geleden nog bekend als het “Sodom en Gomorra” van Europa. Berucht om zijn
krakers, coffeeshops, de Wallen en weet ik wat allemaal nog meer. Wanneer je
daar vrijwillig naar toe trekt dan heb je iets met hedonisme, het kan haast
niet anders. Uiteindelijk viel bij mij het kwartje. Als je naar zo’n type
plaats als Amsterdam vertrekt dan kan het natuurlijk ook zijn dat je een missie
hebt. En ja hoor, u moet weten dat de vriendin van David een ds. is. Of
eigenlijk nauwkeuriger gezegd een da. Een jonge progressieve vrouwelijke
dominee die behept is met een frisse eigentijdse kijk op de beleving van het
geloof. U leest een prettig en verhelderend interview met de aanstaande van
David hier. Goed, dit
misverstand is dus uit de weg geruimd. David gaat als het ware op een soort van
missie, ik ben benieuwd of het jonge stel er in slaagt om het spirituele
bewustzijn van de meesttijds megalomane en eigengereide hoofdstedeling te
activeren. Of het de missie ontmoedigt of misschien juist wel aanmoedigt weet
ik niet maar een bekende Amsterdamse uitdrukking is: “iedereen die niet uit
Amsterdam komt is een provinciaal”. Nu ik het werkelijke motief van David meen
te hebben ontrafeld en met deze hernieuwde kijk in het achterhoofd het besluit
van David om te verkassen naar 020 evalueer, constateer ik dat mijn
aanvankelijke achterdocht inmiddels vervangen is door bewondering. Dat David
een snelle leerling is wist ik al, getuige zijn vooruitgang in het schaken. Hoe
David vanavond na slechts een weekje Amsterdam al op geheel “Amsterdamse” wijze
zijn partij op remise wist te houden overtrof zelfs de praktijken van het
vroegere ‘lucky’ Ajax, dat na de gehele wedstrijd achter te hebben gestaan,
tegen alle verwachting in nog even in blessuretijd de gelijkmaker erin
frommelde, over David zijn partij later meer…
Nog
meer relaties?
 |
| Albert of Aad? |
Tja, nu we toch
bezig zijn, pikken we deze ook nog even mee. Fianchetto 3 op bezoek, en dat
betekent voor mij een weerzien met voorzitter Bart van der Sloot. Een weerzien?
Jawel, ondergetekende is in het verleden een aantal seizoenen lang in Groenoord
kleuren uitgekomen, één van die voor ondergetekende en vaak door mede oudjes
geroemde ‘goeie ouwe tijd’ episodes. Bart zit al 25 jaar in het bestuur, en
onder zijn voorzitterschap is Groenoord destijds de fusies aangegaan met het
Vlaardingse Unilever (schaakafdeling dan tenminste) en met het Vlaardingse
CHESS dat weer een fusieclub tussen HVO en Shell was. De nieuwe club van Bart
ging verder onder de naam Fianchetto. Overigens liet Bart aan mij doorschemeren
dat hij het bestuurdersvak na 25 jaar wel mooi geweest vond, ik vroeg Bart nog
“weten ze dat bij Fianchetto ook?” Nee nog niet was het droge antwoord. Behalve
verslagen schrijven voel ik bij mij zelf vaak ook journalistieke kriebels (Albert
Verlinde is mijn grote voorbeeld), dus nieuwtjes tegen mij vertellen kan nog
weleens een eigen leven gaan leiden. Ik gaf Bart, geheel tegen mijn gewoonte
in, een subtiele hint… “ik schrijf het verslag van deze wedstrijd, Bart”. Zal
ik deze passage maar knippen, vroeg ik Bart. “O ja da’s waar ook, schrijf dit
maar niet”… Nog geen tien seconden later… “Schrijf maar op ook, ik moet het
toch vertellen”. Zoals gezegd: onder het bewind van Bart hebben er nogal wat
fusies plaats gevonden. Vlaardingen is zijn schaakclubs kwijt, en Schiedam
heeft er nog twee. U snapt dat dit ergens bij Bart nog het gevoel geeft dat
zijn bestuurderswerk toch nog niet helemaal is wat het op had kunnen leveren.
Bart heeft mij ooit eens bezworen dat wij (HZPS) de volgende klant zouden zijn.
In dat opzicht lijkt Bart best wel een beetje op Jean-Claude Juncker de
voorzitter van de Europese Commissie. Met dat verschil dat Bart wel door het
volk is gekozen, qua drankgebruik zitten de heren misschien meer op één lijn.
In dat licht bezien zijn wij zoiets als de Oekraïne. Bart ziet graag dat HZPS
deel uit gaat maken van ‘zijn’ grote schaakrijk. Bij tijd en wijle duikt dit ‘eeuwige
issue’ weer op. Het zou zomaar kunnen zijn dat die stap uiteindelijk
onvermijdelijk blijkt te zijn… Om maar even actueel te zijn, je zou aan een
raadgevend referendum onder de leden kunnen denken…
De
wedstrijd…
 |
| Game on! |
F.G. Maas moest
verstek laten gaan. Teamleider Gerard Turkenburg had oud Fianchetto speler Cees
Verhagen opgeroepen in te vallen. Cees zou later op de avond de cruciale factor
blijken, daarover later meer. Een moment van verontrusting brak rond acht uur
aan, we waren nog niet compleet. Bord 8 speler Leo Pletikosic was in geen
velden of wegen te bekennen. Gerard reageerde adequaat en koos niet voor de
klok aan te zetten en ’n uurtje tussen hoop en vrees te gaan leven. Arnold van
der Kammen werd gepeild, en deze wilde onvoorbereid het avontuur wel aan in
deze voor ons zo belangrijke wedstrijd. Wedstrijdleider en ondergetekende Aad
Juijn heette onze stadgenoten van harte welkom, legde in het kort de
belangrijkste regeltjes en nog wat zaken van huishoudelijke aard uit, verder
werd nog even het belang van deze wedstrijd onderstreept… Game on!
’n
Rustig intro…
Aan het zwarte
bord 7 speelde Marco Zwanenburg (1409) tegen Fianchetto voorzitter Bart van der
Sloot (1581), ’n nogal flink ratingverschil derhalve. In een aangenomen
koningsgambiet bleef het spelletje behoorlijk overzichtelijk. Marco liep een
geïsoleerde pion op d5 op, en Bart kon beschikken over de half geopende f-
lijn. Er ontstond wat positioneel duw en trekwerk in het centrum en er werden
wat stukken geruild. Er resteerde al vlot een D+T+P en voor beiden 5 pionnen
situatie. De torens werden geruild en ondanks dat het zwarte paard (jawel) erg
goed op e4 stond, was er toch weer niet veel mee aan te vangen. Marco bood
remise aan, en Bart vond het wel best. Op rating natuurlijk een geweldige
prestatie van Marco!
½-½
 |
| Marco remise tegen voorzitter Bart... |
K*t!
Het zwarte bord 5
werd bemand door Dick Vons (1597), tegenstander was Fred van Gent (1554). Een
opstelling met Weense kenmerken wordt door Dick met op de 3e zet d6
vrij flegmatisch aangepakt. Fred schuift vlotjes de Weense f4 pion naar f5 en
heeft nog niet gerokeerd. Normaal gesproken kan je in zo’n vroeg stadium deze
pion met g6 tot verklaring dwingen. Dick meent echter de zaak met
paardenmiddelen te moeten aanpakken en offert pardoes een stuk op f5! Twee
pionnen krijgt hij voor dat stuk terug. We zullen maar spreken van een
positioneel offer. Naast het door zwart al gespeelde e5 verschijnt een collega
op f5. Met wat gepriegel dreigt Dick een inktvis op veld e3 te krijgen, hij
kiest hier echter niet voor. Er is ook nog een mogelijkheid om met het zwarte
paard (jawel) een toren ‘eeuwig’ aan te vallen, dat zou de kwaliteit voor tegen
2 pionnen betekenen. Kortom het positionele stukoffer van Dick levert Fred toch
nog de nodige hoofdbrekens op. Dat de partij plots als een nachtkaars uitging
schokte vriend en vijand. Dick speelde zijn paard, paard werd geslagen, Dick
kon niet terugslaan want dan zou de zwarte dame plots kunnen worden geslagen.
Kortom een penninkje gemist…
½-1½
 |
| Dick: penninkje gemist... |
Amsterdamse
branie…
Mag u raden over
wie dit gaat… David van der Vloed (1626) speelde aan het zwarte bord 3 zijn
laatste wedstrijd voor HZPS. Bart Germeys (1671) zat tegenover David. In een
Veresov sloeg Bart na h6 met zijn loper het paard op f6, David nam met de g-
pion terug. Een principiële keus, zwart heeft de half open g- lijn en
ontmoedigt daarmee de witte korte rokade. Iets later in de partij speelt David
zijn loper via f5 naar g6, deze wordt geslagen en na het zwarte fxg6 is de
zwarte pionnenstructuur weer ‘hersteld’. Een ‘nadeeltje’, pion g6 is nu een
makkelijk aanvalsobject en na een dubbel aanval van dame en paard gaat deze
eraf. Het paard komt binnen en na PxL KxP is een eventuele lange rokade
verleden tijd. Bart komt wel aan lange rokade toe, en het ziet er zwaar
hopeloos uit voor David, die zich vast een andere voorstelling zal hebben
gemaakt van zijn afscheidwedstrijd. De een na de andere pion valt, op een
bepaald moment staat David er maar liefst 4 achter. De dames gaan er af, en de
heren houden qua stukken twee torens en een paard over. David heeft inmiddels
wel rommelkansen weten te creëren en speelt dus nog even door. Bart, die vast
meende dat de winst een kwestie van tijd was begint nu te klungelen. David weet
drie pionnen terug te halen, en vraagt aan ondergetekende of hij remise mag
aanbieden. Ik had de partij van David allang afgeschreven, en vond alles best.
Per slot van rekening stond David nog een pion achter. Bart die zichzelf
kennelijk niet meer vertrouwde vond het prima… Als David had verloren was de
eindstand op 4-4 gekomen en hadden we achteraf net naast de promotie gegrepen,
m.a.w. David bedankt!!
1-2
 |
| David: vraag niet hoe, maar toch remise! |
Nog ’n
meevaller…
Aan het witte bord
4 speelde Hans Schrumpf (1498) tegen Frans van Stijn (1597). Toch zo’n 100
puntjes ratingverschil. Het van Hans zo kenmerkend ruige spelletje werd door
Frans rustig benaderd. Zo werd bijvoorbeeld het al vroeg aangeboden witte
pionnetje op b4 keurig genegeerd. Vele zetten later besloot Hans ten arren
moede zelf dan maar te slaan op c5. Geduld is niet Hans’ sterkste eigenschap,
en dus ging wit de zaak maar eens grondig forceren. Doordat wit een
koningsaanval met f5 wilde forceren kon zwart de nu ongedekte witte pion op e5
inrekenen. Hans had ‘iets’ overzien zoals hij later zelf aangaf. Het zag er
niet best meer uit. Hier was een wonder nodig, en dat kwam… Even plotseling als
onverwacht overzag Frans iets en gaf pardoes een paard weg… Pfff, de domste
boeren en de grootste aardappels verhaal, of iets dergelijks… Opluchting alom!
2-2
 |
| Hans: gegeven paard niet in de bek (mond) kijken... |
Maar
het zit niet altijd mee…
‘Last minute’
invalkracht Arnold van der Kammen (1454) speelde als eerder gezegd aan het
witte bord 8. Tegenstander was de voor ons niet onbekende Jan Weitering (1490).
Jan doet vrijwel altijd mee aan onze zomercompetitie. Nu zijn zomeravond rapid
partijtjes van 20 minuten waarbij er feitelijk ook nog eens niets op het spel
staat, natuurlijk geen graadmeter voor een treffen onder de omstandigheden als
die van vanavond. Het werd een strategische partij waarin Jan het moest hebben
van damevleugel activiteit, terwijl Arnold zijn heil moest zoeken in of een
centrumactie of een koningsaanval. De a- lijn kwam open en Jan bezette deze met
een toren, pion b3 was het achtergebleven aanvalsobject. Er werd veel geruild,
en uiteindelijk hielden de heren een Toren, Loper en voor beiden een zestal
pionnen over. Jan leek de beste papieren te hebben want de witte pionnenfalanx
op b3, c4 en d5 stond op de witte velden, de kleur van beide lopers zogezegd.
Juist toen Arnold remise aanbood was jan met het plan bezig zijn loper via f5
richting het achterblijvertje op b3 te dirigeren. De zwarte toren stond al op
b1. Na het witte g4 moest de loper van f5 weg, Jan meende zich een tussenzet te
kunnen permitteren maar dat werkte niet vanwege een tussenschaak dat jan
overzag. Pardoes ging nu plots de zwarte loper verloren. Jan kreeg daar nog wel
de b3 pion voor, en beschikte nu over een vrije b4 pion. Arnold moest deze wel
in de gaten houden. Tot overmaat van ramp was het nu Arnold die een flinke
steek liet vallen, dat kostte een aantal pionnen. Er bleef nu een eindspel over
waarin een zeker dynamisch evenwicht speelde. Knarsetandend ging Arnold akkoord
met het remisevoorstel van Jan, er zat ook niet meer in zo op het eerste
gezicht…
2½-2½
 |
| Arnold: net niet! toch remise... |
Langzaam
maar zeker…
Jan Verveen (1375)
speelde aan het witte bord 6. Gilles Deegeling (1567) was op rating veruit de
favoriet. In een stelling waarin beide heren kort rokeren speelt Jan na b3 zijn
loper op b2. Gilles heeft met d6 voor een Philidor-achtig systeem gekozen. Jan
breekt met d4 het centrum open en kan beschikken over wat meer ruimte. Gilles
besluit tot actie en komt dreigend opzetten met de zet f5, tevens slaagt zwart
erin een sterk paard te creëren. Wanneer Gilles de druk verder opvoert schiet
jan er een pionnetje bij in. De dames zijn er dan af, de stelling blijft lang
gesloten, maar met engelengeduld en veel gemanoeuvreer weet Gilles beetje bij
beetje de druk verder op te voeren. Uiteindelijk levert de voortdurende
pressing een kwaliteit op. Op een goed getimed moment geeft Gilles de kwaliteit
terug. Nu is er een toreneindspel ontstaan waarbij wit vier pionnen heeft en
zwart zes, waaronder twee verbonden vrijpionnen. Wanneer de zwarte koning dit
tweetal komt ondersteunen is de koers gelopen. Ondanks de hardnekkige
tegenstand die Jan vanavond heeft geboden is de uiteindelijk onvermijdelijke
nederlaag een kwestie van tijd gebleken…
2½-3½
 |
| Jan: langzaam maar zeer zeker weggedrukt... |
De
ommezwaai…
Uiteraard had
captain Gerard Turkenburg (1582) zichzelf aan bord 1 (zwart) gezet.
Tegenstander was Bela Hlvaj (1706). In een draak rokeren de heren kort. Bela
dekt de pion op e4 met f3, het geijkte plan. Na een witte lange rokade kan dan
bijvoorbeeld de bajonetaanval met g4 worden gespeeld, na de korte rokade ligt
dat lastiger. Daar Bela ook nog h3 speelt lijken mij de zwakke zwarte velden
rondom de witte koning verdacht. De gebruikelijke zwarte actie op de
damevleugel met Pa5 en daarna Pc4 wordt beantwoord met Lxc4 en Txc4. Nadat
Gerard met e5 en f5 richting de witte koning optrekt ontstaat de typisch
Siciliaanse hangpion op d6. Bela ruilt eerst op f5 en na Lxf5 verkrijgt Gerard
initiatief op de koningsvleugel. Met sterk spel weet Gerard de witte
koningsstelling uit elkaar te trekken, en wint daarbij een pion. De witte
stelling kraakt aan alle kanten, en wanneer Gerard nog een pion wegplukt lijkt
de zaak een kwestie van tijd. Tot grote schrik van de HZPS’ers levert Gerard
pardoes een kwaliteit in. Gelukkig voor ons weet Gerard toch zijn greep te
houden op de stelling. De tijd begint ook een rol te spelen, en Bela overziet
een paardvork die de kwaliteit weer terug brengt. Inmiddels staat Gerard drie
pionnen voor en scoort zodoende de belangrijke gelijkmaker!
3½-3½
 |
| Gerard: uitstekende prestatie! |
De
matchwinner…
Oud
Fianchettospeler Cees Verhagen (1849) speelde aan het witte bord 2 tegen Hans
Dopper (1687). Een aanzienlijk ratingverschil, en op papier is Cees de
favoriet. In een Engelse partij bleef de spanning in het centrum lang
gehandhaafd. Op de 18e zet brandt de strijd los, een centrumruil
leidt meteen tot flinke afruil der stukken. Hans verdedigt zich uitstekend en
na dameruil ontstaat er een eindspel van Toren en Paard plus vijf pionnen elk.
Cees heeft zijn toren op de 7e rij, maar Hans slaagt erin de toren
af te ruilen. Paardeindspelen zijn ongelooflijk moeilijk, de witte koning staat
centraler en dat moet het verschil maken. Cees besluit va-banque te spelen. Een
paardoffer op de damevleugel moet de witte koning de gelegenheid geven om de
zwarte pionnen op de koningsvleugel op te stofzuigen. Ook in deze fase speelt
Hans het uitstekend, het is haast om moedeloos van te worden. Hans moet wel
zijn paard terugofferen, dan blijven de koningen over plus voor beide heren een
h- en g- pion. Alles draait om één tempo, maar dat lijkt voor beide heren niet
te realiseren… Iedereen op de club nog aanwezig is verzameld rondom dit bord.
De klok speelt ook op. Het lijkt volstrekt remise, totdat Hans een vingerfoutje
maakt, en nu is het plots wel op dat ene tempootje uit. Cees grijpt
onmiddellijk zijn kans en de promotie is niet meer te voorkomen. Een erg zuur
einde voor Hans, die juist zo voortreffelijk partij bood. Cees draait zijn oude
club de nek om, maar stelt voor HZPS de promotie veilig. Uitstekende
vechtersmentaliteit Cees!!
4½-3½
 |
| Cees: matchwinner!! |
 |
| Cees als laatste bezig... |
 |
| Teamleider Gerard is al overtuigd! |
Als…
Door deze
miraculeuze overwinning was de promotie sowieso een feit. Er moest nog wel even
worden afgewacht wat Shah Mata 3 - de Pionier 2 zou worden een dag later, want
bij een 2½-5½ of grotere winst voor de Pionier 2 zouden wij zelfs nog kampioen
geworden zijn. Het werd 3½-4½ voor de
Pionier 2 die nu door gemis aan bordpunten op de 3e plaats bleef
steken. Shah Mata 3 werd dus kampioen op slechts één bordpuntje van ons! Nou
kan je natuurlijk zeggen dat dit ene bordpuntje gemakkelijk uit het onderonsje
met Fianchetto had kunnen worden gehaald. Wat je ook kunt zeggen: wanneer de
partij van Cees in remise was geëindigd (was reëel) of wanneer David had
verloren (was nog reëler) of wanneer Hans in slechte stelling het stuk niet in
de schoot geworpen had gekregen… Een halfje minder deze wedstrijd en wij waren
3e geworden!! Deze 2e plaats is een ongelooflijke
prestatie van dit team, bovendien is dit het enige team dat zowel Shah Mata 3
als de Pionier 2 met maar liefst 5½-2½
onderuit wist te schoffelen!
David van der
Vloed werd met 5 uit 7 topscorer (nr. 3 in de top 10 RSB 3C), een mooiere afsluiting van het HZPS hoofdstuk
was niet denkbaar! Ik wens David veel succes bij zijn nieuwe club dat
waarschijnlijk Caïssa (148 leden met rating, 12 bondteams) zal worden. En
uiteraard veel goeds en liefs met Marleen gewenst…
Dick Vons werd met
4½ uit 7 de runner-up van dit team (nr. 9 in de top 10 RSB 3C), eveneens een puike prestatie!
Verslag: Aad Juijn
Fotografie: Frans
Groeneweg
Charlois
Europoort 6 - HZP Schiedam 2 5 - 3
(ronde 6)
Incasseringsvermogen…
 |
| Incasseringsvermogen... |
Na het verlies in
de vorige ronde van 3-Torens 2 was de wedstrijd tegen Charlois Europoort 6 een
uitstekende graadmeter om eens te zien hoe het met het collectieve incasseringsvermogen
van de veelal verguisde en hooglijk
onderschatte reserves van HZP Schiedam gesteld is. Tot nu toe kregen de
scheepsjongens van kapitein Turkenburg slechts eenmaal een nederlaag te
verwerken, en die kwam overigens op zeer ongelukkige wijze tot stand (zie het
verslag tegen 3-Torens 2). Het zal u inmiddels zijn doorgedrongen dat er dit
seizoen twee teams promoveren. Op het moment dat ik (Aad Juijn) deze inleiding
schrijf, en dat is vrijdagmiddag op de speeldag, heeft de concurrentie al gespeeld.
Shah Mata 3 heeft zoals verwacht met 3-5 gewonnen van Ashtapada, en staat nu
met één wedstrijd meer gepeeld twee matchpunten en vijf bordpunten op ons voor.
De andere concurrent de Pionier 2 is met 2½-5½ flink onderuit gegaan tegen de
‘reuzendoder’ 3-Torens 2. De Pionier 2 staat nu met één wedstrijd meer gespeeld
op evenveel matchpunten als wij, en slechts één bordpunt voor. Beide
concurrenten spelen in de laatste ronde tegen elkaar. Vooruitlopend op de zaak
kun je dus stellen dat de kaarten gunstig liggen wat betreft de promotiekansen.
De tegenstander van vanavond is echter één van de drie teams welke volop in
overlevingsstrijd verkeren aangaande het ontlopen van de plaatsen zeven en
acht, welke immers garant staan voor een plaatsbewijs enkele reis 4e
klasse…
De
wedstrijd en daarna…
 |
| Amsterdammertje... |
Wat de
inleiding betreft, dat was vrijdagmiddag. Inmiddels zijn we een stuk wijzer
geworden, en weten we nu wat we stiekem al wisten maar misschien niet hadden
willen weten. Team twee is tot ALLES in staat, en dus kun je spreken van een
perfect gezelschap. Met tot ALLES in staat doel ik uiteraard op het
verpletteren van de aanstaande kampioen (Shah Mata 3) en verliezen van
degradatieklanten. Lekker allround dus. Wedstrijdleider extern en gedurende dit
seizoen tevens mijn privéchauffeur David van der Vloed stond als afgesproken om
zeven uur ’s avonds voor mijn deur. Een beetje sentimenteel moment wel. Het was
namelijk de allerlaatste keer. David heeft zijn grote liefde gevonden, en die
is woonachtig in het zogenaamde “Venetië van het Noorden”, bij Rotterdammers
steevast aangeduid met het minder idyllische “020”. Door liefde verblind (dat
kan niet anders als je Rotterdam inruilt voor Amsterdam) volgt David dus zijn
op hol geslagen hart en is hij kennelijk bereid de cultuurshock (netjes
uitgedrukt) voor lief te nemen. De afscheidwedstrijd van David zal dus die van
4 april tegen stadsgenoot Fianchetto 3 zijn. David woont dan al in Amsterdam,
en dus hebben we de ronduit twijfelachtige primeur een Amsterdammer in ons team
te hebben… how about that? Overigens zou ik later op de avond kennis maken met
de dame in kwestie… Marleen, daarover later meer. Teamleider Gerard Turkenburg drukte
David nog even fijntjes op het hart dat David zijn clubliefde toch wel ver te
zoeken was… “om je vereniging in de steek te laten voor zulk soort zaken,
schandalig”. Het team van teamleider Gerard kende één mutatie, F.G. Maas was in
de lappenmand en Eric Emor (!) werd zijn vervanger. Overigens geeft het te
denken dat wanneer F.G. niet meedoet, het team verliest. Verder was er nog wat
verwarring over het nieuwe onderkomen van Charlois Europoort. De vertrouwde
‘groene hel’ is noodgedwongen verlaten en daarvoor in de plaats is gekomen het
Grand Café Rustburcht aan de Strevelsweg op ‘Zuid’. Helaas is dit feitje op de
RSB site bij ‘contacten verenigingen’ nog niet bijgewerkt, Charlois Europoort wedstrijdleider
Lendert van den Ouden had wel tijdig een mailtje met dit feitje naar ons
centrale mailadres gestuurd. Marco had echter e.e.a. gemist maar wist samen met
bijrijder Dick toch via wat omzwervingen en iets later het etablissement te
bereiken. Wedstrijdleider Angelique Osinga had het startsein al gegeven en de
twee laatkomers schoven rap aan. Een blik op het wedstrijdformulier (dat er
niet was, maar daar werd een prima handgeschreven alternatief voor geboden) en
daarna op het ratinglijstje van de tegenstanders deed mij al het ergste vrezen.
Ieder van onze spelers was lager tot beduidend lager ingeschaald qua rating, op
twee uitzonderingen na. Invaller Eric Emor heeft aan onze kant de hoogste
rating (1695) maar moest uitgerekend tegen die ene speler zonder rating. David
van der Vloed was ook hoger ingeschaald dan zijn tegenstrever. We richten ons
op de wedstrijd en daarbij gebruik ik de actuele ratinglijst van de KNSB
(februari 2016)…
Aan het
zwarte bord 2 speelde David van der Vloed (1626) tegen Robert Lecomte (1536). Zoals
gezegd was dit een van de twee partijen waar het ratingverschil aan de gunstige
kant zat, 90 puntjes. Vooraf hadden David en ondergetekende nog even vlug wat
variantjes doorgenomen maar zoals dat wel vaker het geval is… nodeloos. Er kwam
iets geheel anders op het bord en David leek op de damevleugel goed op weg. De
halfopen c- lijn was voor David en met de opmars b5 en b4 werd pion c3 belaagd.
Robert gooide met La6! roet in het toch al zwarte eten. De toren op c8 stond nu
juist net zo lekker, het enige veld om op de belangrijke c- lijn te blijven was
nu c7. Aangezien wit een loper op f4 had, hoewel er nog een wit paard op e5
stond, was het lastige vraagstuk om op c7 en dus in de penning van Lf4 gaan
staan de optie. Het geval wilde dat Robert nog een verjaardagfeestje voor de
boeg had staan, en dus eigenlijk weg wilde. Robert bood remise aan! Dus David
met het lastige vraagstuk naar ondergetekende. Tja, erg vroeg in de avond en
alle borden nog zo goed als in evenwicht. Nou, je mag het zelf weten was het
ontwijkende antwoord van ondergetekende, met als resultaat…
½-½
 |
| David... laatste uitwedstrijd remise |
 |
| de BOB |
David en ik
besloten de stelling aan een nader onderzoek bloot te stellen, en kwamen tot de
conclusie dat de toren straffeloos naar c7 had gekund. Misschien dat David iets
beter stond. Nu David zo vroeg klaar was betekende dat niet dat hij dus
huiswaarts kon sterker nog David ging als een van de laatsten naar huis, één
van de nadelen van het privéchauffeurschap. Het goede nieuws echter was dat
David zijn vriendin Marleen langs zou komen en wel naar de Rustburcht. Zo kon
Marleen zelf eens de ‘sfeer’ proeven van het ‘schakerwereldje’ het sfeertje waar
haar aanstaande altijd zo vol van is (daarover later meer), en bovendien was
David nu in de gelegenheid om zich te vergrijpen aan het Rustburchter bier.
Marleen zou dan prima de BOB functie in kunnen vullen…
Over
bier gesproken…
Onze
bierkenner bij uitstek Leo Pletikosic (1471) moest met zwart aan bord 4 aan de
bak. Tegenstander Marco van der Heijden (1645) beschikte over 174 punten meer
aan Elo. Over het algemeen zeggen zulke ratingverschillen voor Leo geheel
niets, Leo is tot buitengewoon onvoorspelbare uitslagen/dingen in staat. In een
aanvankelijk gesloten systeem waarin beide heren kort gerokeerd hadden zocht
Marco de aanval via de opmars f4. De f- lijn kwam halfopen te liggen, in het
voordeel van wit. De druk op f7 werd nogal vervelend. Meestal slaagt Leo er wel
in om wazige tegenkansen te creëren. Deze avond was daar een uitzondering op,
met enkele onbehoorlijke krachtzetten werd Leo finaal opgerold, tot mat toe!
1½-½
 |
| Niet het avondje van Leo... |
Over
mat gesproken…
Aan het
witte bord 5 speelde Jan Verveen (1375) tegen routinier Adri Jumelet (1556).
Hier toch weer 181 ratingpunten in ons nadeel. De opening deed vermoeden dat
het flinke ratingverschil omgekeerd was. De openingszetten werden in razend
tempo op het bord gekwakt, en toen Adri begon na te denken stond hij al één
pion achter, de koning nog in het centrum en daarbij nog wat lastige
akkefietjes die hij moest oplossen, zoals een superslechte loper op c8. Jan had
al kort gerokeerd en dreigde onafwendbaar een inktvis op d6 te verkrijgen. Zo
geschiedde… Jan verkreeg er nog een pionnetje bij, maar Adri had nu wel kort
gerokeerd. Jan ruilde zijn inktvis tegen de hulpeloze loper op c8 en dat was
niet zo’n gelukkige greep. Met kunst en vliegwerk, daarbij grote risico’s niet
schuwend slaagde Adri er in om de twee pionnen weer terug te ‘regelen’. Met nog
wat meer ruil kwamen de heren in een zware stukken eindspel. Langs de f- lijn
slaagde Jan er nu in om de zwarte koning eeuwig schaak te houden met zijn
dubbele torens op de f- lijn. Adri had echter zijn torens op de eerste rij
gekregen (de witte koning stond op h1, twee pionnen op g2 en h2). Jan had een
toren op f1 en stond zodoende niet schaak. De situatie bij Adri was dat de
koning op g7 stond en twee pionnen op g6 en h6. De witte toren moest nu met
Tf7+ en Tf8+ enz. eeuwig schaak afdwingen. Jan vond het echter te verleidelijk
om ‘mat’ te geven en zette na Tf8+ de zwarte koning ‘mat’ door zijn toren van
f1 op f7 te planten. Adri merkte terecht op dat het geen mat was want Adri kon
nu met zijn toren op de eerste rij de koning ‘slaan’. O, ja… was het antwoord
van Jan, en hij zette de toren van f7 weer netjes op f1 terug. Nu was het
eeuwig schaak mechanisme met de andere toren die van f8 weer de enige optie… en
dus ging Adri akkoord met de remise. U begrijpt wel… Na afloop werden de heren
op het ‘matje’ geroepen door enkele toeschouwers die het tafereeltje met grote
verbijstering hadden gadegeslagen. U begrijpt wel… aanraken is zetten, en dus
had Jan met zijn toren van f1 moeten spelen, en dat was vanwege de twee zwarte
torens op de eerste rij mat in één geweest… Adri zat er niet mee (Jan trouwens
ook niet).
2-1
 |
| Jan zat er ook niet mee... |
Over
zwarte torens gesproken…
Aan het
zwarte bord 6 moest Marco Zwanenburg (1409) het zien op te boksen tegen Lennart
Heijnen (1561). Het wordt wat eentonig, maar ook hier weer ’n paar
ratingpuntjes verschil, om precies te zijn 152 stuks. In een aangenomen
koningsgambiet besluit Marco aan zijn pluspionnetje op f4 te gaan hangen. Op
zich kan zoiets natuurlijk wel, maar om zoiets met Df6 te doen is roepen om
narigheid. Wanneer je echt op pionbehoud wilt spelen is g5 nog de meest
consequente zet. Lennart ontwikkelde naar behoren terwijl de zwarte stukken wat
onhandig stonden, en daarbij de zwarte damevleugel nog onontwikkeld was. Wanneer
Lennart plots met zijn dame pionnetje b7 meepikt is het meteen einde oefening
voor de toren op a8...
3-1
 |
| Marco... einde oefening |
Over
acht gesproken…
Aan het
zwarte bord 8 speelde Jan Hennevanger (1096) tegen Ruud Kok (1406). 310
ratingpunten verschil is hier het negatieve saldo. Omdat ik na afloop van deze
partij het notatieformulier van Ruud als ‘aandenken’ mee naar huis kreeg, heb
ik deze partij thuis wat nader kunnen bestuderen. Beide heren zitten een beetje
te suffen in de opening. Ruud geeft een pion weg, maar Jan pakt hem niet…
sterker nog Jan besluit zelf een pion te doneren, Ruud neemt op zijn beurt het
geschenk wel aan. Dan zijn feitelijk de kaarten geschud en loopt Jan de gehele
partij achter de fanfare aan. Er ontstaat nog wel een moment in de partij
waarbij Jan de gelegenheid tot een paardvork krijgt. Dit zag er op de
speelavond veelbelovend uit, maar zoals u weet “veel beloven en weinig geven,
doet gekken in vreugde leven”. Bij nadere beschouwing leidt de paardvork tot
hooguit een gelijke stelling. Het moet gezegd worden dat Ruud deze voor wit
lastige fase prima uitspeelde. Nadat Ruud op keurige wijze de twee overgebleven
stukken tot ruil wist te dwingen, keek Jan tegen een schier hopeloos pionnen eindspel
aan, waarin Jan zich het helemaal liet bewijzen. Ruud voerde de partij keurig
tot mat dankzij zijn opnieuw gehaalde dame…
4-1
 |
| Jan... achter de fanfare aanlopen |
Over
dames gesproken…
Aan het
witte bord 3 speelde Dick Vons (1597) tegen Coen van Baren (1644). Hier is het
ratingverschil te overzien. Beide heren zetten hun stelling behoedzaam in
elkaar. Een strategisch potje ontstaat, met rustige middelen blijven de heren
elkaar lang aftasten, het heeft iets van een Sumo worstelgevecht. En zoals dat
hoort in een dergelijk Sumogevecht blijven alleen de zware stukken over. Beide
heren beschikken over zeven pionnen, en dat geeft aan dat de stelling ook nog
eens zeer gesloten is. Via de enige open lijn verdwijnen de torens, en zo
blijven de aller zwaarste stukken, de dames slechts over. Coen biedt remise
aan, en dat is dus een zogenaamde ‘mindfucker’… Dick kijkt mij vragend aan.
Toestemmen is de wedstrijd verliezen, doorgaan kan een belangrijk bordpunt in
de strijd om de tweede plek kosten. Bovendien staat Gerard aan bord een niet
meer zo duidelijk. En deze stelling is zo gesloten dat remise ook zeer
waarschijnlijk is. En om verder zinloos touwgetrek op de vierkante centimeter
te voorkomen, geef ik mijn goedkeuring…
4½-1½
 |
| Dick... verdienstelijke remise |
Over
goedkeuring gesproken…
Aan het
witte bord 7 ons geheime wapen Eric Emor (1695). Hier is het ratingverschil het
grootst, namelijk 1695 punten om exact te zijn. Tegenstander Rik Wortman is nog
niet in het bezit van een rating. Rik speelde naar mijn idee een zeer
behoorlijke partij, en Eric moest diep gaan. In de opening pakt Eric de ruimte
op de damevleugel. De kritieke stelling ontstaat eigenlijk doordat een
ongedekte zwarte loper op b7 gevaar loopt, een zwart paard op d5 kan namelijk niet
meer weg omdat de witte loper het paard pent. Uiteindelijk moet Rik een keer c6
spelen om geen materiaal te verliezen, en na ruil op d5 moet Rik dan met pion
c6 terugslaan waarna hij met een dubbele iso op de d- lijn komt te zitten. Er resteert
een spel van zware stukken en daarbij voor beide spelers een loper van
ongelijke persuasie. Om nu de slechte loper van b7 wat meer toekomst te geven
gaat het stuk naar c6. Eric slaat meteen meedogenloos toe, en slaat de ‘gedekte’
loper met zijn toren. Hè… de loper stond toch gedekt door toren c8… Jazeker,
maar na toren x toren volgt kalmpjes dame x d5+, en gaat de zwarte toren op c6
in de doos. Rik ploetert nog door met een loper minder, maar de zware stukken
van Eric komen dreigend binnenvallen en na gedwongen ruil houdt Eric een loper
over, en dus…
4½-2½
 |
| Eric... als enige gewonnen! |
Over ‘en
dus’ gesproken…
Kapitein
Gerard Turkenburg (1582) had zichzelf onverschrokken, zoals het hoort, aan het
witte bord 1 gezet. Herman van Malde (1768) is bepaald geen lichtgewicht, en
met 186 punten in de plus, de favoriet in deze partij. Herman liet er geen gras
over groeien en besloot de rustige aanpak van Gerard op agressieve wijze aan te
pakken. Met een damevleugel aanval inclusief pionoffer kwam Gerard behoorlijk
ingepakt te staan. De druk was bijna verlammend. Bijna, want Gerard wist zich
los te wurmen en kwam zelfs gewonnen te staan. Eenvoudig was het echter niet en
na de dameruil kwam de zwarte koning juist op tijd om bij Gerard zijn vrijpion
te komen. De pion werd terug gewonnen, en Herman kwam zelfs beter te staan.
Inmiddels hadden beide heren nog zoiets van 3 minuten op de klok, en vond
Herman het remiseaanbod van Gerard wel best…
5-3
 |
| Gerard... tegen sterkste tegenstander remise |
 |
| Wie o wie? |
En zo was de
tweede nederlaag op rij een feit. Wanneer we deze wedstrijd op gemiddelde
rating bekijken, en uitgaan van de actuele ratings dan zien wij bij ons het
getal 1481 opdoemen en bij Charlois Europoort 1588, met de aantekening dat Rik
Wortman geen rating heeft en dus uit het gemiddelde is weggelaten. 5-3 is dan
geen rare uitslag. Wat nu wel zo is… In de laatste ronde vechten drie ‘honden’
om slechts twee benen. Twee van die ‘honden’ spelen op dinsdag 5 april tegen elkaar. De
overgebleven ‘hond’, en dat zijn wij, speelt op maandag 4 april. Wanneer wij
verliezen dan kunnen de twee andere ‘honden’ het op een gelijkspelletje houden,
en dan zijn wij de gebeten ‘hond’. Willen wij de andere ‘honden’ een lastig
avondje bezorgen dan dienen wij te winnen van Fianchetto 3. Wanneer de Pionier
2 dan wint van Shah Mata 3 dan staan we met zijn drietjes op 10 matchpunten, en
dan zijn de bordpuntjes van doorslaggevende aard. Wij hebben beide teams wel verslagen
dus bij gelijke bordpunten is dat een prettige bijkomstigheid…
En
dan nog de thuisreis…
 |
| Dus heren schakers... |
Marleen en
David hadden natuurlijk nog de taak om ondergetekende veilig in de Gorzen af te
zetten. En omdat we het over veilig hebben, deed
Marleen dat. David was als gezegd aan de ‘sapjes’ gegaan, en had zichzelf
veroordeeld tot het bijrijderschap. Het was mij al eerder op de avond
opgevallen: er was iets met Marleen dat ik niet kon rijmen. Ze was eigenlijk
best wel open en sympathiek… en dat zijn toch niet één, twee, drie de meest
kenmerkende eigenschappen van de gemiddelde Amsterdamse. De nuchtere verklaring
was even simpel als logisch. Marleen komt feitelijk uit Twente, en is dus
helemaal geen Amsterdamse! Desgevraagd was Marleen vrij duidelijk over het
fenomeen ‘sfeer’ en ‘schakerwereldje’. Het was nu voor de tweede maal dat Marleen
een schaakvereniging had bezocht, en het viel Marleen toch wel op dat er in ‘muffige’
zaaltjes en door ‘aparte’ typetjes wordt gespeeld. Wat dan wel weer bemoedigend
is, klaarblijkelijk valt Marleen toch voor zo’n ‘apart’ typetje uit zo’n ‘muffig’
zaaltje, want ik reken David gemakshalve toch ook tot het ‘schakerwereldje’.
Dus heren schakers, wanhoop niet wanneer u nog steeds vrijgezel bent! Voor nuttige
tips. Het telefoonnummer van David is bij de webmaster op te vragen… Overigens
wens ik Marleen en David vele liefdevolle, fijne en leerzame jaren met elkaar
toe …
Verslag/Fotografie:
Aad Juijn
HZP Schiedam 2 - 3 Torens 2 3½ - 4½ (ronde 5)
Competitievervalsing?
 |
Om nog maar eens
het geheugen op te frissen: Vorig seizoen wist het rebellenteam, dat in de RSB
competitie uitkomt onder de naam HZP Schiedam 2, met 6 matchpunten uit 7
wedstrijden beslag te leggen op de 5e plaats. En dat alles in de 2e
klasse A. Op gemiddelde rating was het team destijds op de 8e plek
ingeschaald (1560 punten). Al met al was de beslaglegging op de 5e
plek een buitengewoon onverwachte en knappe prestatie. Na het seizoen krijgen
we dan te maken met de jaarlijks terugkerende stoelendans, oftewel de
transfermarkt. Enkele leden menen dan een positieverbetering aan te moeten
gaan, en zoeken hun heil elders. Door de verschillende mutaties en
verschuivingen naar team 1 levert het arme tweede gemiddeld zo’n slordige 130
ratingpunten in. Om nu in de 2e klasse mee te gaan ‘draaien’ met een
bordgemiddelde van 1430 punten, en per wedstrijd blij zijn als er twee
bordpunten kunnen worden binnen geschraapt, ging zelfs ons geharde stalinistische
bestuur te ver. Er werd bij wijze van uitzonderlijke uitzondering een referendum
onder de team 2 spelers gehouden, waarbij de stelling centraal stond: wilt u
een jaartje afgetuigd worden, of gaat het bestuur een smeekbede met het niet
alledaagse verzoek om vrijwillige degradatie opstellen, en deze richten aan de
competitieleider van de RSB. De afloop van de kwestie kent u. Het gezelschap
werd in de 3e klasse C ingedeeld. Dat de eerste vier wedstrijden
winnend werden afgesloten (waaronder twee titel pretendenten) is in het licht
van de vrijwillige degradatie geschiedenis nogal tamelijk gênant te noemen.
Ondergetekende, die gewoontegetrouw bij de inboedel van het 2e team
is inbegrepen, en o.a. als taak heeft de weergaloze verrichtingen van de
combattanten eerst aan het papier en vervolgens aan het wereldwijde web toe te
vertrouwen, wordt op de een of andere wijze door verschillende ‘vijandelijke’
spelers verantwoordelijk gehouden voor de niet met de gemiddelde rating van
onze spelers strokende uitslagen. De term competitievervalsing is bijvoorbeeld
al gevallen. Gelukkig heb ik van mijn hobby een deugd gemaakt, in de praktijk
komt dit er op neer dat het bord voor mijn kop uit het juiste hout is gesneden.
Dat ik het onbedoelde aanspreekpunt van het 2e team ben geworden zal
denkelijk niet los kunnen worden gezien van de enigszins gebrekkige
‘uitstraling’ die zo kenmerkend is voor onze patiënten sorry, spelers. Mijn
persoonlijke visie en verklaring van de eerder behaalde vier overwinningen is
simpel. Het kan niet anders dan dat onze tegenstanders teveel op de rating, en
nog belangrijker, het uiterlijk van onze spelers afgaan, en in dat licht bezien
is onderschatting eigenlijk onvermijdelijk…
De
stem van Aad of God?
 |
| Maradona of ... |
De grote vraag dient zich aan: Moeten we nu dan wel
terugwillen naar die 2e klasse? Je zou zeggen van niet… Het probleem
echter is dat er twee teams promoveren, en wij verdorie zelfs na deze nederlaag
nog steeds 1e staan, weliswaar nu gedeeld, maar toch! De wedstrijd
van afgelopen maandag (1 februari 2016) tegen 3 Torens 2 moest dus worden
verloren, maar dat leek te mislukken. En dus zag ik geen andere mogelijkheid
dan handig gebruik te maken van een stem in mijn hoofd die er voor zorgde dat
de nederlaag in ons voordeel uitviel (ere wie ere toekomt). U kent
waarschijnlijk allen het verhaal van de wereldberoemde Hand-van-God-goal van
Maradona. De wedstrijd was een kwartfinale van het WK’86 tussen Engeland en Argentinië, die gespeeld werd op 22 juni 1986 in Mexico-Stad. Maradona gebruikte, tegen de regels in, zijn hand om de bal over de keeper heen te wippen en op die manier te scoren. De scheidsrechter dacht dat Maradona zijn hoofd gebruikt had, en verklaarde het doelpunt geldig. Argentinië won met 2-1. Tijdens een persconferentie claimde Maradona dat zijn doelpunt gedeeltelijk met het hoofd van Maradona werd gemaakt en gedeeltelijk met de hand van God. Dit werd één van de beroemdste uitspraken
in de sport (Wikipedia). Tot zover Maradona, die er kennelijk vanuit gaat dat
God een fervent sportliefhebber is, en dan met name een groot fan van het
nationale Argentijnse voetbalelftal. Ik was maandagavond in de functies:
Wedstrijdleider, plaatsvervangend teamleider (teamleider Gerard speelde
natuurlijk zelf) en verslagschrijver. Laat op de avond kreeg aan bord 6 Jan
Verveen (1375) remise aangeboden door zijn opponent Tony Tang (1354). Tony
stond een pion achter en had ook nog eens een geïsoleerde dubbele d- pion. Jan
vroeg netjes aan mij wat te doen. Op enkele borden werd nogal luchtig met
stukken omgesprongen, en het zag er al met al niet zo fris voor ons uit. Plots
hoorde ik een vastberaden stem in mijn hoofd die krachtig gebood… “DOORSPELEN”. Tja, wie ben ik om mijzelf
tegen te spreken, bovendien was dat ‘mijzelf’ wel? Het lijkt me bij deze een
toepasselijke uitdrukking “de kerk maar ergens in het midden te laten”. Jan
zette meteen het verkeerde winstplan in, en verloor nog! Een opmerkelijk
voorval aldus, ik zal die stem toch eens in de gaten gaan houden, en vooral daar
waar het mijn eigen partijen gaat betreffen.
“The
hateful eight”…
 |
| ... 3 Torens 2 |
… is het koosnaampje
van 3 Torens 2, zoveel is mij duidelijk geworden op de webstek van 3 Torens.
Overigens ben ik niet de enige persoon die nogal onder de indruk van dit koosnaampje
is gekomen. De beruchte cult filmregisseur Quentin Tarantino is kennelijk ook
een vaste bezoeker van de 3 Torens site, Tarantino gaat zelfs zover dat hij een
gelijknamige
Western film op het team van voormalig RSB PR man Ronald Damhuis (tegenstander van
Hans Schrumpf) heeft gebaseerd. Overigens is het amusante en
lezenswaardige verslag van Ronald zeer de moeite waard om te lezen. Ik
weet niet bijster veel over 3 Torens, mogelijk houdt deze opmerkelijke naam
verband met de drie steden die op hun website expliciet in verband worden
gebracht met het lidmaatschap van de club. Ik citeer: 3-Torens is dè
schaakvereniging voor iedereen uit Bleiswijk, Bergschenhoek en Berkel en
Rodenrijs. Verder valt nog op dat 3 Torens qua hoogte van de contributie penningen
op de eerste plaats in het RSB klassement prijkt, te weten € 140,-. Door dit
feitje achteloos te vermelden schaar ik mij volgens de beroemde Ierse schrijver
Oscar Wilde meteen onder de cynici. Wilde zei namelijk ooit… Cynicus: iemand die overal de prijs en
nergens de waarde van kent.
De
bijzaken …
Dan is het
inmiddels de hoogste tijd geworden om ons bezig te gaan houden met de bijzaken.
Ik geef het verloop van de bijzaken in chronologische volgorde weer, en maak
gebruik van de actuele KNSB ratings (feb. 2016). Zoals eerder vermeld mocht ik
maandag wedstrijdleidertje spelen, en ik kan u melden dat de wedstrijd geen
ongeregeldheden kende, en ik daardoor een zeer gemakkelijke avond kende. Zo
gemakkelijk zelfs dat voorafgaand aan de wedstrijd de helft van het
wedstrijdformulier ingevuld werd door teamleider Erik Smits (namen en KNSB
nummers 3 Torens spelers), waarvoor nogmaals mijn dank!
Er
even inkomen …
Daan van
Loenen (1603) maakte na een afwezigheid van enkele jaren zijn rentree in een
RSB wedstrijd (basisspeler F.G. Maas had een vrije avond, F.G. moest nog
bijkomen van zijn succesvolle tienkamp in het Tata Steel Chess Tournament). Om
er even in te komen wilde Daan graag aan een laag bord beginnen, dat werd dus
het witte bord 8. Tegenstander Joeke Nijboer is nog ongerated en moet dus nog
de fijne kneepjes van het schaakvak leren. Grote pech voor Joeke dat hij
uitgerekend aan bord 8 juist te maken kreeg met de op één na hoogst gerate
speler van HZPS 2. De zwarte ellende begon al na een kwartiertje spelen. Nadat
Joeke iets op e4 had geslagen met de dame, speelde Daan het rustige Te1. De
zwarte koning stond nog op e8, en dan is Joeke opgezadeld met een berucht
schakers fenomeen… het zogenaamde “O ja, da’s waar ook” gevoel. Niet veel later
valt Daan met paard g6 de toren op h8 lastig, Joeke ‘redt’ de toren door deze
op h7 te plaatsen, de ‘redding’ rekte het leven van de toren met precies één
zet. Na loper g8 kreeg Joeke wederom te maken met het “O ja, da’s waar ook”
gevoel. Nog enkele zetten later kwam de zwarte koning in een ongehoord
kruisvuur terecht en dat was voor Joeke het signaal om de stekker er uit te
trekken. Er gloort echter hoop voor Joeke: een Friese voornaam in combinatie
met de achternaam Nijboer zijn beloftevolle ingrediënten voor een prima
schaakcarrière zie Friso
Nijboer. Het was dus vroeg in de avond (voor negenen) dat HZPS 2 op
voorsprong kwam, helaas ook het enige moment.
1-0
 |
| Daan... rentree |
De
stem van Aad of God?
Aan het
witte bord 6 speelde Jan Verveen (1375) tegen Tony Tang (1354). Nadat beide
heren kort gerokeerd hadden, koos Tony voor de aanval. Zwart kreeg een pion op
f3 en liet spoedig g5 volgen. Jan moest in deze fase nauwkeurig te werk gaan,
en deed dat naar behoren. Nadat Jan er in slaagde de dames af te ruilen, werd
de zwakte van de witte pion op f3 meteen duidelijk, deze werd geruisloos
opgebracht. Tony zag de bui al aankomen en bood in allerijl remise aan. Het
eerder besproken ‘moment of fame’ van ondergetekende diende zich aan. Enfin,
gezien de stand op de overige borden en niet onbelangrijk, de gebiedende stem
in mijn hoofd “DOORSPELEN” had ik
geen andere keus dan het lot in Jan zijn handen te leggen. Na torenruil werd
Tony ook nog eens opgezadeld met een geïsoleerde dubbelpion op de d- lijn.
Verder had Jan een paard en Tony een loper. In dergelijke eindspelen gaat het
om de activiteit van de koningen. De zwarte koning liep onmiddellijk richting
centrum, terwijl Jan op het afgrijselijke idee kwam om zijn paard richting het
centrum te spelen. Nu werd de verst vooruitgeschoven d- pion van zwart nog
gevaarlijk ook! Het paard alleen vermocht niets tegen de pion en koning,
sterker nog het paard moest van ellende geofferd worden. Aangedaan gaf Jan op… en
om nu wat zout in de open wond te strooien, vertelde ik Jan dat hij met zijn koning
naar d3 had moeten lopen. Daarna bleef ik angstvallig en schuldbewust uit zijn
buurt.
1-1
 |
| Jan (rv) geslachtofferd? |
Op
verschillende andere borden hadden zich inmiddels ook al rampen van
verschillende aard voorgedaan. Ook waren er rampen in wording te ontwaren. Deze
rampzalige ontwikkelingen ‘overkwamen’ zowel onze als de ‘vijandelijke’
spelers. Kennelijk waren er meerdere spelers met gehoorhallucinaties of naar
zij dachten ingevingen van Goddelijke aard…
Here is your captain speaking …
Playing team
captain Gerard Turkenburg (1582) had zichzelf aan het zwarte bord 1
gepositioneerd. Arjen Hofman (1635) was op rating licht favoriet. Gerard kwam
wat ongemakkelijk uit de opening, de witte opstoot e5 en een zet later e6
frustreerde de zwarte ontwikkeling. Omdat Gerard sloeg op e6 kwam daar een
vervelende witte loper terecht. De zwarte koning had nog niet gerokeerd, en dus
moest die vervelende witte loper verjaagd worden. Toen deze sta-in-de-weg
eindelijk van zijn plek werd verdreven was de weg vrij voor de lange rokade, en
waren de ergste problemen voorbij voor zwart. De dames gingen eraf, en toen er
een viertoren eindspel met daarbij voor ieder nog een loper van ongelijke
signatuur en een aantal pionnetjes overbleef, leek het spelletje op een
regelrechte remise uit te draaien… De stilte werd ruw onderbroken, het was
Gerard die met luide stem zichzelf aan het vervloeken was. Zomaar uit het niets
deed Gerard zijn loper en daarmee de partij cadeau!
1-2
 |
| Gerard legt uit ... |
Gratis
af te halen …
Hans
Schrumpf (1498) mocht aan het witte bord 2 aantreden tegen collega verslaggever
Ronald Damhuis (1790), en had daarmee de hoogst gerate tegenstander te pakken.
Beide heren rokeren kort en Hans gaat met f4 richting de overkant. In het
verleden zag Hans nog wel eens een vroegtijdige combinatie mislukken vanwege
zwarte dame tussenschaakjes. Om dit nu te voorkomen werd de witte koning
voortijdig geëvacueerd naar het veilige hoekje h1. Ronald had zijn koning
beveiligd met een koningsloper fianchetto. We zijn op de 14e zet
wanneer Hans een “O ja, da’s waar ook” ervaring ondergaat. Op veld d4 stond
namelijk een zogeheten ‘ongedekt’ paard, de zwarte loper op g7 annexeerde het
argeloze beestje dankbaar (wel zonder schaak!). Hans natuurlijk in alle staten,
behalve de goeie. Om er dan maar helemaal een ‘gratis af te halen’ situatie van
te maken, werd op f5 nog een toren cadeau gedaan. De zwarte koningsstelling was
nu wel wat uit elkaar getrokken, maar dit torenoffer was vrij kansloos. Bij
Ronald bleef het kennelijk stil in het hoofd, en dat had weer tot gevolg dat
zwart op geheel eigen inzicht een einde aan Hans’ illusies en de partij maakte
…
1-3
 |
| Hans... alles moet weg! |
Underdog?
David van
der Vloed (1626) is van de basisspelers van team 2 sinds 1 februari de man met
de hoogste rating, chapeau! Aan het zwarte bord 3 kreeg David te maken met
Zenun Cormehic (1699). David kwam goed uit de opening, maar zette voort met het
onjuiste plan. I.p.v. cxd4 te doen liet David wit slaan op c5, waarna deze
pluspion door Zehun met b4 kon worden gedekt. David stond nu zonder compensatie
een pion achter, maar zoals mij al eerder is opgevallen met David: slecht uit
de opening komen betekent vaak, in RSB verband tenminste, de partij toch nog
winnen. David manoeuvreert zich waarschijnlijk expres in de underdog positie.
Na veel getouwtrek en ruil ontstaat een stelling van zware stukken en voor
ieder een loper van de tegengestelde kleur, Zehun heeft nog zeven pionnen David
nog zes. De strijd speelt zich af in het centrum, en door even niet bij de les
te zijn verblunderde Zehun zijn loper. Even lijkt de toren van David ingesloten
te zijn, maar dat kan door een listig tussenzetje worden voorkomen. Vanwege de
vele pionnen is de winst nog niet zo eenvoudig, maar David vindt het juiste
plan en schuift de partij keurig naar winst!
2-3
 |
| David... juiste plan |
Noodlanding
…
Het zwarte
bord 7 werd bemand door Marco Zwanenburg (1409), zijn tegenstander was Hans
Kunnen (1314). De heren besluiten hun partij gedegen op te zetten, en een lange
periode van manoeuvreren en laveren breekt aan. Nadat Hans de pion die eerst op
d3 stond besluit naar d4 te spelen beginnen de schermutselingen. De dames
worden geruild, en Hans behoud het loperpaar. Het probleem van zwart zit hem in
de witte vrije a- pion. De zwarte damevleugel komt niet erg uit de verf door de
druk die beide witte lopers uitoefenen. Wanneer Hans er in slaagt de b- pion
langs de zwarte c- pion te loodsen, stomen er plots twee verbonden vrijpionnen
op. Het ziet er slecht uit voor Marco. Doordat de loper van wit op a7 terecht
komt en gedekt is door de witte pion op b6, krijgt Marco de kans om deze loper
met een paard eraf te slaan, hiermee zijn de twee vrijpionnen getransformeerd
naar twee a- pionnen, en dat speelt plots een stuk aangenamer voor Marco. Na
nog wat ruil blijft er een viertoren eindspel over, plus voor beide spelers
vier pionnen. De heren tekenen de vrede, en Marco is duidelijk opgelucht want
het zag er lange tijd erg slecht uit.
2½-3½
 |
| Marco... pittig avondje! |
Dressuur
…
Dick Vons
(1597) speelde met wit aan bord 4. Tegenstander was captain Erik Smits (1505).
In een overbekende opening liep Erik op veld d5 een iso op. Altijd de vraag of
‘ie sterk of zwak gaat worden. Het kritieke punt in de wedstrijd lag hem in het
feit dat Dick hardnekkig weigerde te rokeren. Dit gaf nare consequenties, Hans
zette uitstekend druk op veld c3. De witte koning werd naar f1 gedwongen en
vervolgens naar g1. De toren stond op h1 niet zo lekker. Dameruil brengt wit
verlichting, en met g3 en koning g2 kwam de toren tot leven. De iso op d5 was
inmiddels geruild, en beide heren hadden een toren + paard en nog vijf
symmetrische pionnen (a, b, f, g en h). Toch slaagde Dick erin om zijn toren naar
de 7e rij te dirigeren, bovendien deed het witte paard ook actief
mee. Erik moest opletten voor mat achter de paaltjes (toren moest 8e
rij verdedigen) en het zwarte paard was een beetje verdwaald op en in de witte
damevleugel. Dick ging nu sowieso een pion winnen, en dat werd de a- pion.
Winst leek aanstaande. Op het moment dat Dick besloot de torens te ruilen
vreesde ik al voor de witte winstkansen. Paardendressuur is een ongelooflijk
moeilijke discipline… Erik speelde het uitstekend, en slaagde erin om al zijn
pionnen te ruilen. Dick beschikte nu op de g- lijn over zijn pluspion. Het
simpele zwarte plan is dan natuurlijk het paard te geven voor zo’n pion, en dat
lukt bij het juiste spel altijd, het juiste spel is dan natuurlijk er wel voor
te zorgen dat de verdedigende koning in de buurt van het promotieveld staat, en
het verdedigende paard daar ook ergens in de buurt is… Jammer voor Dick, maar
helaas.
3-4
 |
| Dick... winst ergens laten liggen |
Welles,
nietes, welles, nietes …
Voor
onconventionele partijen moet je natuurlijk bij Leo Pletikosic (1471) zijn. Aan
het zwarte bord 5 zag Leo Jan Breugem (1362) tegenover hem plaats nemen. Leo
probeerde Jan te verleiden tot een gambietje, maar Jan bedankte vriendelijk. De
partij kwam hierdoor in rustig vaarwater terecht, niet echt Leo zijn ding. De
dames verlieten vroegtijdig het bord, en om verder te komen ging Leo risico’s
nemen. De twee zwarte achterblijvertjes op d6 en b6 bleken de zorgenkinderen. De
d- pion legt inderdaad het loodje, maar daar krijgt Leo een gevaarlijke vrije
b- pion voor terug. Jan heeft een toren, paard en vier pionnen, Leo een toren,
loper en drie pionnen. In deze fase verliest Leo de grip op de stelling, en
ziet zijn troef op b4 verloren gaan. Nu rest een toreneindspel van vier tegen
twee pionnen, deze staan wel op dezelfde vleugel. De tijdnood begint te
spreken, en inmiddels is dit de laatste partij met als onvermijdelijk resultaat
dat het een publiekspartij wordt. Jan slaagt erin om een vrijpion te creëren,
maar laat deze te ver opstomen, waardoor deze verloren gaat. Jan blijft
hardnekkig op winst spelen en neemt hierin teveel risico. Leo mist een flinke
winstkans, daarna blijven beide heren met de toren en een pion nog even doorrommelen,
de remise is echter onafwendbaar.
3½-4½
 |
| Leo (r) spannend tot het eind |
 |
| Moeilijk, moeilijk, moeilijk |
Tja, en zo
is er eind gekomen aan de magische zegereeks van HZPS 2 die zowel vriend als
vijand in verwarring bracht. Het wordt nu de hoogste tijd dat er een ingelaste
bestuursvergadering gaat worden belegd. Immers, gaan we voor het kampioenschap,
en sturen we dan een berichtje naar Arrian Rutten dat we niet willen promoveren
(met het risico, dat deze daar nu niet meer intrapt), of omzeilen we deze klip
gewoon en verliezen we de laatste twee wedstrijden? Moeilijk, moeilijk,
moeilijk…
Verslag: Aad
Juijn
Fotografie:
Frans Groeneweg
De Pionier 2 -
HZP Schiedam 2 2½ - 5½ (ronde 4)
Van
Pionier naar Pionier…
Onze club
houdt domicilie in seniorencomplex “de Pionier” in Schiedam-Zuid, en in de 4e
ronde stond de uitwedstrijd tegen de Pionier 2 op het programma. Voor het
ingaan van die 4e ronde stonden beide teams gedeeld nummer een, met
de volle 100% aan behaalde matchpunten, en 100% gelijk in bordpunten. Qua
ledenaantal met KNSB rating ontlopen beide clubs elkaar ook nauwelijks, 24 (de
Pionier) tegen 25 (HZPS) stuks. Beide teams hebben wel een groot verschil wat
doelstelling betreft, hetgeen mij (Aad Juijn) donderdagavond na afloop van de
wedstrijd ‘stevig’ duidelijk werd gemaakt, maar daarover later meer…
HZP Schiedam
2, ik heb in zo’n beetje alle voorgaande verslagen mijn verbijstering
neergeschreven wat betreft de behaalde resultaten van dit wonderlijke team, dat
in de drie voorgaande wedstrijden met een rating gemiddelde speelde van eenmaal
1472 en tweemaal 1421. In deze 4e ronde moest als gezegd tegen
medekoploper de Pionier 2 worden aangetreden, en deze maal presenteerde het
team zich met het tot nu toe dieptepunt aan rating gemiddelde, te weten 1410(!)
punten. Van de vier wedstrijden tot nu toe hebben we drie uitwedstrijden achter
de kiezen, zoals u kunt verwachten zijn het deze uitwedstrijden waar we de
laagste notering op gemiddelde rating realiseerden. Invallers dus… Hans
Schrumpf (1506) had al ruim van te voren aangekondigd verhinderd te zullen
zijn. Jan Verveen (1345) was door drukke werkzaamheden ook al verhinderd. Teamleider
Gerard Turkenburg belde mij ’s middags op de wedstrijddag om een uur of vijf op
met de mededeling dat Leo Pletikosic (1448) niet op tijd zou kunnen arriveren.
Leo was om niet nader bekende redenen een dagje in Scheveningen. Na onderling
beraad belde Gerard de schaarse mogelijke kandidaten voor een donderdagavondje
schaken in het ‘mysterieuze’ Hellevoetsluis. Om zeven uur zou ik thuis opgehaald worden door David van der Vloed,
vijf voor zeven ging de huisbel af. Gerard aan de deur… “kom binnen”, was mijn
reactie. Gerard had enkele malen de moeder van ons (enige) jeugdlid Diëgo
Kaersenhout (1006) gebeld, echter zonder resultaat. Vlak voor zeven uur kreeg
Gerard haar dan eindelijk te ‘pakken’. Diëgo mocht mee op voorwaarde dat hij
zou worden gehaald en gebracht. Mooi zo! Jan Hennevanger (1094) had al eerder
toegezegd in te vallen. Rest nog één invalkracht, en dat was meteen ook niet de
minste. Cees Verhagen (1845) is een vaste basisspeler van het eerste, maar kon
door twee ingrijpende operaties dit seizoen niet als basisspeler voor het
eerste (1e klasse) worden opgegeven, immers het verloop van Cees’
herstel liet zich in het begin van het seizoen niet voorspellen. Cees voelt
zich inmiddels goed genoeg om weer rustig wat spelervaring op te doen, en waar
kan zoiets beter dan in het tweede?
… het
‘mysterieuze’ Hellevoetsluis
 |
| Helle... |
Tja,
voorafgaand aan deze wedstrijd vroeg ik mij af waar die merkwaardige naam
Hellevoetsluis zijn oorsprong vind. Zeg nu zelf, de naam heeft onmiskenbaar
iets onheilspellends in zich, met name de verwijzing naar de hel of helle. In
Wikipedia is veel interessants te vinden over de geschiedenis van Hellevoetsluis, helaas
over de herkomst van de naam zwijgt men daar in alle talen. Na enig speurwerk
kwam ik op een website terecht die wel op de herkomst van de naam ingaat, ik
citeer: “Een sluis aan de voet van de Helle. Helle zou een oude Keltische of
Germaanse naam zijn voor de Noordzee. De Romeinen noemden het gebied waar de
Maas en de Waal gezamenlijk in de zee uitmondde Helinium. De zee zou gelijk
staan aan de Hel, ofwel de onderwereld. Sommige bronnen spreken over Holda of
Helle, de Germaanse godin van de vruchtbaarheid. In de Noordse mythologie is
Hel de doodsgodin. Beide worden ook weer in verband gebracht met de
Keltisch-Germaanse godin Nehalennia. Zij was de beschermgodin van de vissers en
de zeelui. En met vruchtbaarheid en de dood komen we terug bij de Noordzee. De
zee geeft en de zee neemt. In het verleden is Hel(le)voet ook gekoppeld aan de
plaats waar de zielen van der overledenen werden verscheept naar de
onderwereld. Dit zou volgens onderzoekers één van de oudste sagen van Nederland
kunnen zijn. De eindbestemming was in de meeste gevallen Brittia, een land
waarmee het huidige Engeland wordt bedoeld. En laat dat nu een land zijn met
een wel zeer rijke spook-traditie. Tot zover een etymologische verklaring voor
de naam Hellevoetsluis. Een stad aan het Haringvliet met een dus wel redelijk
vreemde geschiedenis…
“En
spoken doet het er ook” …
 |
| "spookverhalen" ... |
Jawel, dat
staat er echt! Het verhaal over Hellevoetsluis gaat verder over de vele
‘geesten’ die Hellevoetsluis onveilig ‘schijnen’ te maken. Als u wilt weten hoe
dat precies zit en vooral ook waar u dus niet moet komen in deze ‘spookstad’ dan
kunt u het gehele artikel hier
op uw gemakje uitpluizen, en wat betreft de Hellevoeters (zo willen de
Hellevoetsluizenaren aan worden geduid) onder de lezers, die kunnen naar
aanleiding van het artikel overwegen of een verhuizing naar een andere gemeente
nog ’n idee is… De grote geruststelling voor ons Schiedammers was na het lezen
van deze “spookverhalen” het feit dat schaakvereniging de Pionier zijn
wedstrijden tegenwoordig afwerkt in… jawel, een kerk (Petrakerk). Wij werden
deze avond dan ook niet lastig gevallen door ongewenste of zelfs kwaadaardige
entiteiten, hoewel Pionier 2 speler Bonne Faber na afloop van de wedstrijd wel
’n tikje ‘bezeten’ indruk maakte, hierover kom ik nog terug na de
partijbesprekingen.
De
wedstrijd…
 |
| Wazigheid troef aldus ...... |
Op 9
december kreeg onze wedstrijdleider David van der Vloed een mailtje van de
teamleider van de pionier 2 (Peter Derrez) met het verzoek om bord een en drie
vooruit te laten spelen. Dat zou dan op maandag 14 december bij ons moeten
plaats vinden. Het ongelukkige toeval wilde dat wij die dag het traditionele
Kersttoernooi gepland hadden staan. Wie de grootte van ons speellokaal en
vooral ook de mentaliteit van onze leden kent, weet dat het houden van een
snelschaak Kersttoernooi bij ons al een toestand op zich is, en daarbij dan nog
twee serieuze RSB wedstrijden plaats laten vinden staat ongeveer in verhouding
als met een groep ADHD kinderen de stilteruimte van de Bibliotheek bezoeken, en
verwachten dat zoiets geen problemen gaat geven. De twee spelers in kwestie
bleken voorzitter Fred van Wieringen (1690) en Alex van Wieringen (1604) te
zijn. Ook kon de Pionier 2 geen beroep doen op Frans Troost (1672), een flinke
aderlating dus in deze belangrijke wedstrijd. De strijd om de voorlopige 1e
plaats ging tussen twee teams die qua gemiddelde rating deze ronde op de
plaatsen zes en zeven zouden moeten staan (de Pionier 2, 1452 en HZPS 2, 1410) …
Voordat we naar de partijbeschouwingen gaan, nog even mijn excuses voor de
‘kwaliteit’ van de foto’s. In alle hectiek had ik bij mijn vertrek mijn
computerbril nog op, en vergat ik mijn normale bril. Zo’n computerbril heeft
een scherp zicht van ongeveer één meter, daarna wordt het zicht één grote blur.
Personen en achtergrond gaan dan min of meer in elkaar op! Wazigheid troef
aldus …
Vluggertje …
Aan het 4e
bord met zwart speelde Dick Vons (1577) tegen Ben Blakmoor (1701). Een
aanzienlijk ratingverschil springt in het oog, Ben een dikke 100 punten meer.
De spelers gebruiken flink de tijd, en de partij komt langzaam op gang. Het is
Ben die over wat meer ruimte beschikt, Dick stelt zich terughoudend op. Wanneer
beide heren hun ontwikkeling hebben voltooid, en de stukken klaar staan om tot
actie over te gaan, zijn er 13 zetten gespeeld. Het is pas half tien en
volkomen onverwacht besluiten de heren plots tot een puntendeling… Gezien het
ratingverschil en het feit dat Dick zwart had moet deze welkome transactie in
ons voordeel vertaalt worden…
½-½
 |
| Dick, vlotte remise ... |
Veni,
vidi, vici …
Aan bord 3
met wit speelde David van der Vloed (1578) tegen Bonne Faber (1567), een te
verwaarlozen ratingverschil aldus. De heren rokeerden kort. Bonne zette de zaak
voorzichtig op. Misschien wel te voorzichtig, David kwam vrij snel opzetten met
beide paarden. Bonne levert een centrum pion in, en nu heeft David weliswaar
een geïsoleerde d- pion, maar dit is wel een vrijpion. Na de dameruil is er van
enig tactisch zwart gevaar geen enkele
sprake meer. Toen Bonne even later meende zijn kans schoon te zien om het
pionnetje terug te winnen, overzag hij een ‘kleinigheid’. David had namelijk een
gemeen trucje in de stelling weten te weven, dit trucje leverde uiteindelijk
een volle loper op! En tja … er restte Bonne weinig anders dan de handdoek te
gooien …
½-1½
 |
| David ... vlotte winst! |
Teamleiders
onder elkaar …
Gerard Turkenburg
(1540) zag achter de witten gezeten (bord 1) zich geconfronteerd met collega
teamleider Peter Derrez (1598). We hebben Gerard laatst met zwart tijdens zijn
invalbeurt in team 1 zien afrekenen met Andrzej Pietrow (2019), vertrouwen
alom. Peter bediende zich met een dubbelfianchetto tegen de onorthodoxe
opstelling van Gerard. Wit komt duidelijk beter uit de opening, de zwarte
stukken staan elkaar wat in de weg. De halfopen f- lijn werkt ook al in het
voordeel van wit en zorgt ervoor dat door de druk op f7 de zwarte stukken
gebonden zijn. Om enigszins onder de druk uit te komen offert Peter een kwaliteit.
Nu opent Gerard de aanval op de koning, en doet dat via de h- lijn. Doordat een
witte loper op f6 staat krijgt Gerard de kans om met een dameoffer op h7
ondekbaar mat te dreigen. Na koning maal dame komt een witte toren op de h- lijn
waarna het op h8 mat is … Fraai gespeeld!
½-2½
 |
| Gerard in grootse vorm! |
Geheim
wapen …
Aan het
zwarte bord 2 speelde het geheime wapen Cees Verhagen (1845). Cees wilde weer
wat ervaring op doen na zijn gedwongen rustperiode in het ziekenhuis.
Tegenstander was Michiel Landman (1577). Cees bediende zich van een
mengelmoesje dat iets van Pirc, Karo-Cann en Frans weg had, foeilelijk om te
zien in ieder geval. Michiel probeerde wat op de koningsvleugel, en begon daar
met ruimte te pakken. Cees was aangewezen om zijn heil op de halfopen c- lijn
te zoeken, in combinatie met een minoriteitaanval. De lopers waren vlotjes
naast het bord beland, en de paarden volgden niet lang daarna. Toen ook de
dames het veld ruimden had wit enige zwakke pionnen opgelopen, maar een 4- toren
eindspel kan zomaar in remise eindigen, al heb je twee pionnen voor. De kudos
moeten gezien het grote ratingverschil toch uitgaan naar Michiel. Het
ratingverschil komt bij het schaken zeer vaak aan het licht in het eindspel, zo
ook hier. Cees speelde het lastige eindspel geduldig uit, links en rechts liet
wit kleine steekjes vallen die hem uiteindelijk fataal werden. Cees beloofde
mij en vooral zichzelf deze zwarte gekkigheid in de toekomst niet meer te
spelen …
½-3½
 |
| Cees ... terug van weggeweest |
Matchwinner …
Aan het
zwarte bord 6 speelde Marco Zwanenburg (1367) tegen Jan van Baardwijk (1429).
Vanuit de opening heeft Marco wat minder ruimte. Jan heeft een dubbelpion op de
e- lijn waarvan het verst opgeschoven exemplaar op e5 is terechtgekomen. Deze
pion is nog niet gedekt door de f- pion en is aan de ene kant hinderlijk maar
aan de andere kant kwetsbaar. Op een wit onbewaakt moment gaat deze pion plots
verloren. Van lieverlee verdwijnen vele stukken van het bord, en resteert een
eindspel van zeven tegen zes pionnen en voor beide heren een paard. Marco heeft
op de damevleugel de overtal situatie van twee pionnen tegen één pion. In dit
eindspel dat als één van de moeilijkste soort eindspelen bekend staat is het
zaak om als verdediger zo actief mogelijk te spelen. Jan verkiest echter voor
een passieve verdediging en blijft achterin hangen met koning en paard. Een
dergelijke benadering gaat zo goed als altijd fout. De zwarte koning en het
paard rukken tezamen met het tweetal pionnen op de damevleugel op. De
hoofddreiging is onder opoffering van de pluspion een paardruil af te dwingen,
om daarna met de zwarte koning de switch te maken naar de onbeschermde pionnen
op de koningsvleugel. Jan besluit de paarden niet te ruilen maar dan komt het
zwarte paard plots op de koningsvleugel terecht alwaar deze straffeloos enkele pionnen
kan consumeren …
½-4½
 |
| Marco ... Matchwinner! |
Paardenmiddel …
Met wit aan
bord 5 speelde F.G. Maas (1447) tegen Wim Noordermeer (1581). Een flink
ratingverschil wederom. F.G. was onze topscorer vorig seizoen, en bovendien de
enige basisspeler die geen enkele maal tegen de nul aanliep, en dat allemaal in
de 2e klasse. Waarom deze feiten niet zozeer in de rating zijn terug
te zien is ook mij een raadsel. De rustige stijl en het enorme surplus aan
geduld zijn de voornaamste kwaliteiten van F.G. Wanneer wit de ruimte pakt op
de damevleugel en zwart in het bezit is gekomen van de halfopen f- lijn
beginnen de contouren van het wedstrijdverloop zich af te tekenen. De heren
hebben beide kort gerokeerd, en Wim besluit met paardenmiddelen ijzer met
handen te breken. Een van de zwarte paarden waagt zich te diep in de witte
stelling, F.G. heeft zeer scherp gezien dat het ongelukkige beest niet meer op
tijd kan wegkomen. Het paard gaat eraf in ruil voor twee pionnen. Er volgt dan
nog een lange weg naar winst, maar zoals gezegd geduld is één van de specialiteiten
van huize Maas …
½-5½
 |
| F.G. geduldige winst! |
Bijna …
Invalkracht
Diëgo Kaersenhout (1006) mocht het aan bord 7 opnemen tegen de enig vrouwelijke
deelnemer Sheila de Jonge-Spiering (1446). Het rating surplus is overduidelijk
in het voordeel van Sheila. In de opening begaat Diëgo een ‘onnauwkeurigheidje’
dat meteen afgestraft wordt door een kleine combinatie, pion e4 is dan
verloren. Dit pionverlies gaat gepaard met een grootscheepse afruil, een
eindspel van vier torens en voor beiden een witveldige loper blijft over en
daarbij zeven zwarte en zes witte pionnen. Een lange weg te gaan … De torens
verlaten het bord, en Diëgo onderneemt een winstpoging door met de koning
richting zwarte koningsvleugel pionnen te wandelen. Inmiddels is de vrije c- pion
van Sheila zo ver opgerukt dat de witte loper zal moeten worden geofferd. In
deze fase heeft Diëgo echter nog maar één minuut om de boel op juiste waarde in
te schatten. Het ontgaat Diëgo dat hij kan afwikkelen naar een remise eindspel
omdat Sheila de verkeerde kleur randpion (het promotieveld a1 is zwart en de velden
van de loper zijn wit) over zal houden. Diëgo besluit zelf zijn vrijpion op de
koningsvleugel naar de overkant te jagen, en zo zwart te dwingen de loper te
offeren. Hetgeen gebeurt, maar nu kan de zwarte koning de witte a- pion ophalen
en met de zwarte a- pion te gaan promoveren, de witte koning is twee zetten te
laat! Ondanks het snelle verlies van de e- pion, hardnekkig gespeeld Diëgo!
1½-5½
 |
| Diëgo ... hardnekkig gespeeld |
… en
nog een keer bijna!
Aan het
zwarte bord 8 speelde invalkracht Jan Hennevanger (1094) tegen Martijn van Dam
(741). Het ratingverschil is ook hier aan de zeer zware kant. Aanvankelijk leek
Jan op rozen te zitten, Jan won al vrij snel de centrumpion e4. Bovendien kwam
Martijn niet tot ontwikkeling, de loper op c1 en de toren op a1 stonden
volledig ingegraven. Beide heren hadden inmiddels wel kort gerokeerd. Toen wit
ook nog eens besloot om zijn pion naar g4 te spelen, waren de rapen gaar. Jan
offerde zijn paard op g4 en verkreeg nu drie pionnen voor het stuk, wit zat ook
nog eens met een koningsruïne. Met dame en loper probeerde Jan het karwei af te
maken, maar dat lukte niet, er had een zwarte toren bijgehaald moeten worden.
Na afloop van de partij leek dat Jan te langzaam. Toch had zo’n toren kunnen
voorkomen dat de witte dame op g3 terecht kwam. Nu ging het na dameruil
bergafwaarts met de kansen voor Jan, de een na de andere zwarte pion viel,
Martijn nam het initiatief volledig over. Tot overmaat van ramp moet Jan ook
nog een toren offeren om de witte vrije c- pion zijn rol als nieuwe dame te
ontnemen …
2½-5½
 |
| Jan ... bijna! |
De
afterparty …
 |
| Bonne ... kritische noot (foto de Pionier) |
Na afloop
van de wedstrijd werd ik op het (schaak)matje geroepen door Davids tegenstander
Bonne Faber … Bonne liet mij duidelijk weten dat “de gang van zaken” toch
eigenlijk niet zo fraai was. “Jullie vragen in het begin van het seizoen een
vrijwillige degradatie aan, en vervolgens winnen jullie alles in de 3e
klasse”, het is toch ergens ’n vorm van competitievervalsing”. Tja … ik kwam
niet verder dan Bonne te wijzen op onze gemiddelde rating, en dat zo’n team met
de huidige rating niets te zoeken heeft in de 2e klasse. Dat we alles
winnen is voor mij ook een heel groot raadsel, probeerde ik Bonnes
gedachtewereld nog wat te beïnvloeden. Vergeefs… er zaten nog meer issues bij
Bonne die nu opspeelden. Uitgerekend vanavond in zo’n belangrijke wedstrijd,
vervolgde Bonne, spelen we met drie invallers. Voorzitter Fred en zoon Alex van
Wieringen zijn Feyenoord supporters, en zij hebben van Fred zijn dochter
vrijkaartjes voor de bekerwedstrijd van vanavond tegen Willem 2 gekregen!
Bonnes ogen lichtten even kort op terwijl hij het zinnetje “ik hoop dat
Feyenoord verliest” uitsprak. Bonne ging nog verder met zijn relaas … “en dan
missen we ook nog Frans Troost”. Tja … wat ’n raar soort van toevalligheid
allemaal. Even lag de voor de hand liggende opmerking “ … zonder Frans Troost
heb jullie inderdaad een ‘Troosteloos’ team” op mijn tong, ik kon mij echter
juist op tijd inhouden. Bonne relativeerde zelf nog met de troostrijke
opmerking dat de nummer twee ook promoveert …
PS.
Feyenoord wist de bekerwedstrijd tot overmaat van ramp met 2-1 winnend af te
sluiten.
U leest het
verslag door Pioniersogen bezien… hier.
De volgende
wedstrijd staat op maandag 1 februari te gebeuren, thuis tegen 3- torens 2. Ik
wens u allen prettige Kerstdagen en een heel goede jaarwisseling toe! En voor
Bonne spreek ik de vurige wens uit dat Pionier 2 de drie resterende wedstrijden
winnend afsluit! Het goede nieuws voor Bonne is dat de volgende bekerwedstrijd
van Feyenoord zal worden gespeeld op 3 februari, terwijl de Pionier 2 zijn
volgende wedstrijd op 4 februari heeft!
Verslag/Fotografie:
Aad Juijn
W.S.V. 3 - HZP
Schiedam 2 3½ - 4½ (ronde 3)
 |
| ... volle maan |
Zijn er
avontuurlijker, leuker, romantischer of voor de pragmatisten onder ons nuttiger
bezigheden te bedenken dan bijvoorbeeld onder het toeziend oog van de heldere zilverwitte
volle maan, op een ijskoude donderdagavond ergens achterin november als schrijvend personeel ingescheept te zijn
op piratenschip “ ’t Swarte Paerd II ” , met als klap op de
vuurpijl eindbestemming Waddinxveen? Het juiste antwoord is natuurlijk een open
deur, en kan ondubbelzinnig met een volmondig JA beantwoord
worden. Zo uit de losse pols zou ik al een stuk of vijf A 4-tjes vol kunnen
kalken met bezigheden die sowieso aantrekkelijker zijn. Wanneer ik er echter
eens goed voor zou gaan zitten, kom ik waarschijnlijk uit op een boekwerk dat
qua omvang gemakkelijk kan wedijveren met de “Dikke van Dale”. Het intro zal
bij u logischerwijs de vraag doen opkomen…
“Waarom
ga je in hemelsnaam dan ook mee?”...
 |
| Boris Karloff... |
Daar kan ik een
tweetal motivaties op geven. Om te beginnen: Als prepuber had ik al een
spanningsveld met het fenomeen morbiditeit. In de jaren ’60 was televisie
kijken iets anders dan tegenwoordig, ‘enge’ films hadden bijvoorbeeld nog geen
leeftijd kijkwijzer. Zo kon het gebeuren dat ik op ongeveer tienjarige leeftijd
mocht kijken naar de oude zwart/wit films van bijvoorbeeld graaf Dracula (Béla
Lugosi) en het monster van Frankenstein (Boris Karloff). Steevast trad
hetzelfde voorspelbare patroon op, toch willen kijken maar er vervolgens niet
van kunnen slapen… Tegenwoordig hoef ik geen ‘enge’ films meer te zien, het
gezelschap opzoeken van het tweede voldoet ruimschoots aan mijn behoefte van
het eerder beschreven patroon. De partijen die door de combattanten van “
’t Swarte Paerd II ” ten tonele worden gevoerd hebben, voor mij
althans, een zeker ‘horror’ gehalte in zich. Niets is wat het lijkt, gewonnen
staan kan veranderen in verloren komen te staan en vice versa. Voorspelbaar is
de uitslag van de wedstrijd dan ook allerminst, wie had er zelfs maar durven
dromen dat we na drie wedstrijden de volle 6 matchpunten te pakken zouden
hebben. De tweede motivatie ligt in het feit dat onze in het tweede spelende
wedstrijdleider extern David van der Vloed tevens voorzitter van mijn fanclub
is. David benaderde mij enkele weken geleden met de vraag de vaste
geschiedschrijver van het tweede te willen zijn (voor dit seizoen dan
tenminste). Ik zal open kaart met u spelen… voor een vriendenprijsje dan wel
een fooi ter waarde van slechts € 250 heb ik toegezegd. Het lijkt misschien een
respectabele vergoeding, maar u als rechtgeaard schaker weet als geen ander dat
enkele bezoeken aan de psychiater behoorlijk prijzig zijn. In deze tijden
waarin de verplichte eigen bijdrage in de zorgkosten zijn vastgesteld op € 385
(2016) kom ik er dus geenszins gunstig van af, sterker nog er moet geld bij.
Bovendien kom je na een avondje ‘tweede’ volledig verward thuis, m.a.w. de
constante dreiging van een scheiding hangt als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Ook hier geldt weer: een scheiding is tegenwoordig geen goedkope zaak. Ik
vertrouw erop dat u nu beter begrijpt dat deze ‘vergoeding’ dan ook meer als
een symbolisch gebaar gezien moet worden.
Zelfs
de voortekenen waren niet wat zij leken te zijn…
 |
| 10 minuten te laat |
Onze misschien wel
meest tot de verbeelding sprekende speler Hans Schrumpf was helaas verhinderd,
en voor Hans was secretaris Jan Hennevanger bereid gevonden in te vallen. David
(van der Vloed) excuseerde zich dat zich hij zich tien minuten te laat meldde op
mijn woonadres. Voor mij geen probleem want tien minuten eerder in Waddinxveen
zijn geeft je leven toch ook niet die extra meerwaarde. F.G. Maas alsook Jan
Hennevanger zouden los van elkaar maar geheel zelfstandig de reis naar
Waddinxveen ondernemen. Marco Zwanenburg zou met maatje Dick Vons de reis
aangaan. Teamleider Gerard Turkenburg alias “Lepe Geerdje” zou om zeven uur Jan
Verveen en Leo Pletikosic bij het clubhuis oppikken. Toen David en ik op het
Schiedamse Broersvest reden rinkelde de telefoon van David. Gerard aan de lijn,
Leo is er niet en ik heb geprobeerd te bellen, maar het nummer klopt niet. Oké,
wij even gezocht in de papieren naar het woonadres van Leo en aan Gerard
doorgegeven. Gerard ging daar langs, maar helaas. Nog even een invaller regelen
liet de tijd niet meer toe… 1-0 achter dus. Leo zal ongetwijfeld een
gerechtvaardigd excuus hebben, of in ieder geval moeten vinden, dat horen we
maandag wel. Aangekomen in Waddinxveen adviseerde ik Gerard om de opstelling
even aan te passen. Bord twee vrijlaten leek mij het gunstigst (wij zwart). In
al zijn typische Brabantse wijsheid besloot Gerard bord een vrij te houden, en
schoof zelf door naar bord vijf. Alles bij elkaar en met name achteraf heeft
een winning coach altijd gelijk, dus zeker geen commentaar mijnerzijds. Je kunt
wel zeggen dat de voortekenen bepaald niet in een voor ons gunstige richting
duidden. We gaan naar het wedstrijdgedeelte, ik maak gebruik van de actuele
ratings (1 nov. 2015)…
Echo…
Normaliter zou als
eerder gezegd teamcaptain Gerard Turkenburg (1540) aan bord een plaatsnemen. Het
bord werd echter opgeofferd en zodoende kon Jan van der Born (1686) zich
richten op de interne competitie.
1-0
 |
| Bord 1... 1-0 achter! |
Agressieproblematiek?
Aan het zwarte
bord 6 speelde Jan Verveen (1345) tegen Henk van Erk (1416). Met een rustige
opzet pakte Jan de zaken degelijk aan. Henk had echter een andere benadering
van de partij in gedachten. Na de zwarte korte rokade besloot Henk zijn koning
in het centrum te houden en koos met Pf5, h4 en Th3 meteen voor een
hyper agressieve koningsaanval. Jan sloeg met zijn loper het gevaarlijke paard
op f5 eraf. Het wordt een compleet gekkenhuis wanneer Henk zijn paard op f7
offert. De inmiddels half open g-lijn is de doorvoerlijn der zware stukken. Het
zwarte paard (!) op f6 houdt echter de boel goed verdedigd. Het is best wel
peentjes zweten voor Jan, in al zijn dadendrang laat Henk echter pardoes een
toren op h1 slaan door de zwarte dame. Aangezien Henk nu schaak staat gaat de
andere toren die eerder niet geslagen kon worden (maar na de blunder wel) ook
nog verloren… En zo trekt Jan de strijd weer in evenwicht!
1-1
 |
| Jan wint van 'super agressor' Henk... |
Eb…
David van der
Vloed (1578) speelde met zwart aan bord 3. Tegenstander Theo Huijzer (1622) is
aan zijn TPR van 2404 punten te zien de man in vorm. In een overbekende opening
loopt David een kwetsbaar pionnetje op d6 op. Het is deze pion die voor Theo
een prettig aanknopingspunt is. Het witte spel speelt vanzelf. Wanneer David
deze pion met Td8 besluit te dekken (zwarte dame staat op c7) speelt Theo het
voor de hand liggende maar vernietigende Df2, de loper staat inmiddels op e3.
De dreiging is eenvoudigweg Lb6. Daar komt ook nog bij dat wit zijn torens op
de d-lijn heeft staan. Doordat David pionnen op b7 en e6 heeft staan is de
loper op c8 een hele slechte. De dames gaan eraf, pion d6 gaat verloren. David
probeert het troosteloze eindspel nog naar een toren eindspel (minus een pion)
te dirigeren, maar Theo weet dat netjes te voorkomen. Wanneer David nog in een
trucje van Theo trapt, waarbij een stuk verloren gaat, gooit David de handdoek…
2-1
 |
| David vrij kansloze nederlaag... |
Old
school chess…
Aan bord 4 (zwart)
speelde F.G. Maas (1447) tegen Jan Muit (1485). De stijl van F.G. is niet
zozeer spectaculair te noemen. Het spel kenmerkt zich meer door een degelijke
en zakelijke benadering. Of het witte d-pionnetje nu was geofferd of gewonnen
door zwart was mij niet geheel duidelijk. Feit was wel dat F.G. een gezonde
pion voorstond, en bovendien meteen beschikte over een meerderheid van vier
tegen twee pionnen op de damevleugel. Toen Jan ook nog op het onzalige idee
kwam om zijn zwartveldige loper tegen paard f6 te ruilen was de partij in
hogere zin beslist. Zwart wist ook nog een kwaliteit te confisceren. Het
vervolg van de partij werd op accurate wijze, zoals we dat gewend zijn van
F.G., ‘uitbehandeld’. De d-lijn werd bezet door de zware stukken, de dames
geruild, en nadat een zwarte toren op bezoek kwam in de vijandelijke stelling
lagen de witte pionnen voor het oprapen…
2-2
 |
| F.G. betrouwbaar als altijd! |
Tsunami...
Kapitein Gerard
Turkenburg (1540) speelde aan het witte bord 5 tegen de nog ongerate Govert van
Klaveren. In het favoriete systeem van Gerard verliep de opening helemaal naar
wens voor wit. Meer ruimte en de stukken vonden hun velden. Wat helaas niet
gebeurde was de korte rokade, en dat werd op een onbewaakt moment fataal.
Govert had namelijk een gemeen trucje in de stelling met een paardoffer op c3
dat een pionnetje opleverde. Doordat zwart ook nog eens zijn loper op d3
verkreeg was de witte rokade definitief verhinderd. Een zware aanval langs de
b-lijn en een vervelende vrije zwarte a-pion onder toeziend oog van de zwarte
dame deed de witte koning wankelen. De druk werd zo groot dat Gerard niets
anders meer zag dan zijn dame tegen twee stukken te offeren. Het bleek allemaal
lood om oud ijzer. De vrije a-pion was niet meer te stuiten…
3-2
 |
| Gerard, fataal trucje |
Kassa!
Aan het witte bord
3 speelde Dick Vons (1577) tegen de ongerate John Groen in ’t Wout. In een
soort Philidor in de voorhand nam Dick genoegen met een behouden opzet. Na de
rustige ontwikkeling van de stukken ondernam Dick toch maar actie met a3 en b4
op de damevleugel. John deed het in deze fase niet helemaal goed en zag zijn
pion op b7 door een wit paard geconsumeerd worden. John besloot tegen te
reageren in het centrum en kreeg daar een lastige (voor wit) pion op d4. Mede
door de witte torenverdubbeling op de e-lijn moest John steeds het bekende
thema van mat achter de paaltjes in de gaten houden. Op het moment dat John een
paard naar het centrum speelde kon Dick deze ‘gewoon’ met de dame pakken, want
wanneer de zwarte toren die op de 8e rij stond de dame zou
terugslaan was het mat achter die bekende paaltjes! Even niet opgelet dus…
3-3
 |
| Dick... mat achter de paaltjes! |
… van Offeren?
Aan bord 8 speelde
invalkracht Jan Hennevanger (1094) met zwart tegen de man met de voor een
schaker illustratieve naam Herman van Offeren (1140). In de opening ging Jan al
vrij snel de fout in. De pion op c5 ging verloren omdat Jan te laat zag dat bij
terugslaan een vork op b4 een stuk zou verliezen. Gedurende het verloop van de
partij werd veel geruild en bleven de zware stukken en voor ieder een
witveldige loper over. Herman had nog alle acht zijn pionnen en Jan telde er
nog zeven. Inmiddels had Jan in ruil voor een dubbele f-pion wel dreiging met
de torens op de halfopen g-lijn. Herman had zijn pion op g3 echter goed onder
controle. Het verhaal werd plots anders toen Herman pardoes zijn loper in liet
staan. Hierna miste Jan nog de levensgrote kans om via een torenoffer mat te
geven. Ondanks de loper meer zag Jan geen kans meer om door het gesloten
karakter van de stelling de partij naar zijn hand te zetten, remise was het
gevolg.
3½-3½
 |
| Jan... prima invalbeurt! |
Matchwinner!
Marco Zwanenburg
(1367) trad met wit aan tegen Marten Nitrauw (1200). Beide heren stellen de
rokade zolang mogelijk uit. Uiteindelijk kiest Marten voor de lange rokade, en
dat geeft Marco goede aanvalskansen. De a-lijn komt open en de b-lijn is
halfopen, bovendien slaagt Marco erin om een ijzersterk paard op c6 te krijgen.
Dit paard kan de kwaliteit op d8 pakken, maar Marco stelt dit uit en rokeert
eerst kort. Met zeer dunne draadjes hangt de zwarte stelling nog enigszins aan
elkaar. Naast zijn wellicht onhoudbare stelling begint de klok ook op te
spelen. Wanneer Marco besluit om toch de toren te pakken met het paard is de
winst nog niet heel makkelijk te realiseren. De verdere moeite wordt Marco
bespaard wanneer Marten door zijn vlag gaat…
3½-4½
 |
| Marco... Matchwinner!! |
 |
| Avondje HZPS 2... |
De voortekenen ten
spijt, winst numero drie zit in de tas. Uw verslaggever is wederom door alle
denkbare gevoelslagen heen gegaan, en is nu nog steeds herstellende van het
avontuurtje in deze emotionele rollercoaster. We hebben zoals gezegd zes matchpunten
binnen weten te harken, en dat zijn er misschien wel zes meer als dan we vóór
het seizoen hadden gedacht te zouden hebben. We maken ons verder natuurlijk
geen illusies, en we gaan gewoon zonder verwachtingen op donderdag 17 december
naar collega koploper de Pionier 2, die qua match en bordpunten onze evenknie
is.
Verslag/Fotografie:
Aad Juijn
HZP Schiedam 2
- Shah Mata 3 5½ - 2½ (ronde 2)
 |
| "'t Swarte Paerd II"... |
Vorig seizoen was
kapitein Andries Schukking “Dolle Dries” de bevelhebber op het piratenschip “’t Swarte Paerd II”, de gemiddelde sterkte van de toenmalige
bemanning lag rond de 1565 ratingpunten. Als laagst gerate team van de klasse
2A wist captain “Dolle Dries” maar liefst drie van de zeven vijandelijke
schepen te enteren. In plaats van het min of meer verwachte rechtstreeks naar
de 3e klasse te degraderen, werd toen opmerkelijk fraai beslag
gelegd op de 5e plek! Afgelopen zomer kreeg de vereniging te maken
met onverwachte mutaties. Enkele leden moesten hun bezigheden staken i.v.m.
(ernstige) ziekte, en weer enkele anderen verkozen hun schaakgeluk elders te
zoeken. Kortom, “’t Swarte Paerd
II” werd er niet sterker op. Er moest een
nieuwe bemanning worden samengesteld, en dat lukte natuurlijk wel, maar het
ratinggemiddelde van de ‘crew’ kwam nu uit op ongeveer 1465 punten. Met deze
rating ben je een subtopper in de 4e klasse! De admiraliteit van de
club polste de nieuwe ‘crew’ of zij voelden voor een jaartje bivakkeren in
rustiger vaarwater (vrijwillige degradatie naar de 3e klasse), de
meerderheid stemde voor. Captain “Dolle Dries” had al eerder laten
doorschemeren dat hij er niet voor voelde om met “’t Swarte Paerd II” in
gedevalueerde vorm de woeste baren van de 3e klasse te gaan bevaren.
“Dolle Dries” werd zwaar genoeg bevonden om deel uit te gaan maken van de
bemanning van ons sterke vlaggenschip “’t
Swarte Paerd I”. De
grote vraag die restte… wie is de geschikte opvolger van captain Schukking? De
functie eisen zijn bescheiden: Geen hoge verwachtingen hebben (liefst helemaal
zonder verwachtingen), “meedoen is belangrijker dan winnen” mentaliteit hebben,
ervaring in met verlies om kunnen gaan, een optimistische en ongecompliceerde
kijk op het leven hebben en tenslotte ook niet onbelangrijk, het in het bezit
van een auto zijn. In principe zou je kunnen stellen dat afgaand op deze
criteria ieder lid van HZPS in aanmerking komt. Ware het niet dat het in bezit
zijn van een auto hier het struikelblok vormt. Tijdens de ALV werd uiteindelijk
de geschikte kandidaat gevonden. Gerard Turkenburg alias “lepe Geerdje”, durfde
de ‘uitdaging’ wel aan. ‘Gewoon’ is Gerard niet, want wie in Klundert
(Noord-Brabant) woont en toch bijna wekelijks op de club is te vinden moet wel
een HZPS junkie zijn of gewoon geschift, dat kan natuurlijk ook nog. Verder is
“lepe Geerdje” een man die niet hoog van de toren zal blazen, en zich ook niet snel
in de spotlights zal begeven. Hij is meer zo’n type waarvan men zegt… “laat
Geerdje nu maar schuiven, dan komt het vanzelf goed”…
Ashtapadeeërs en Shahmatanen…
 |
| ... bind wel je kameel vast... |
Toegegeven, op de een of andere manier gaan
je gedachten bij het zien van het kopje eerder uit naar de Bijbel, dan naar de
RSB-competitie. Feit is in ieder geval dat de verenigen met de opmerkelijke
namen Ashtapada en Shah Mata onvermoede krachten los maken bij de opvarenden
van “’t Swarte Paerd II”. Je zou zelfs haast van goddelijke krachten
spreken. Een oud Arabisch gezegde luidt: “Vertrouw op Allah, maar bind wel je
kameel vast”, een modernere westerse variant zou kunnen luiden “Vertrouw op
God, maar zet wel je fiets op slot”. Het opmerkelijke aan de jongens van “lepe
Geerdje” is inderdaad het feit dat ook al staan ze (vet) verloren ze blijven
wakker en scherp. Dat is een prettige instelling waarmee flinke
ratingverschillen op lepe wijze gecompenseerd kunnen worden. In de eerste ronde
tegen Ashtapada werd de kleinst mogelijke overwinning geboekt. Ashtapada had
een gemiddelde rating van 1471, terwijl wij op 1421 zaten. De overwinning
blijft knap, maar behoort reëel gezien gewoon tot de mogelijkheden. Wat er
afgelopen maandag tegen Shah Mata 3 gebeurde tart sowieso het gezonde verstand,
maar levert meteen een sterk bewijs dat rating cijfertjes inderdaad niet
alles zeggend zijn. Strijdlust en doorzettingsvermogen blijken sterke wapens
tegen ratingtekort. We moeten echter wel waken dat we niet in de zevende hemel gaan
zitten, want om precies te zijn zitten we nu pas in de tweede hemel. Nogmaals,
feit is wel dat onze jongens tegen clubs met namen van uitheemse descendentie kennelijk
geïnspireerd raken…
En dan nog dit…
 |
| Gerard: moeilijk gezicht |
Een uur voor de wedstrijd druppelden de
hoofdrolspelers en de naar wat later bleek figuranten binnen. Kapitein “lepe
Geerdje” was ook vroeg ter plekke, evenals ondergetekende die tevens de avond
moest door gaan brengen als wedstrijdleider. Voormalig HZPS’er Dik van der
Pluijm was ook vroeg ter plekke. Dik is tegenwoordig non playing kapitein van
het Shah Mata 3 gezelschap. Voordat Dik ter plekke was had ik Gerard de
prikkelende vraag gesteld: “en wat gaat het worden vanavond?”. Gerard is zoals wij
weten niet zo van de gevleugelde uitspraken, zodoende werd een moeilijk gezicht
van Gerard het eerste antwoord. Bij doorprovoceren mijnerzijds kwam er zowaar
een gesproken antwoord… “met 4-4 zou ik al heel blij zijn”. Daar moest ik
hartelijk (lees ironisch) om lachen… 4-4!!? Tja, dat willen we allemaal wel.
HZPS gemiddeld 1472 en Shah Mata 3 gemiddeld 1608. 136 punten verschil dus, en
dit gemiddeld aan ieder bord. Dik kwam de zaal binnen gekleed in een
professioneel sportjack, bovendien een heus coach petje op zijn knar. Gerard
Groen ook al een Gorzenees die aan de ‘verkeerde’ kant van de Maas is terecht
gekomen (Shah Mata speelt op Zuid). De vader van Gerard Groen speelde in een
ver verleden bij HZPS. Gerard trok een aantal behoorlijk gedateerde zwart/wit
foto’s te voorschijn die o.a. het Schiedamse schaakleven toonden (jaren 50). Het
was een gemoedelijke boel, het geheel had meer weg van een reünie. Niets van de
sfeer verraadde dat er straks een schaakgevecht op het scherpst van de snede
zou worden uitgevochten. Shah Mata 3 had ook een paar supporters opgetrommeld,
waaronder de bekende schaakactivist en oud-RSB voorzitter Teun Koorevaar.
 |
| Captain Dik van der Pluijm... |
 |
| Schaakactivist en oud-RSB voorzitter Teun Koorevaar naast wereldkampioen Magnus Carlsen... |
De wedstrijd…
Dan komen we nu (eindelijk) uit bij waar het
allemaal om begonnen is, de wedstrijd. In het wedstrijdverslag maak ik gebruik
van de meest actuele ratings, dat zijn die van november 2015. Op maandag 21
oktober was de wedstrijd al begonnen. Aan bord 5 speelde Jan Verveen (1345)
zijn partij vooruit tegen Lourens Willem van der Pijl (1600), de partij
eindigde in remise. Gezien het flinke ratingverschil misschien al een teken aan
de wand…
Prettig voorafje…
Aan bord 5 speelde Jan Verveen (1345) met
zwart tegen Lourens Willem van der Pijl (1600). In het Konings-Indisch werd
voor de Saemisch variant gekozen, en zoals dat in deze opening gebruikelijk is
verliepen de rokades tegengesteld. Jan kort en Lourens Willem lang. Nadat Jan
zijn f-pion op veld f4 had gespeeld ontstond de kritieke stelling. In dit soort
stellingtype is de zwarte opstoot f4 pas gewenst als de witte g-pion is
gepasseerd. Bijvoorbeeld als de zwarte f-pion nog op f5 staat en wit met de zet
g4 de g-lijn wil openen (koningsaanval), dan pas gaat de zwarte pion naar f4.
Jan speelde f4 dus te voorbarig en Lourens Willem speelde uiteraard g3, om met
gxf4 de g-lijn te openen, om Jan vervolgens op een koningsaanval te trakteren
(zonder zwart tegenspel). Groot was de verbazing toen Lourens Willem even later
besloot g4? Te spelen. Even later stond de stelling muurvast en besloten de
heren tot remise… Tja, gezien het gigantisch grote ratingverschil (255 punten!)
en de witte gemiste kans mocht Jan absoluut niet mopperen (deed hij ook niet)… Jan
zette het team in ieder geval met de neus in de goede richting!
½-½
 |
| Jan vooruit gespeeld... knappe remise |
 |
| Bord 5... al remise dus |
‘Foutje’, bedankt…
Aan bord 4 speelde Dick Vons (1577) met wit
tegen Frans Frishert (1683). Ook hier een flink ratingverschil van een slordige
100 punten in ons nadeel. In een Slavische partij met de zwarte loper buiten de
keten op g4 en ruil op Pf3 komt Dick in het bezit van het loperpaar. De zwarte
koning blijft wat lang in het centrum hangen, en Dick komt tot het logische e4.
Er worden wat pionnetjes geruild in het centrum. Frans komt op het fatale idee
om met Pc5 de loper op e4 aan te vallen, en overziet kennelijk de gevolgen van
het witte antwoord. De witte pion op d5 schuift naar d6 en valt daar de dame op
c7 en loper op e7 aan, deze pion kan gemakkelijk worden geslagen met dame of
loper, maar wat vervelend is: de toren op a8 staat nu aangevallen door de loper
op e4. Twee dreigingen aldus, en je mag maar één zet doen… In de post mortem
bleek dat zwart had kunnen vechten na 0-0-0, de dame op c7 kan dan genomen
worden door de pion op d6 maar de toren op d8 had dan de dame op d1 kunnen
slaan. Een kwaliteit tegen twee pionnen, had zo duidelijk nog niet geweest. In
de partij speelde Frans het volkomen foute Td8? Want nadat de witte d6 pion de
dame op c7 sloeg en zwart met de toren de dame op d1 weg graaide (wit stond
niet schaak want die had nog een toren op e1 staan) had Dick het ‘aardige’
c7-c8D+ bij de hand, De zwarte toren moest van d1 weer terug naar d8… Maar ja,
een volle dame achter is misschien wat teveel van het verkeerde. Frans gaf
meteen op. Een prettige opsteker voor Dick, maar vooral voor het team!
1½-½
 |
| Dick... "blitzkrieg" |
“Lepe Geerdje”…
De kapitein van het schip Gerard Turkenburg
(1540) was niet te beroerd om zelf aan het stuurwiel te gaan staan. Met zwart
aan bord 1 trof Gerard als tegenstrever Bert Bonnet (1651), en ook hier weer
ruim 100 ratingpunten verschil. In een Slavische opzet waarin beide heren kort
hadden gerokeerd, speelde Gerard al vrij vlot op stukkenruil. Bert had de dame
en toren op de half open c-lijn geposteerd, en om druk op de zwarte pion te
zetten speelde wit de pion naar d5. Het pionnencentrum loste zich op en met een
volstrekt gelijke stelling op het bord kwam Gerard even met mij overleggen of
een remiseaanbod wenselijk was. Gerard had mij eerder op de avond het mandaat
gegeven om het teamleiderschap waar te nemen, zodat Gerard zijn ‘handen’ vrij
had om zich op zijn eigen partij te concentreren, het licht ging a tempo op
groen. Bert zag ook geen heil meer in verder touwtrekken, en accepteerde… Prima
resultaat van Gerard!
2-1
 |
| Gerard... uitstekende remise |
Houdini… (1)
Aan het zwarte bord 3 nam David van der Vloed
(1578) het op tegen Dolf Rijkeboer (1688), en ook hier weer een ratingverschil
van ruim 100 punten. In een Morra gambiet ging er voor zwart in de opening zo’n
beetje alles mis wat er mis kon gaan. Dolf kwam uitstekend te staan en meer dan
waarschijnlijk stond hij zelfs wel ergens gewonnen. De vroege dameruil zorgde
er voor dat de koning op d8 kwam te staan, en vervolgens werkten alle witte
stukken samen aan de aanval. De stukken van David en met name de torens
coördineerden niet. Met een stukoffer probeerde Dolf de boel te forceren (had
de druk gewoon verder moeten opvoeren). Het bleef allemaal erg listig maar wit
kon niet echt profiteren. Toen David eenmaal een gedekt paard op d5 kreeg (dat
niet meer door pionnen kon worden verjaagd) begon er weer hoop te gloren. Dolf
bleef krampachtig op aanval spelen, en onderschatte de aanvallende impulsen die
David inmiddels in zijn stelling had weten te creëren. David kreeg het voor
elkaar om twee witte lopers in te zetten. En om nu met twee stukken achter
verder aan te modderen was de eer van Dolf terecht te na. Een geslaagde poging
van David om de wereldvermaarde ontsnappingskunstenaar uit de vorige Harry
Houdini serieus naar de kroon te steken. Sterk staaltje veerkracht en
doorzettingsvermogen David! Zelf had ik achter de zwarte stelling gezeten op
zeker in een depressie terechtgekomen…
3-1
 |
| David ...een geslaagde ontsnapping! |
Schaakpiraterij…
 |
| Johannes Schrumpf... |
Piratenschip “’t Swarte Paerd II”, en dan
kun je niet om de man heen die zowel alle uiterlijke kenmerken alsmede de mentale
eigenschappen van een echte onvervalste 17-eeuwse zeerovershoofdman in zich meedraagt en ook
niet te beroerd is ze uit te dragen. Een verschil zou nog kunnen zijn dat het vat
rum is vervangen door bier, veel bier. Oké… de papagaai op de schouder
ontbreekt ook nog. Johannes Schrumpf (1506) zag Willem Langstraat (1644)
tegenover zich plaats nemen. Hans die wit had kwam via zetverwisseling in een
van Geet-achtig systeem terecht. Voor Hans hoeven opmerkelijke
ratingverschillen, zoals ook deze keer weer (128 verschil), geen
onoverkomelijke hindernissen te zijn. Met zijn alles of niets spelletje heeft
Hans al voor menig opzienbarende stunt gezorgd. In een stelling waar Hans kort
rokeerde en Willem zijn koning lange tijd in het centrum hield, ontspon zich
een soort van paardendans. Hans besloot desondanks een actie op de
koningsvleugel te ondernemen, hetgeen leidde tot dameruil. Door het gesloten
karakter van de pionnenstructuur dreigde de stelling vast te lopen. Willem had
inmiddels lang gerokeerd. Hans brak de stelling open en bedreigde via de a-lijn
de zwarte koning. Willem ving de aanval op en beide spelers beschikten over
twee torens en een loper (ongelijke kleur). Er was geen doorkomen meer aan, en
Hans bood remise aan. Meer zat er ook niet in, maar Willem moest doorspelen van
coach Dik. Niet lang daarna werd de serene stilte in de zaal wreed verstoord
door luid getier en gemopper… “HET WAS
GDVRDMME POTREMISE, MAN!”… “EN DAN GA JE
GEWOON DOOR ZITTEN KLOJEN!”… en nog zowat van dergelijke krachttermen.
Hans had in zijn argeloosheid de torens op d1 en c2 geplaatst, Willem deed het
vrij voor de handliggende La4, en tja… daar ging de kwaliteit. Hans rommelde
nog door maar dat mocht geen naam meer hebben… Hans, echt goed gespeeld, de
remise was zeker verdiend, maarrrr zoals wel vaker…
3-2
 |
| Hans... goede partij, slecht einde |
Driemaal scheepsrecht… is remise!
Aan het witte bord 6 speelde onze topscorer
van het vorig seizoen F.G. Maas (1447). Tegenstander was oud-Gorzenees Gerard
Groen (1610). Hier was het ratingverschil alarmerend hoog, maar liefst 163
puntjes. Nu is F.G. ondanks zijn wat ondergewaardeerde rating toch geen type
waar je gemakkelijk over heen walst. Zoals we dat gewend zijn van F.G. komt de
partij wat langzaam op gang en vertoont het spelsoort vele strategische elementen.
Wanneer de damevleugel is afgegrendeld verlegt wit zijn spel naar de
koningsvleugel. Gerard zoekt zijn heil middels de e-lijn door het centrum. Er
vindt wat ruil hier en daar plaats, en F.G. breekt de g-lijn open. Beide
spelers zijn dan nog in het bezit van de dames en voor ieder nog een paard, en
een handjevol pionnen. Op het moment dat er een en ander aan zetherhaling
plaats vindt sta ik te kijken. Plots zegt F.G. tegen Gerard “zullen we hem dan
maar remise houden?”… “nou, nee” is het antwoord. Waarop F.G. riposteert met
“als ik mijn dame op f3 zet is het remise door driemaal dezelfde stelling”.
Gerard: “nou, nee dat dacht ik niet”. F.G. kondigt de zet aan voert hem uit en
claimt remise (officieel had F.G. de klok stil moeten zetten en dan remise
claimen bij de wedstrijdleider, nu stond ik er zelf bij, en zette de klok als
service zelf stil). Het bord werd meegenomen naar een achteraf hoekje, en met
de beide heren als getuige reconstrueerde ik de partij vanaf de laatste zet
terug, F.G. had gelijk en ik kon niet anders dan de partij overeenkomstig de
claim remise verklaren. Gezien het overgrote ratingverschil een puike prestatie
van F.G…
3½-2½
 |
| F.G. goed opgelet! |
Fide reglement…
Het is misschien interessant voor u als
speler maar toch ook voor de amateurarbiters onder ons te weten hoe de
procedure in ons schaakwetboek is vastgelegd, bijvoorbeeld wat te doen als de
claim van F.G. onterecht was geweest:
9.5 Als een speler
remise claimt op grond van artikel 9.2 of 9.3, dan zet hij onmiddellijk beide
klokken stil. Hij mag zijn claim niet intrekken.
1. Als blijkt dat
de claim terecht is, dan is de partij onmiddellijk remise.
2. Als blijkt dat
de claim onterecht is, dan moet de arbiter drie minuten toevoegen aan de
bedenktijd van de tegenstander. Daarnaast dient de arbiter wanneer de claimende
speler meer dan twee minuten op zijn klok heeft, de helft van de resterende
tijd van de claimende speler af te trekken tot een maximum van drie minuten.
Als de claimende speler meer dan een minuut maar minder dan twee minuten over
heeft, wordt zijn resterende tijd een minuut. Als de claimende speler minder
dan een minuut heeft, dient de arbiter de klok van de claimende speler niet te
corrigeren. Daarna gaat de partij verder en moet de meegedeelde zet worden
gedaan.
Donkere
wolken…
De voorsprong
van 3½-2½ ten spijt, de twee resterende borden (Leo en Marco) stonden beiden
een pion achter, en het had er alle schijn van dat de einduitslag op een 3½-4½
nederlaag zou uitdraaien. Laten we eerlijk zijn, zelfs een kleinst mogelijke
nederlaag zou nog een zeer behoorlijke prestatie geweest zijn, gezien het
flinke gemiddelde ratingverschil. Dat de einduitslag uiteindelijk op bizarre
wijze in ons voordeel uitviel had geen enkel normaal mens meer aan zien komen…
Het was een drukte van jewelste rond de twee overgebleven borden. Vriend en
vijand viel van de ene verbazing in de andere…
Houdini…
(2)
Aan bord 7
had Leo Pletikosic (1448) zwart tegen de enige vrouwelijke deelnemer Mariandel Menzel
(1459). Hier springt meteen in het oog dat de ratings behoorlijk in evenwicht
zijn, overigens was dit de enige uitzondering op het gebied van rating gelijkheid
deze avond. Het werd een partij met een dramatische ontknoping voor de
bezoekers uit Zuid. In een geweigerd Budapester gambiet bereikt Leo
aanvankelijk een gelijke stelling. Met het agressieve schijnoffer b5 wordt de
pionnen symmetrie volledig overhoop geklauwd. Mariandel verkrijgt twee
vrijpionnen op de a en b-lijnen. Leo kan deze belegeren en zal met zijn
centrumpionnen iets moeten (de witte c en d-pionnen staan naast het bord). Er
gaan een aantal stukken in de doos, en Leo offert zijn achtergebleven pion op
d6 door hem naar d5 te spelen, met de bedoeling wat meer open lijnen voor de
zware stukken creëren. Naast de zware stukken beschikken beide spelers ook nog
over een paard. Mariandel neemt het pionoffer op d5 dankbaar aan door met haar
pion op e4 te slaan. Nu heeft wit een gevaarlijke vrijpion op d5, welke al snel
op d6 terecht komt. Een paar torens wordt geruild. De stelling van Leo staat nu
op instorten. Mariandel heeft een paard op f5 staan dat gevaarlijk naar e7 kan,
Mariandel verkiest echter met de toren binnen te dringen op e7. Na het voor de
handliggende g6 (valt het paard aan) speelt wit de vrijpion naar d7, in de
veronderstelling dat deze wel promoveert. Leo slaat het paard met zijn dame. Na
een wit dameschaakje blijkt Leo plots over een torenzet te beschikken die de
gehele witte opzet weerlegt. Mariandel staat nu een stuk achter, en de d-pion
zal nooit promoveren, sterker nog deze gaat er gewoon af. Een zeer pijnlijke
ontwikkeling voor de Shahmatanen, en voor Mariandel in het bijzonder. Een
gewonnen staande stelling in één zet omtoveren tot een verloren staande
stelling maakte direct een eind aan de wedstrijd! Leo speelde lange tijd een
goede partij, en bleef gelukkig op scherp staan toen hij verloren stond…
4½-2½
 |
| Leo... gelukkig scherp gebleven! |
Houdini…
(3)
Aan het
witte bord 8 speelde Marco Zwanenburg (1367) tegen de veel hoger gerate Piet
Dijksman (1553). 186 punten verschil! In een Hollandse partij ging het al vroeg
op de avond mis voor Marco. De witte hangpion op e3 (de d-lijn was inmiddels al
opengebroken) was niet meer te redden, de witte stelling was na dit pionverlies
feitelijk al hopeloos te noemen. Ik had de partij van Marco op een vlotte nul
ingeschaald. Nu is het ook weer zo dat Marco over een enorme dosis
vasthoudendheid beschikt, ik heb hem in RSB verband stellingen zien winnen, die
ikzelf opgegeven zou hebben. Op een bepaald moment stond Marco zelfs twee
pionnen achter. Het komt me voor dat Piet al ergens in de veronderstelling was
dat de partij al in de tas zat. Na dameruil komt er weer een pionnetje terug.
Piet heeft in de vrijpion op e4 nog een troef. Een langdurige fase van
manoeuvreren breekt aan. Piet begint onvast te spelen, en lijkt de draad kwijt
te zijn geraakt. Marco wint de pion terug, en even later nog een erbij. Marco
slaagt er zelfs in om een toren op de 7e rij te krijgen, en plots
werken drie stukken van Marco zo goed samen dat de zwarte koning zich plots in
een matnet bevindt. In deze fase is de klok ook nog eens tegen Piet, slechts 20
seconden nog. Om mat te voorkomen moet Piet een stuk geven, maar dat stelt de HZPS
pret slechts één zet uit. Met de vasthoudendheid van een Bulterriër heeft Marco
de winst afgedwongen… Proficiat Marco!
5½-2½
 |
| Marco... vechtlust! |
Geestelijk
aangerand…
 |
| W.T.F...?? |
Ik kan me
niet of nauwelijks voorstellen dat captain Dik van der Pluijm alsmede de
Shahmataanse spelers en toeschouwers vooraf enig moment hebben gerekend met dit
absurde scenario. De eerlijkheid gebiedt te zeggen… wij dus ook niet. De
Shahmatanen maakten na afloop van deze ‘kaltstellung’ een “geestelijk aangerande”
indruk. Er was duidelijk iets onlogisch gebeurd, maar het was tegelijkertijd ook
nog niet helemaal doorgedrongen, zo leek het. Voor ons is deze onverwachte
winst zo nodig nog vervelender. Voor je het weet worden we ineens serieus
genomen door de andere teams in onze klasse, of erger nog… raken we in een
ongewilde strijd om promotie verwikkeld. Terwijl we juist alle moeite hebben
moeten doen om competitieleider Arrian Rutten te overtuigen dat spelen in de 2e
klasse voor dit team totaal geen optie was, en wij daarom echt moesten
degraderen naar de 3e klasse, hetgeen op eigen kracht vorig seizoen
niet lukte… En dan nog tot slot. Ik merk bij mijzelf dat er een rare mix van
schaamte en schuldgevoelens is ontstaan na deze wedstrijd. Het voelt alsof wij
de goed bedoelende Shahmatanen hebben bestolen of in ieder geval flink in de
maling hebben genomen. Het lijkt me geen slecht idee wanneer ons bestuur een
oprechte excuus brief naar het bestuur van Shah Mata stuurt, misschien zelfs
nog vergezeld van een flinke bos bloemen en een kistje goede wijn. Iets in de
strekking van… Sorry, sorry, sorry, wij hebben het echt niet zo bedoeld, maar…
enz. De volgende wedstrijd betreft de uitwedstrijd tegen WSV 3, het enige team
in onze klasse dat ten opzichte van ons op een lagere gemiddelde rating kan
bogen, voor wat zo iets ook moge betekenen…
Het verslag
van de Shahmataanse coach Dik van der Pluijm leest u hier…
Verslag: Aad
Juijn
Fotografie:
Andries Schukking/Jan Hennevanger
Ashtapada 1 - HZP
Schiedam 2 3½ - 4½ (ronde 1)
Botox
en erger…
HZP Schiedam
kent op het ogenblik moeilijke tijden. In het seizoen van de fusie tussen HZP
en Schiedam (1986/1987) speelde HZP Schiedam met 6 teams in de competitie (het
eerste speelde zelfs KNSB), maar goed, dat was 29 jaar geleden. Ter indicatie: Onze
topscorer van team 1, vorig seizoen David van der Mast was tijdens dat seizoen
1 jaar! Het World Wide Web (www.) werd in 1991 ingevoerd. Dit seizoen is ons
4-tal ter aarde besteld, en hebben we dus nog slechts twee teams. Wijlen team 3
speelde zijn laatste wedstrijd op 19 april 2013. Het tweede is nu dus hoegenaamd
het laagste team van de vereniging. Enkele seizoenen geleden was dit team een
behoorlijk homogeen team… per nieuw seizoen volstond een enkele Botox injectie
om de ontstane rimpeltjes te maskeren. M.a.w. het jaarlijkse verloop in het
team was niet groot. Dat euvel werd gedurende de seizoenen voorbij gingen
ernstiger. De laatste drie seizoenen werd zo ongeveer steevast het halve team
vervangen, dan spreek je niet meer van Botox injecties, maar meer van facelifts
of zelfs complete gezicht transplantaties. Frans Groeneweg en de succesvolle
coach van afgelopen seizoen Andries Schukking zijn gepromoveerd naar team 1.
Jan Brand is getroffen door een ernstige ziekte. Hiermee worden drie spelers
die vorig seizoen zo’n beetje aan de ‘bovenste’ borden te vinden waren node
gemist. Alles schuift dus weer door en daar word je in de regel niet sterker
op. Vandaar dat het bestuur de competitieleider van de RSB heeft moeten
verzoeken om een vrijwillige degradatie uit klasse 2 naar klasse 3 te ondergaan.
Ik verzeker u op voorhand dat het in de 3e klasse ook geen gemakkelijke
zaak gaat worden. Om nu te voorkomen dat deze bijdrage u in een herfstdepressie
drukt veranderen we nu van koers, en bekijken we de zaak van een kant die er
ook is…
Teamleider Gerard, een wonderlijk type…
 |
| Teamleider Gerard... |
Schrijver
dezes inleiding is tevens uw webmaster en heeft bovendien jarenlange ervaring
met het teamleiderschap van het tweede. Vorig seizoen werd ik steevast door
toenmalig teamleider Andries Schukking gevraagd om mee te reizen wat betreft de
uitwedstrijden om als geschiedschrijver en co teamleider op te treden. Nu
Gerard Turkenburg de playing captain is bleef een dergelijke uitnodiging uit.
Afgesproken is in ieder geval wel dat ik gedurende de thuiswedstrijden als
wedstrijdleider ga optreden, de verslagen van die thuiswedstrijden zal ik dan tegelijkertijd
ook voor mijn rekening nemen, want als wedstrijdleider heb je in feite toch
geen ene jota te doen. Overigens dit verslag kwam op voor mij leerzame wijze
tot stand. Waar ik normaliter thuis toch wel enkele uurtjes met zo’n verslag
zit te worstelen, liet Gerard mij afgelopen maandagavond op de clubavond zien
hoe je het schrijven van zo’n verslag effectief aanpakt. Toen ik om zeven uur
’s avonds het clubgebouw binnenwandelde was Gerda de barjuf als gebruikelijk al
aanwezig. Gerard was er ook al en had een maaltijd gescoord bij een of andere
patatbalie en zat smakelijk een broodje hamburger te consumeren. Er werd
natuurlijk even bij gekletst over de benauwde maar eclatante overwinning van
het tweede. Mijn onvermijdelijke vraag in mijn hoedanigheid van webmaster was
natuurlijk “heeft er nog iemand een verslag en foto’s gefabriceerd?”. Het
antwoord was tussen het gesmak door kort en duidelijk hoorbaar… “nee”. Toen
Gerard even later zijn broodje hamburger weggewerkt had zei hij “maar dat kan
ik nu wel even schrijven”. En jawel hoor na hooguit tien minuutjes kreeg ik
twee beschreven blaadjes uit een kladblok overhandigd. Wat betreft de foto’s: u
zult het met exemplaren uit ons inmiddels onmetelijke archief moeten doen. Een
wonderlijk type die Gerard, hij lijkt me wel de juiste man om dit tweede door
dit moeilijke seizoen heen te loodsen…
Lineariteit…
 |
| ... zenuwslopende ontknoping |
Dat dan weer
wel… bij het overtikken van Gerard zijn verslag viel al snel op dat Gerard nogal lineair bezig was geweest… d.w.z. de bordvolgorde aanhouden i.p.v. de in dit geval
spannender versie van de chronologische beschrijving te hanteren. Ik geef u daarom
van te voren mee dat bij een 3½ - 3½ stand, de einduitslag werd bepaald aan
bord 6 (Leo Pletikosic). Dus de laatste partij bracht de beslissing… een
zenuwslopende ontknoping aldus. Verder valt nog op dat Gerard een zeer korte en
bondige no nonsense schrijfstijl hanteert. Gerard woont natuurlijk al jaren in
Brabant, en daar word je kennelijk niet spraakzamer van. Ashtapada 1 was met
een gemiddelde bordrating van 1471 punten licht favoriet. HZP Schiedam 2 zat
daar gemiddeld 50 punten onder (1421). We laten Gerard aan het woord…
Bord
1. Gerard Turkenburg (1540) - Ben Spijkers (1552) ½ - ½
Ik kwam
redelijk goed uit de opening, maar dhr. Spijkers verdedigde goed dus remise was
terecht.
 |
| Teamleider Gerard speelde zelf aan bord 1... |
Bord
2. René Tobé (1585) - Dick Vons (1531) 0 - 1
Dick speelde
goed en kwam al snel beter te staan, uiteindelijk werd de druk te groot en won
Dick. Prima gedaan!
 |
| Dick... vol punt aan 2! |
Bord
3. David van der Vloed (1547) - Dennis Barendrecht (1501) 1 - 0
David stond
zo’n beetje de hele partij beter, maar vlak voor het einde gaf David zijn
voordeel weg. Door een fout van zijn tegenstander, die zijn dame weg gaf werd
de winst toch nog binnen gehaald.
 |
| Ook David het volle pond! |
Bord
4. Ed de Graaf (1607) - F.G. Maas (1479) ½ - ½
F.G. kwam
beter uit de opening maar kon zijn voordeel niet uitbuiten, dus remise.
 |
| F.G.... remise tegen de hoogst gerate man! |
Bord
5. Jan Verveen (1358) - Christian Hemmes (1024) ½ - ½
Deze partij
ging gelijk op met licht voordeel voor Jan, maar het voordeel was te weinig.
 |
| Jan... net te weinig, en dus remise |
Bord
6. Peter den Heijer (1495) - Leo Pletikosic (1421) 0 - 1
Leo kwam
goed uit de opening en hield dit de hele partij vol. Aan het eind had Leo niet
al te veel tijd meer en bezorgde hij mij wel wat zenuwen, maar hij maakte het
mooi uit.
 |
| Leo... MATCHWINNER! |
Bord
7. Marco Zwanenburg (1395) - Theo Michielsen (1593) 0 - 1
Deze partij
ging lange tijd gelijk op, maar in het eindspel gaf Marco zijn tegenstander te
veel spel. Jammer Marco.
 |
| Marco... jammer |
Bord
8. Peter de Koning (1412) - Jan Hennevanger (1098) 1 - 0
Jan verloor
in de opening een pion en heeft de hele partij achter de feiten aangelopen.
Hier was geen eer aan te behalen, ondanks dat hij nog wel gevochten heeft.
 |
| Jan verliest met zwart?!? |
En
nu?
Tja, na deze
overwinning ben je geneigd om fluitend omhoog te kijken, een blik op de
uitslagenlijst laat echter vrij ontnuchterend zien dat we qua gemiddelde rating
op plek 7 zijn ingeschaald. Dat gaat dus nog hard werken worden… daar staat nog
wel tegenover dat onze beoogde bord 1 speler Hans Schrumpf verhinderd was! De
volgende wedstrijd is op maandag 2 november, dan treden we thuis aan tegen Shah
Mata 3.
Inleiding/Ballonplakkerij:
Aad Juijn
Verslag:
Gerard Turkenburg
Fotografie:
HZPS archief
Geen opmerkingen:
Een reactie posten